Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: mary on the road στις 27/10/10, 02:23
-
Και στα σύννεφα πετάω
τον εαυτό μου πια γυρεύω
Όμως πίσω δε κοιτάω
είναι σαν να δραπετεύω
Τι κι αν μοιάζει σαν ταινία
έτσι είναι η ζωή μου
Της ψυχής μου τα θηρία
πολεμούν κι αυτά μαζί μου
Σαν να ζω την ίδια μέρα
από τότε που υπάρχω
και τα πόδια καρφωμένα
σε αυτή τη γη που τα'χω
Δεν ορίζεις, Δεν ορίζεις...
η ζωή πως θα στα φέρει
Μάθε όμως να ελπίζεις
σε ένα μέλλον που διαφέρει.