Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 11/06/10, 10:55
-
Αντισταθείτε φώναζες, κι άνοιγες το πανό σου
που ανθρώπους φωτογράφιζε, τις νύχτες να φορούν,
με τους ορίζοντες μαβί, μαύρο τον ουρανό σου,
οι λίγοι ξαναφάνηκαν βαριά να οπλοφορούν
Στων οριζόντων τ’ άκορφα, τα νιάτα αλυσοδέναν
να κλέψουνε τη σιωπή, που ήταν γι’ αυτούς χρυσός
ανήμποροι στο μίσος τους, μικροί στο χώμα μέναν,
το χαμομήλι φάνταζε αντίκρυ τους κισσός
Κι ενώ το δάκρυ κόχλαζε των αδικοχαμένων
ξανά επιχειρήσανε στο αίμα μας να λουστούν
ράβανε μέτρα λέγοντας: «Οι ορδές των πεινασμένων
στη φτώχεια της απελπισιάς θα ξανακυλιστούν
Αντισταθείτε –ξαναλές- στα τέκνα του βορβόρου,
κι οραματίζεται ο λαός όνειρα παιδικά,
ας σε κοιτάζει σαν φονιάς, το μάτι αιμοβόρου,
τα μέτρα τούτα δεν περνούν γιατί είναι φονικά!!
11.06.2010
-
Είναι πιο ωραιο και πιο τρυφερο από του Κατσαρου :) ...ενταξει ισως φαινεται οτι υποστηριζω την παρέα μου, ομως κι αυτη υποστηριζει εμενα ;) !!! "Συνάψιες όλα και ουχ όλα, συμφερόμενον διαφερόμενον, συνάδον διαδον, και εκ πάντων εν και εξ ενός πάντα"
-
Ηρακλειτος.
-
Αρέθα μου
συμφωνώ να υποστηρίζουμε την παρέα μας, αλλά
του Κατσαρού είναι ΟΡΟΣΗΜΟ!!!!
Επίσης συμφωνώ στο:
το Ένα γεννιέται απ' όλα και από το Ένα όλα...................
Να είσαι πάντα καλά!!!!