Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 15/05/10, 09:49
-
Φουριόζοι, των καιρών την παντομίμα
την βλέπανε σαν κίνηση εσχάτων
πιο κει, οι καταρράκτες των αιμάτων
κι αντίκρυ μας του έρωτα το μνήμα
Ανόθευτο μονάχα ένα φουγάρο
που κάπνιζε νορμάλ τις οφειλές του,
στις ερμηνείες λες του μανιφέστου:
« δεν δίνω πουθενά, μόνο θα πάρω»
Αγόγγυστα του ήλιου η θαμπάδα
λιγόστεψε την φούρια των κυμάτων
τις εκατόμβες μέτραγε θυμάτων
σε χώρα που την βάφτισαν Ελλάδα
Κι εμείς μοναχικοί απατεώνες
σκεφτόμενοι την άλλη την κλοπή μας
τα λύτρα μας να ντύσει η αστραπή μας
στα σίγουρα, στους άλλους τους αιώνες.
Φουριόζοι, στου ολέθρου τη βεράντα
κοιτάζουνε, και χάνουν τη μιλιά τους
φιλιά, και σ’ αγαπώ, μες στα κελιά τους,
κι η πίκρα δεσμοφύλακας για πάντα!!
12.05.2010
-
Νόημα, λεξιλόγιο, ρυθμός, περιεκτικότητα, είναι λίγα μόνο από αυτά που θα ανέφερε κάποιος προσπαθώντας
να αιτιολογήσει γιατί του αρέσει.
Αν και, προσωπικά για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω ότι χρειάζεται κάποιος να αιτιολογήσει γατί του αρέσει ένα τέτοιο ποίημα...
Πάρα πολύ όμορφο.
Μπράβο φίλε ιβυκε!!
-
Φίλε μου crool
για την επίσκεψη και το σχόλιο ένα μεγάλο ευχαριστώ...
και για του λόγου το αληθές, πάντα ένα ευνοϊκό σχόλιο, βοηθά αυτόν που το δέχεται, να
ανοίξει κι άλλο τα φτερά του!!!!!!!!
Να έχεις μια όμορφη Κυριακή!!!!!!!!