Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 28/05/11, 00:57
-
Τις νύχτες φυγαδεύοντας τ’ αλλοτινά μου χρόνια
φαλκίδευα το πέταγμα που θα ‘χα στο φευγιό
κι όσο τη μέρα μου έβαφα με ονείρου καταφρόνια
ένας καιρός με δίχαζε, σε απόπαιδο, και γιο…
Ζήτησα απ’ τις αρμάδες σου να με ξεπροβοδίσουν
όταν θα βγω παντέρημος σε θάλασσα πλατιά
έμαθα πως διέταξες, κρυφά να μ’ εμποδίσουν
να ταξιδέψω με ούριο του Αίολου Νοτιά
Κάποιοι θα πουν πως άκουσαν οπλές του ιχνηλάτου
κι αρχίζανε τα υπάρχοντα, στη φτήνια να πουλούν
δεν ήξεραν πως χάραζαν την ρότα του θανάτου
πως το ναυάγιο της ζωής έτσι το προκαλούν
Μα εσύ με φιλοξένησες μια νύχτα στον οντά σου
για να μου πεις πως αντιδράς σε αλλόκοτη φυγή
πως άμα μείνω, θα βρεθώ, κάποια στιγμή….κοντά σου
αν επιμείνω στο φευγιό, θα χάραζες τη γη…
Στον διχασμό της σκέψης μου προσφέρθηκε η Σελήνη
η ολόγιομη, που τα κρυφά τα βλέπει από ψηλά,
λέγοντας στο άστρο του Νοτιά: «Δεν πρέπει αυτός να μείνει,
αν μείνει, θα ‘χει δικαστεί, να μη χαμογελά!!!!»
Τη νύχτα το αποφάσισα, όσο κι αν κλαίει η καρδιά σου,
έστω κι αν γράφει: «Μείνε εδώ» του έρωτα το πανό,
με φως απ’ την Πανσέληνο, χωρίς να πω το…γεια σου…
να ρίξω μες στο πέλαγος της πίκρας το κανό!!!!!!!!
27.05.2011
-
Στον διχασμό της σκέψης μου προσφέρθηκε η Σελήνη
η ολόγιομη, που τα κρυφά τα βλέπει από ψηλά,
λέγοντας στο άστρο του Νοτιά: «Δεν πρέπει αυτός να μείνει,
αν μείνει, θα ‘χει δικαστεί, να μη χαμογελά!!!!»
Πόσοι και πόσες δικαστήκαμε έτσι κάποτε, με αυτή την τόσο οδυνηρή ποινή... Ευτυχώς που ,συνήθως, δεν κρατάει πολύ αυτή η τιμωρία ;)
Ωραιότατοι στίχοι Θανάση!