Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 19/12/10, 09:21
-
Με κηροπήγια σινιέ θα με δεχτείς
μ’ ένα φιλί σου ξωτικό…παραδεισένιο…
σ’ ένα ντεκόρ της πιο μεγάλης σου αρπαχτής,
μ’ ένανε μύθο κι απ’ του Αίσωπου, πιο ..σένιο.
Τα «σ’ αγαπώ» σου, θα λυμαίνονται το φως,
ίχνη θ’ αφήνεις μιας παλιάς διαδρομής σου,
θα ψιθυρίζεις: «είσαι πόθος μου κρυφός»
μα λαιμητόμοι, το φιλί, και το κορμί σου…
Θα ψάχνω χρόνια της αγάπης την πηγή,
θα λες: «σε θέλω» , μα θα φεύγεις σε άλλη γη.
Θα με λανσάρεις σαν τον έναστρο ουρανό
θα με ποστάρεις, σαν φεγγάρι άγριας δύσης,
θα με ανεβάζεις στης αγάπης το κανό
σαν μαργαρίτα τα όνειρά μου θα μαδήσεις..
Με Ροβινσώνες , τα φιλιά σου θα χιμάς
θα μου χαρίζεις το κορμί σου, λάφυρό μου
για την αγάπη μου θα λες πως πολεμάς
θα με προδίδεις στον χειρότερο εχθρό μου!!
Κι ενώ θα λές: « ξανά θα πάμε στα παλιά»
θα καις τις νύχτες σου σε ξένη αγκαλιά!!!
6.12.2010
-
πολύ καλό Θανάση!