Διέγραψα απ'τη σκέψη μου άχρηστα δεδομένα
τράβηξα άπειρες γραμμές για να ενώσω τ'άστρα
δυο λόγια στην συνείδησή μου κράτησα χαραγμένα
ήρθε επιτέλους ο καιρός να απαλλαχθώ απ'τη μάσκα
Δεν έψαξα με μουσική αλήθειες να ξεθάψω
Ούτε σ’ απόκρυφα στενά και σε τοιχογραφίες
Προσπάθησα στο ψεύτικο σήμερα να σωπάσω
Και στα όνειρά μου διέπραξα γιγάντιες νοθείες
Βλέποντας πίσω μου φωτιές να μου φορτώνουν λάθη
έσβησα απ' το τετράδιο τους στίχους που 'χα γράψει
αναρωτήθηκα στο χθες πριν με προλάβει η στάχτη
αν πια αξίζει να απαντώ το ‘’ναι’’ και το ‘’εντάξει’’
Και εσύ μετάνιωσες σκληρά τα ''όχι'' που δεν είπες
κρύβεις μπροστά σε κάμερες την κάθε σου αλήθεια
σε ματαιόδοξες στιγμές έχασες και ότι είχες
και όταν αλλάζεις σκηνικά παίζονται έργα ίδια
Όλοι τριγύρω βιάζονται και προσπερνούν το τέρας
φθάνοντας σε έρημους γκρεμούς με πλάτη γυρισμένη
πριν ξημερώσει κρύβονται πίσω απ’ το φως της μέρας
και μπρος στη λάμψη στέκονται ωραίοι κοιμωμένοι
Mps
Υ.Γ.: Όποιος έχει άποψη,ας γράψει κάτι.