Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΧΩΡΙΑΤΗΣ στις 05/08/11, 01:03
-
Όλη η γη μου σε μια ανάσα,
σε μια εικόνα καταστροφής,
φωνή μου πρίμα, φωνή μου μπάσα
σ' ένα τραγούδι επιστροφής.
Μια μελωδία για το φεγγάρι
να συντροφεύει τον ουρανό,
στέλνω τον ήλιο για να σε πάρει,
γκέισα νύχτα με κιμονό.
Όλος ο κόσμος μες τον καπνό μου,
μες του καφέ μου τη ρουφηξιά,
ωδή σε αγία, πόρνη του δρόμου,
ωδή στου πλήθους τη μοναξιά.
Όλη το σύμπαν χωράει απόψε,
μες των ανθρώπων την απονιά,
μάγισσα νύχτα τη θλίψη διώξε,
μ' ένα τραγούδι στην ερημιά.
Όλη η γη μου σε μια ανάσα,
σε μια εικόνα καταστροφής,
απόψε η νύχτα μου δίνει πάσα,
μ' ένα τραγούδι επιστροφής.
Όλη η ζωή μου χωράει απόψε
μες των ανθρώπων την παρακμή,
γκέισα νύχτα τη θλίψη διώξε,
άλλαξε εικόνα και διαδρομή.
-
Καλησπέρα Παναγιώτη
και σ'ευχαριστώ που γράφεις..
Είναι η νύχτα σου μια πρώτη
ανάσα δροσερή, σαν βάφεις
με μελωδίες τα φεγγάρια
και με ωδές τα καλοκαίρια..
Έχει το Σύμπαν μας ζευγάρια
γκέισες νύχτες με "Αστέρια"..
Πάντα υπέροχη η Σκέψη σου!!