Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 30/10/13, 16:05
-
Διαιρώντας της νύχτας το φως
το φεγγάρι σου, βγάζω πηλίκο
και τους μύθους μου χάνω ....καθώς...
η γιαγιά παριστάνει το λύκο
Κυβερνώντας χωριά πειρατών
τα παλάτια μου έχτιζα πάντα
αρχικά, σε φωλιές αετών....
και μετά στης νυχτιάς τη βεράντα
Μα σε αντίκρισαν κάποιοι θαρρώ
τον Φλεβάρη θα ήτανε φέτο
να κρατάς το σπαθί του Ζορρό
να χτυπάς με της ζήλιας στιλέτο
Βλαστημά Βαρραβά, ο Γολγοθάς
και κολλήσανε λέει φιρμάνι:
"Με ρακί των φιλιών....μη μεθάς....
Να μη πιάνεις αγάπης λιμάνι!!!!"
Διαιρώντας της νύχτας τη γη
το...πηλίκο σου....πάλι σκαλίζει
τη παλιά της αγάπης πληγή
λέγοντάς μου: "Ξανά θα σε ορίζει..."
30.10.2013
-
Ιβίκε , σε διαβάζω ανελλιπώς και πολλές - πολλές φορές . Η γραφή σου ελκυστική και πολυποίκιλτη . Μόνο που οι λέξεις μου δεν αρκούν για να περιγράψουν το
μεγαλείο των γραπτών σου. Γι' αυτό φίλε μου , αρκούμαι απλά σε ένα μεγάλο ΕΥΓΕ !!!
-
εγώ φίλε ipea θα αρκεστώ σε ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Η τιμή για μένα είναι μεγάλη
-
Όμορφες εικόνες και παρομοιώσεις! "Ζωγράφισες" πάλι! ;)