Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: nimp_music στις 20/01/13, 20:14
-
Ν' αγαπάς ό,τι ζεις να ζεις ό,τι αγαπάς
Καράβια χάρτινα να φτιάχνεις καλή μου
Φύλλα πεσμένα με τρέλα να πατάς
Χαμογέλασε σου πάει μικρή μου
Να γκρινιάζεις να μιλάς να με κοιτάς
Να μη δειλιάζεις χωρίς φόβο καλή μου
Σε αισθήματα επάνω να ακουμπάς
Νευρίασε σου πάει μικρή μου
Να είσαι εσύ πιο πολύ από πριν
Τα πάντα γύρω να ξεβάφουν σαν τζιν
Κι εσύ να πεισμώνεις σαν παιδί
Και να μ΄αρέσει
Να είσαι εσύ πιο πολύ από χθες
Τα πάντα γύρω να σε θέλουν να καις
Κι εσύ να μουτρώνεις σαν παιδί
Και να μ΄αρέσει
Ό,τι ζεις κρατάς μην κάνεις πώς ξεχνάς
Παπούτσια πάνινα είν' τα όνειρα ψυχή μου
Τα μαλλιά σου να μαζεύεις να σκορπάς
Ερωτεύσου ταξίδεψε μικρή μου
Να είσαι εσύ πιο πολύ από πριν
Τα πάντα γύρω να ξεβάφουν σαν τζιν
Κι εσύ να πεισμώνεις σαν παιδί
Και να μ΄αρέσει
Να είσαι εσύ πιο πολύ από χθες
Τα πάντα γύρω να σε θέλουν να καις
Κι εσύ να μουτρώνεις σαν παιδί
Και να μ΄αρέσει
created by Nikos Boras (2010)
-
μμμ, λιτό αλλά πολύ τρυφερό ποίημα. Να φανταστώ ότι είναι ήδη μελοποιημένο;
-
Να 'σαι καλά, έχει γίνει μία μελοποίηση με απλά ακόρντα όχι κάτι το τρομερό.. (λόγω έλλειψης και γνώσεων)
οπότε ακόμα δεν έχω καταλήξει κάπου σ ότι αφορά τη μουσική!!