Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 25/07/11, 01:08
-
Ζωγράφιζες σε ακραία φονικά
την κάμα, στο λαιμό μικρού αντάρτη….
πληθαίναν τα φιλιά τα δανεικά
το σ’ αγαπώ σου σβήστηκε απ’ τον χάρτη
Σε μάτωνε η αρχαία η βοή
ξεπλένοντας καημούς στις αλυκές σου…
Ξανά στην λαιμητόμο η ζωή,
ξανά στα φονικά οι κάλυκές σου!!!
Σε τεντωμένη βάδιζες κλωστή
οι ελπίδες για τον έρωτα καμένες
στους πάπυρους η αγάπη έχει σβηστεί
κι οι νόρμες των φιλιών σου …μπερδεμένες….
Ζωγράφιζες την πίκρα σ’ έναν νιο
που αγάπη του χαρίσαν μοιρασμένη…
πως ν’ αγαπήσεις λες με το στανιό
αφού η καρδιά αλλού είναι δοσμένη!!!!!
21.07.2011
-
Κι εσύ Θανάση ζωγραφίζεις πάλι
και το kithara γέμισε πινέλα..
Κοιτώ της Φλόγας σου την σπίθα τη μεγάλη
που την φορά, Εκείνη, σαν κορδέλα
και καμαρώνω που γι’ Αγάπη ξενυχτάς
και λέξεις-χρώματα στο διάβα σου σκορπάς..
Καλημέρα σου, εκλεκτέ φίλε..
-
Πως μου ξέφυγε αυτό; :o
Λυράν, σε ευχαριστώ που το έφερες μπροστά και το είδα :)
..πως ν’ αγαπήσεις λες με το στανιό αφού η καρδιά αλλού είναι δοσμένη!!!!!
Πραγματικά Θανάση, με το στανιό τίποτα δε γίνεται, πόσο μάλλον να αγαπήσει κάποιος ;)
Υπέροχοι στίχοι!
-
Ευχαριστώ τις δύο πολυαγαπημένες μου φίλες
Λυράνθη και Γεωργία!!!!!!!!!!!
Να έχετε ένα υπέροχο υπόλοιπο διακοπών!!!!!!!!!!!