Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: MACMISIAS στις 24/12/11, 00:36
-
Λευτεριά στον Αγωνιστή Έρωτα,
που χρόνια ολόκληρα παλεύει και καταφέρνει,
ανάμεσα σε Hθικές Σκύλλες
και Kαθώς Πρέπει Χάρυβδες,
τα κορμιά των ανθρώπων να ενώνει.
Λευτεριά στις Αγωνίστριες Κόρες,
που πάντοτε μιά Μάνα τους καταστρέφει τις ζωές,
καθώς τις παίρνει από το χέρι και τους δίνει
συμβουλές για το πως θα είναι δυστυχισμένες,
γυρίζοντας από γενιά σε γενιά, το "Παράνοια" 2,3,4...ν+1...
Λευτεριά στους Αγωνιστές Γυιούς ,
που παρά τα δέκα κιλά αρχ**ια που κληρονομήσαν από τους
πατεράδες τους, τα χρησιμοποιούνε τελικά ΚΑΙ για να
ποτίζουν μιά γαρδένια που έχουν στη γλάστρα
κι ας το κάνουνε τρεις η ώρα τη νύχτα , για να μην τους δει κανείς.
Λευτεριά σε όλους τους Αγωνιστές Πιστούς,
που παρά τη χλεύη των γύρω τους, αγιάζουν
και γεμίζουν πρωινή δροσιά τις ψυχές όλων όσων
έχουν τη τύχη να τους ακούσουν σε μοναστήρια,
σε εκκλησιές, στο δρόμο, στα μπαρ και στις στοές του Μετρό.
Λευτεριά στα Μυαλά, στις Καρδιές, στις Νεφραμιές,
στα Συκώτια, Λευτεριά στο Λευτέρη, το Κώστα, το Πέτρο,
τη Λάουρα και τη Μόνικα, Λευτεριά στη Σκέψη, στη Τέρψη,
στη Pepsi , Φτου ξελευτερία γ**ώ το κερατό μου,
42 χρόνια μιά μαλ***α τριγύρω μου και
να πεις να τέλειωνε εδώ;
Αντί για τίτλους τέλους...TO BE CONTINUED
-
Υπομονή mac , τα εκατό πρώτα χρόνια είναι δύσκολα . Μετά όλα θα στρώσουν , μια και καλή . Πολύ ωραίο το πόνημά σου !!!