Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: augo στις 23/09/10, 09:22
-
Σ΄ ένα χωριό αμαρτωλό
τα σύννεφα αγριεύουν
περάσαν κάμπους και βουνά
την πόρνη του γυρεύουν.
Αστραποβρόντια πάνω της
κι αυτή σαν κοιμισμένη
τί στέκει κόντρα στο βοριά
τί τάχα περιμένει;
Πικρό κρατάει μυστικό
στα σφαλιστά της χείλη
δεμένο το ΄χει στην καρδιά
με κόκκινο μαντήλι.
Αστραποβρόντια γύρω της
χορεύουν και φωνάζουν
με λάσπη και με καταχνιά
να ζει καταδικάζουν.
Ακόμα στέκει ακίνητη
στον άνεμο αντάμα
με το μαντήλι ολόλευκο
απ΄ της βροχής το νάμα.
Αστραποβρόντια που άφησαν
σημάδια στο κορμί της
μα ΄κείνη πια αερικό
κι αφέντρα στην ψυχή της.
-
Την χάρηκα πολύ την ηρωίδα σου Αυγουστή! Η αφήγηση μιας ζωής μέσα σε λίγους αλλά προσεγμένους στίχους... :)
-
Πολύ - πολύ όμορφο !!!