Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: androula στις 12/08/11, 05:11
-
Λατρεύεις το φεγγάρι
όσο κανέναν άνθρωπο που πέρασε απ τη ζωή σου.
Παραδίνεις εκει τη μοναξιά σου
και κερνας τον εαυτό σου μια κούπα ζεστό καφέ.
Λατρεύεις το φεγγάρι
για τον ποιητικό και αδάμαστο του λόγο.
ψάχνεις εκεί την συντροφιά σου
και κερνας την ελπίδα ένα σβηστό τσιγάρο.
λατρεύεις το φεγγάρι
για τη φλογερή του νιότη που σε τυλίγει.
παραδίνεις εκει τους φόβους σου
κ αγρυπνος καβαλάρης στα από λάθος λόγια σου.
Λατρεύεις το φεγγάρι
γιατι από πάντα ομοιοι με σενα το λατρεύανε.
τρέφεις εκεί την ευτυχία σου
και κόρες άσεμνες σαν φαντασιες θυσιάζεις.
λατρεύεις το φεγγάρι,
οχι μόνο για δυο μα για χιλιάδες λόγους.
Μα,τι θα γινόταν ο κόσμος σου χωρίς φεγγάρι;
" ένας δρόμος με σκοτάδι στης λογικής μου την πορνεια"
-
Μου αρέσουν τα φεγγαροταξίδια και ως Ιππέας τα απολαμβάνω κάποιες βραδιές , ιππεύοντας στο δάσος με την κατάλληλη παρέα . Η δημιουργία σου αυτή έχει κάτι που σε ταξιδεύει και σε πάει μακριά.
Εγώ όμως κολλάω στην εμφάνιση - εικόνα του γραπτού , που δεν είναι και η καλύτερη ( μικρά , κεφαλαία , τόνοι , έλλειψη τόνων ) . Υπάρχει κάποιος λόγος για να συμβαίνουν αυτά ;