Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: stihoplokos στις 26/06/13, 13:19
-
Πόσο καλός φαινόσουνα
χωρίς δραχμή στην τσέπη;
Τους δήθεν συχαινόσουνα
κι όλους τους ''καθωσπρέπει''.
Αγάπαγες τους γύρω σου
με τα ελαττώματά τους,
αυξάνονταν το κύρος σου
μπροστά στα όμματά τους.
Εγωισμούς δεν γνώριζες,
μόνο την καλοσύνη.
Τη θέση σου διαχώριζες
με ταπεινοφροσύνη.
Τώρα που τα 'κονόμησες
απ΄την τυφλή σου τύχη,
άξαφνα,τάχα,νόμισες
πό'χεις μπαμπά...σεϊχη.
Και άγεσαι και φέρεσαι
δίχως τη θέλησή σου,
κατάφερες να επαίρεσαι
πούχασες την ψυχή σου.
-
Γιατί μου αρέσει τόσο πολύ αυτό το ποιηματάκι? Να' σαι καλά Στιχοπλόκε, καιρό είχα να δω κάτι τόσο απλό και παιχνιδιάρικο.
-
Γιατι μου έφερε στο μυαλό κάποιους...φίλους;Νόστιμο.
-
Μακάρι να μη μας θύμιζε κανένα...