Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 23/10/13, 08:32
-
Κρίνο της γης...παλιό σονέτο
τέρμινα πέντε απ' το σινάφι
κονκάρδα θα φορώ στο πέτο
που "τέλος έρωτα " θα γράφει
Αγέρας λησμονιάς θα πνέει
θα γράφω: "χάθηκε η ορμή σου
πια το φιλί σου δεν μ' εμπνέει
κι έχω χορτάσει το κορμί σου"
Στο πάνω-πάνω το ντουλάπι
μονάχη...έρημη...κλεισμένη...
η προδομένη σου αγάπη
από τον χρόνο σκουριασμένη
Και στο μεγάλο σταυροδρόμι
μ' ένα φιλί, γλυκό σαν μέλι
χωρίσανε οι δυό μας δρόμοι
λέγοντας "γεια σου...μη σε μέλει..."
Κρίνο της γης....βαθύ το χάσμα
Εσύ εδώ...εγώ στα μάκρη
το τελευταίο μας το άσμα
το 'παμε δίχως ένα δάκρυ....
-
Άκρως συγκινητικό :'( .
...όπως είναι πάντα κάθε χωρισμός, κάθε απώλεια...