Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: stihoplokos στις 21/08/13, 16:50
-
Πολύ ψηλά τα άπλωσες ,
μικρή μου τα φτερά σου
και θε', του Ήλιου η φωτιά,
να γίνει η συμφορά σου.
Όσο τα κράταγες κλειστά,
στη γη σαν περπατούσες,
τα μάτια είχες χαμηλά
και δεν ακροβατούσες.
Μα τα μυαλά σου πήρανε
απότομα αέρα
και τα ξεπέρασες,τρελή,
τα όρια μιά μέρα.
Θα λιώσουν οι φτερούγες σου
κι ορμητικά θα πέφτεις,
το τέλος σου θάναι σκληρό,
μακάρι νάβγω ψεύτης.
-
κι οταν θα πεφτεις, θα 'θελα
να ημουν απο κατω
και αν δεν σε επιανα με μιας
να μη με λεγαν ΓΑΤΟ.
Συγχωρεσε με ,αλλα μου αρεσε και ειπα να σε πειραξω ;D
Γιωργος
-
Πάρα πολύ καλό , ανάλαφρο , ουσιώδες και με ... "Νόημα" .. Στιχοπλόκε . Μου άρεσε πολύ !!!
-
Σας ευχαριστώ και για τα...''πειράγματα'' και για τα...''νοήματα''. ;)