Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Ανύπαρκτος στις 12/05/10, 10:39
-
Να διαγραφεί και αυτό! Επίσης δεν γουστάρω τη προβολή του. Ελπίζω να έγινα σαφής...
-
Πιάσε με απ’ το χέρι και περπάτησέ με
μοναχά δυο βήματα μέχρι τη γραμμή.
Κράτα με σφιχτά, έλα και ζέστανέ με
κρύο ο ουρανός μας ποτέ μην αισθανθεί.
Μικρή μου εικόνα, ζωή μικρή μου,
φωτογραφία από παλιά
για πες μου τώρα ποιος ο θεός σου
που θα σου δώσει ξανά μιλιά.
Φτάσαμε, κοίτα, να τη η γραμμή μας!
Για δες τι σύντομη που είν' αν αγαπάς.
Όταν περάσεις, πεθαίνει η ζωή μας.
Και μέσα από εικόνες πάλι την αναζητάς.
Μικρή μου εικόνα, ζωή μικρή μου,
φωτογραφία από παλιά
για πες μου τώρα ποιος ο θεός σου
που θα σου δώσει ξανά μιλιά.
Πέρασα κι όμως ούτε που μ’ είδες
θα φταίει ο χρόνος και το γυαλί
που σε φυλάκισαν σ’ άδειες κορνίζες
όταν ακόμη ήσουν παιδί.
Πολύ ωραίο το ποίημά σου και με συγκίνησε....θα ήθελα να ήξερα τι έχει στο μυαλό του κάποιος που γράφει, ας πούμε για άδειες κορνίζες, όμως έχει σημασία;
-
...