Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 22/09/12, 01:50
-
Στην Αφροδίτη σε είχαν τάξει και στην Ήρα
των ηδονών τους να φυλάς καλά την διάβα
στου ηφαιστείου μου ζυγίστης τον κρατήρα
κι απανθρακώθηκες στου έρωτα τη λάβα…
«Κυρά μου» ….σε είπανε εραστές και προικοθήρες
διαβάζοντάς σου της αγάπης τα βιβλία
είχες ορθάνοιχτες του έρωτα τις θύρες
κι εύκολη λέγαν, για τους άντρες είσαι λεία
Μα όταν τέντωσα του έρωτα το τόξο
πάλι στο μάγμα μου, γυμνή, να ξαναλιώσεις….
μου λες: «Είν’ άλλος… δεν μπορώ να τονε διώξω….
περίμενε με δυό φεγγάρια, να με νοιώσεις…»
Αφού όμως ήρθε η σειρά μου, να με «σβήσεις…»
και σ’ άγριο πέλαγος ο άνεμος μαρσάρει,
κάναν ρεσάλτο πειρατές άγριας δύσης
και το κρεβάτι σου αλώσανε κουρσάροι
Σε είχανε τάξει σε ηττημένους Βοναπάρτες
το Βατερλώ τους να το ζεις …και να πεθαίνεις….
Να ‘χεις τριγύρω σου αγάπες που ‘ναι σκάρτες
να το γνωρίζεις… κι άλλους έρωτες να υφαίνεις!!!!!
21.09.2012
-
Μα όταν τέντωσα του έρωτα το τόξο
πάλι στο μάγμα μου, γυμνή, να ξαναλιώσεις….
μου λες: «Είν’ άλλος… δεν μπορώ να τονε διώξω….
περίμενε με δυό φεγγάρια, να με νοιώσεις…»
Χειμερινός κολυμβητής πάλι και το λέω γιατί τελευταία σε έβλεπα να κολυμπάς με μπρατσάκια, ίσως να μην είδα όμως και τόσο καλά, γεράματα…
Μου έφτιαξες απόψε τη βραδιά με το ''Σε είχαν τάξει''
Μπράβο Θανάση. ;)