Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 07/01/11, 09:59
-
Πάγωσε η νύχτα, στροβιλίζεται η νιφάδα,
μαίνεται ο αγώνας στην κοιλάδα των αιμάτων,
μονομαχώ, μα είναι τύχη μου μαινάδα
κι ανατριχιάζω στην ηχώ των χτυπημάτων
Εκτεθειμένος στων ματιών τα φλογοβόλα
εκλιπαρώ την καθαρότητα της νίκης,
δεν θέλω λίγα απ’ τα φιλιά, τα θέλω όλα…
και όταν πω το «σ’ αγαπώ μου» να μου ανήκεις!!!
Αλαφιασμένος στα σοκάκια της ερήμου
έχω βουλιάξει μες στης άμμου τις διαβάσεις
μα αγώνα κάνω, να ρουφήξεις το φιλί μου
και να χαθώ μες στου κορμιού σου τις οάσεις
Μ’ έναν αντίζηλο, σκληρό σαν Βεδουϊνο,
θ’ αντισταθώ, μα ξέρει αυτός τα κατατόπια,
σε μια σπαθιά του είμαι βορά….εδώ σε αφήνω….
Σκηνή παιγμένη στου θανάτου μου την κόπια!!!!!!!!
8.07.2010
-
Γιά ακόμα μία φορά διαβάζω ιδιαίτερα καλογραμμένους και ερωτικούς στίχους από σένα...ό,τι καλύτερο ;)
-
Για μια ακόμα φορά διαβάζω σχόλιο από σένα που στάζει μέλι...
Γεωργία μου ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!!!!!!!!
Να είσαι πάντα καλά!!!!!!!!!!!!!!!!!