Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΧΩΡΙΑΤΗΣ στις 14/02/11, 12:12
-
Σε τοίχο γκρίζο, σε ζωγραφίζω,
σε ψηλαφίζω, σε προσκυνώ,
είσαι μια τέχνη αφηρημένη,
τροφή δωσμένη για το κοινό.
Σε άλλο χρόνο, θα σε πληγώνω,
θα σε σκοτώνω, θα σε μισώ,
είσαι ένα στίγμα, μαύρη αράχνη,
που πάντα ψάχνει τ' άλλο μισό.
Τσιγάρο σκέτο σ' άδειο πακέτο,
χρυσό λουκέτο και κλειδαριά,
θα σε κλειδώσω σε μαύρο αμάξι,
θα 'χω πετάξει και τα κλειδιά.
Στου νου τη ρότα, θα είσαι νότα,
κρυμμένα φώτα μες την καρδιά,
μικρός πλανήτης στο γαλαξία
και μια θυσία με μαχαιριά.
Σε φόντο μαύρο, θα σε ξανάβρω,
πάνω σε ταύρο στον ουρανό,
εγώ σαν Δίας και εσύ Ευρώπη,
περνούν οι τόποι και 'γω πονώ.
Φλόγας εικόνα μες το χειμώνα,
είσαι σταγόνα και πυρκαγιά,
θα σε κερδίζω σε άλλο πλάνο
και θα σε χάνω σε μια ζαριά.
Σε τοίχο γκρίζο, σε ζωγραφίζω,
σε φυλακίζω σε μια ρωγμή,
θα σε πουλάω, θα σε εξοντώνω,
και θα σε υψώνω σε μια στιγμή.
-
ΠΡΟΣΚΥΝΩ!!!!!!!!!!!!!!!!
Παναγιώτη τα λόγια το αδυνατίζουν.....
ΕΞΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1
-
Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ δε βρίσκω πια λόγια να περιγράψω όσα μου δημιουργούν οι στίχοι σου. Για μένα, είσαι ποιητής με όλη την σημασία της λέξης :) Μούσα η αράχνη σου... ;)
-
Εξαιρετικό...Μπράβο!!!
-
Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά
-
μπραβο ξαδερφε!!!!!!!!!!!!!