Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: mary on the road στις 29/09/10, 02:22

Τίτλος: Κρυστάλλινη Καρδιά
Αποστολή από: mary on the road στις 29/09/10, 02:22

κρυστάλλινη καρδιά
πως ζείς σ'αυτό το σώμα
κρυστάλλινη καρδιά
κι ας με πονάει ακόμα
κι ας με πονάει ακόμα
 
κρύα και διάφανη καρδιά
δε νιώθει δε πονάει δε πληγώνει
όμως συνεχίζει να χτυπά
και πάλι το κορμί μου αναστατώνει
 
κρυστάλλινη καρδιά
για δε μ'ακούς που κλαίω
κρυστάλλινη καρδιά
πως να του πω πως φταίω
 
έφυγες και πίσω δε κοιτάς
την κρύα και κρυστάλλινη μορφή μου
κι αν είναι μακριά εκεί που πας
θα είναι ενα κομμάτι σου μαζί μου
 
κρυστάλλινη καρδιά
που γίνεσαι κομμάτια
αυτή είναι η βραδιά
που χάθηκες για πάντα
που χάθηκες για πάντα...
 
 

Τίτλος: Απ: Κρυστάλλινη Καρδιά
Αποστολή από: Γιωργής στις 03/10/10, 18:08

Δε ξερω για τους αλλους εμενα παντως μου αρεσε πολυ  :)  Και δεν ειναι πως εχει κατι παραξενο για να κατσεις να το κοιταξεις κ να το παιξεις κουλτουριαρης διαβαζοντας το.



Ειναι ξεκαθαρο κ σε χτυπαει αμεσως το νοημα του. Ειναι πολυ ωραιο.