Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: augo στις 27/11/11, 10:39
-
Μες στις φλέβες κυλά
σαν ριπή ένα χάδι
των ματιών σου σημάδι
της καρδιάς μου θηλιά.
Ως το τέρμα της Γης
σ΄ αγαπώ, δεν σε φτάνω
σ΄ ένα σύννεφο πάνω
έχω μάθει πως ζεις.
Τα δικά σου φτερά
έχουν γίνει για μένα
κάποια βήματα ξένα,
μ΄ οδηγούν πουθενά.
Σαν σταγόνα βροχής
κάθε λέξη σου μοιάζει
που χτυπά στο περβάζι
πριν "αντίο" μου πεις.
Τόσο μακριά, πικρό το ταξίδι
τόσο κοντά, μα σε έχασα ήδη
πόσο μου λείπεις, δεν μπορώ......
να φανταστώ την άδεια αγκαλιά σου
να ξεχαστώ μακριά απ΄ τα φιλιά σου
είναι γραμμένο να περιμένω, να μη ζω.
-
μπλα΄..μπλά ...μπλό στιχομπουρδούκλομα σωστό.
πρίν γράψεις ,διάβασε πρώτα.
φιλικά
πέτρος /λίνα
-
Το σχόλιο έγινε φιλικά πάντα,δεν κάνει κακό η μελέτη ειδικά από τα νέα παιδιά.
Ίσως το ύφος μου να ήταν αυστηρό ,λάθος ,αλλά όχι για κακό σκοπό.
φιλικά, πέτρος/λίνα.
-
Επειδη ο γραπτος λογος δεν επιτρεπει το διαχωρισμο καλοπροαιρετης και κακοπροαιρετης κριτικης, καλο θα ηταν να αποφευγονται εκφρασεις που προκαλουν τον κρινομενο. Και για λογους ευγενειας ( εφοσον δεν γνωριζεστε με τον κρινομενο ) αλλα και για λογους σεβασμου της προσπαθειας του ( ειτε ειναι καλη, ειτε κακη ).
-
augo σου οφείλω μια συγνώμη είμαι μεγάλος γαϊδαρος με αυτά που έγραψα.
συνέχισε να γράφεις ως το τέρμα της γής .
φιλικά
πέτρος/λίνα.
-
...το δεχομαι...ουτως η αλλως ειναι ενα τραγουδι, τιποτα παραπανω,
τιποτα παρακατω!