Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: kuiper στις 22/11/12, 16:12
-
Η ημέρα των δεινοσαύρων…
Η ημέρα των δεινοσαύρων πλησιάζει; Τα αυτεξούσια όνειρα θρυμματίζονται.
Τη λεωφόρο των ελπίδων, αυλακώνουν οι στεναγμοί της απόγνωσης.
Οι σηματοδότες μπερδεύτηκαν στο «μποτιλιάρισμα» και παραμένουν στο κόκκινο.
Οι παλμοί της καρδιάς μου, δυναμώνουν μπροστά στο ανεξήγητο.
Θα περάσω το φανάρι, ποιος να γράψει την παράβαση, ποιος;
Απέναντι, είναι η συνοικία των ονείρων και της ελπίδας, μα ο βοριάς αγρίεψε και
σκόρπισε χαλάζι, ύπουλο όπλο, βάλθηκε να λαβώσει το χαμόγελο μιας αχτίδας,
μιας αχτίδας, που στα τερτίπια του ανάβει, λαμπαδιάζει.
Ήρθε η ώρα, να κάνω το μεγάλο βήμα, να διαβώ τη λεωφόρο…
Συνομιλώ με την ανάσα της ψυχής μου, κάποτε ήσουν άνθρωπος, μου ψιθυρίζει,
μα αμάρτησες, μιλάς μονάχα μια γλώσσα, πρέπει να υποκλιθείς στον κίτρινο ουρανό τους,
στα ψηλά βουνά των δικών τους παγετώνων…
Απομεσήμερο, σκιές αλυχτούν στα περάσματα των πεπρωμένων μου.. Αφηνιασμένες
χιονοστιβάδες, απειλούν τα αγριολούλουδα των ονείρων μου.
Ξημέρωμα στη λεωφόρο, περιμένω το πράσινο…
Είμαι ακόμα άνθρωπος…
-
Παρα πολυ καλο , μελαγχολικο , πικρο .................
Δεν ξερω την ηλικια σου , αλλα θλιβομαι γιατι η περιρρεουσα κατασταση ΜΑΣ σπρωχνει ολους σε μελαγχολικες δημιουργιες. Ελπιζω , οσο πιο συντομα γινεται, να ξανανθισουμε ολοι και ιδιαιτερα οι νεωτεροι.
Γιωργος
-
Βασικά εγώ το κόβω, για ζήτημα ζωής και θανάτου, σα να λέμε εκεί που έδειχνει ευθεία γραμμή ξεκίνησε πάλι να κάνει μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ, μπιπ.......Ίσα που προλαβαίνεις σε τέτοιες φάσεις να σκεφτείς τη περιρέουσα κατάσταση, κι αν φταίει κι αυτή, φταίει ελάχιστα γι αυτό το δημιούργημα.
-
κι αφήνει μια γεύση λίγο αισιόδοξη.. δηλαδή την ελπίδα πως θα ανάψει το πράσινο... μα και πάλι, λες, ο δρόμος είναι δύσκολος..
έτσι ειν' η ζωή!
Γιάννη τα χαιρετίσματά μου!
-
Ευχαριστώ για τη συντροφιά σας, να είστε καλά.
Γιώργο. Χνάρια θα βρεις στα …ήντα, όμως δεν έχω παράπονο, κάθε εποχή έχει και ένα G, (για παιχνίδι δηλαδή).
Έτσι περνάμε ακόμα και σήμερα, κουτσομπολεύοντας τη ζωή κι’ ας μας κουνάει το μαντήλι, ποιος της δίνει σημασία. Καλή καρδιά.
Παναγιώτη. Κόλλησε η βελόνα στο μπιπ;
Δημοσθένη. Και τα δικά μου χαιρετίσματα έχεις. Είπα να το ζωντανέψουμε λίγο. Είμαι σίγουρος πως θα ακολουθήσουν και άλλα γνωστά παλιά μέλη.
-
..........Αφηνιασμένες
χιονοστιβάδες, απειλούν τα αγριολούλουδα των ονείρων μου.
Ξημέρωμα στη λεωφόρο, περιμένω το πράσινο…
Είμαι ακόμα άνθρωπος…
Μου αρέσει να απολαμβάνω τα γραπτά σου
αλλά και στις μέρες τούτες που η ....αισιοδοξία.....είναι στον πάτο, η επαναφορά σου και πιθανόν κάποιων άλλων η επαναφορά, την ξαναζωντανεύει......
Γιάννη μου
Να είσαι πάντα καλά!!!!!!!!!!
-
... ευτυχώς ...
-
Γειά σου ρε Παππού!!! Μου 'λειψες!!! :-*