Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: diji grampsas στις 06/09/10, 22:48
-
Φτηνά κορμιά τις νύχτες απλωμένα,
θολά μυαλά της μέρας ξεχασμένα,
βουβοί οι ρόλοι, ανήθικες προτάσεις,
κομψοί οι τρόποι και πως να αντιδράσεις.
Μόνιμοι πελάτες χωρίς να βλέπεις ράτσες,
δεν γνωρίζεις πια όλες αυτές τις φάτσες,
ξέρεις μονάχα από δουλειά να σκύβεις το κεφάλι,
πόσο γλυκά χαμογελάς στους ερωτές σου πάλι.
Σ' έχουν συνέχεια σε βωμό σαν να 'σουνα θυσία,
κάνεις και κόλπα πιο πολλά μέσα στην αμαρτία
ώσπου μια μέρα δεν περνά για κείνους η μπογιά σου
και τότε αυτοί σε στέλνουνε γρήγορα στη μαμά σου
Αφήνεις πίσω σου τα μπάρ αυτά που σου 'χαν μάθει,
πετάς τα κόκκινα ταμπλώ και τα ωραία πάθη,
έχεις το γέλιο συντροφιά τα χρόνια σου πορεία,
ήσουν μια πόρνη στο κορμί μα στην ψυχή κυρία.
-
κάνεις μια όμορφη προσπάθεια να αποτυπώσεις μια κατάσταση...
Αξίζει να το παλέψεις..................
ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!
-
μμμ, με συγκίνησε επειδή μιλάει για μια κατάσταση τραγική θα'λεγα: τον εξευτελισμό του κορμιού (που είναι ιερό όπως η ψυχή) σε ανούσιες απολαύσεις, βορά σε κάθε καιροσκόπο εκμεταλλευτή που δεν δίνει δεκάρα για την ψυχή και που πετάει το κορμί (στο οποίο ασέλγησε) στα "σκουπίδια" μετά την χρήση του, ως αναλώσιμο.
Μόνο που παρακαλώ να μην γράφεις με τόσο μεγάλα και έντονα γράμματα. Η έμφαση, αν δίδεται, να είναι σε μεμονωμένες λέξεις ή φράσεις, όχι σε όλο το κείμενο.
-
Με πολύ μεγάλη μου χαρά διαπιστώνω μια σημαντική βελτίωση στον τρόπο που γράφεις!Μπράβο κι από εμένα, πρόσεξε το μέτρο όμως στην τελευταία στροφή:
"Αφήνεις πίσω σου τα μπάρ αυτά που σου 'χαν μάθει,
φέυγεις απο τα κόκκινα ταμπλώ και τα ωραία πάθη,"