Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΧΩΡΙΑΤΗΣ στις 11/11/10, 15:25
-
Περιπλανήσεις μες της νύχτας τα συμβάντα,
σκληρό σκοτάδι που τη σκόνη του αναπνέω,
με την αλήθεια της ψυχής μου για αβάντα,
στο παραπέντε μου, προτού να καταρρέω.
Περιπλανήσεις μες την άβυσσο του χρόνου,
πίσω από λέξεις, από φώτα και εικόνες,
λίγα απομένουν αποθέματα οξυγόνου,
για να αντέξω τους επόμενους χειμώνες.
Περιπλανήσεις σε πανάκριβα τραγούδια
που καθρεπτίζουν τις ψυχές πριν αποδράσουν,
οι καληνύχτες ανταμώνουν τα λουλούδια,
λίγο πριν φύγουν και στ' ανύπαρκτο περάσουν.
Περιπλανήσεις στις σιωπές και στις αντάρες,
σε μαύρους ήχους που τις μνήμες μου χαράζουν,
μέσα στα χάδια, στις βρισιές και στις κατάρες,
πότε ζωή και πότε θάνατο μοιράζουν.
Περιπλανήσεις σε μια γνώριμη πατρίδα,
που κάθε ώρα, κάθε μέρα αργοπεθαίνει,
όλο βουλιάζει σε μια ατέλειωτη παγίδα,
δίχως αντίσταση, χωρίς να επιμένει.
Περιπλανήσεις μες της νύχτας την ελπίδα,
σκληρό σκοτάδι που στις φλέβες μου τρυπώνει,
με την αλήθεια της ψυχής μου για ασπίδα,
ψυχρός αέρας με σκορπά και με λυτρώνει.
-
....σκληρό σκοτάδι που στις φλέβες μου τρυπώνει .....
έτσι φίλε Παναγιώτη
Ψηλά τη σημαία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
" λίγα απομένουν αποθέματα οξυγόνου , για να αντέξω τους επόμενους χειμώνες "
Εξαιρετικό , φίλε μου . Να είσαι καλά και να μας αφήνεις να περιπλανιόμαστε στα όμορφα γραπτά σου !!
-
φίλε, έμεινα να το διαβάζω μια ώρα, και ακόμα δεν νομίζω να το γεύτηκα όσο του πρέπει!
Οτι πιο ελπιδοφόρο έχω δει τον τελευταίο καιρό!
-
Να είστε καλά όλοι