Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΣΤΑΥΡΑΣ στις 04/12/12, 18:28
-
ΤΑ….ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΑ..!!!
Σκουριασμένα κλειδιά στο επάνω το ράφι
κάποιες πόρτες ανοίγαν που ναι τώρα κλειστές
Μας τραβούσε η ζωή μα μας κράταγε κάτι
που γεμίζει μ ’αλάτι τις παλιές μας πληγές
Σκουριασμένα φιλιά στο χαρτί φυλαγμένα
στα στειλα το Σάββατο δεν τα πήρες μου λες
Θα βρεθούμε μια μέρα σαν κλαριά τσακισμένα
που τα σέρνει αγέρας κι οι μεγάλες βροχές
Σκουριασμένα φλουριά στον λαιμό κρεμασμένα
Σαν κυρα περιμένεις στον χορό της γιορτής
Κι εγώ πάλι αργώ και φορώ τα θλιμμένα
Τα μεγάλα τα μάτια στ ’όνομα μιας τιμής.
-
Ωραιο , πλην εχω την εντυπωση [και συμπαθα με] , οτι στη 2η σειρα του 2ου στιχου καπου χανεις το μετρο ,που διεπει το ολο πονημά σου.