Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Γιωργής στις 28/01/13, 17:50

Τίτλος: .
Αποστολή από: Γιωργής στις 28/01/13, 17:50

Να μουν ψυχη ανεμου.
Να κανα κοντρες με το πρωινο φως αναμεσα απο θυμαρια και ριγανη στην ηρεμη βουνοπλαγια ταρακουνωντας τη μυρωδατη παχνη τους.
Γυρω γυρω και ξανα, για εκει που δε ξημερωσε ακομη.

Να μουν ψυχη ανεμου.
Να κυλουσα παρεα με το πρωτο νερο επανω στη ξεραμενη λασπη ρουφωντας ανασες απο τη δροσια της με ενα μωρουδισιο χαμογελο ευχαριστημενης αμνησιας.
Γυρω γυρω και ξανα, για εκει που ολα ειναι ξερα.

Να μουν εδω. Οχι μακρυα, οχι σε ξενους γαλαξιες.
Εδω που οι εικονες ζωντανευουν αν το θες.

Τίτλος: Απ: .
Αποστολή από: pimami στις 28/01/13, 19:30

είναι ωραίο να κουβαλάς τέτοιες εικόνες.. ειδικά όταν ζεις μακριά τους.. και είναι πιο ωραίο να τις ανακαλείς σε περιβάλλον μεγαλούπολης..

Τίτλος: Απ: .
Αποστολή από: Βραζίλης στις 30/01/13, 07:31

Υπάρχει ομορφιά στην απλότητα, σε εικόνες που κοιτάμε και προσπερνάμε βιαστικά. Ας δώσουμε λίγη περισσότερη σημασία..