Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: stihoplokos στις 05/03/14, 04:12
-
Ανήσυχος τα βράδια ξενυχτάω,
κοιτάζοντας ψηλά,στον ουρανό.
Τ' αστέρια στο σκοτάδι τρεμοσβήνουν,
λαμπάδες σε τεράστιο ναό.
Και 'συ κοιμάσαι!!!
Γιατί δε θέλεις να θυμάσαι.
Γιατί δε θέλεις να σκεφτείς,
πως σκλαβωμένος είν' ανώφελο να ζείς.
Ποτέ σου δε θα βρείς την ευτυχία,
κλεισμένος μέσα σε μιά φυλακή.
Θα τρέχεις σα χαμένος να προφτάσεις,
το τρένο που δεν έχει επιστροφή.
Για κοίτα βιάσου!!!
Φεύγει η ζωή από μπροστά σου.
Φεύγει και δε θα τη γευτείς
αν συνεχίσεις στα ''σκοτάδια'' σου να ζείς.
-
Στιχοπλόκε, μου φαίνεται μέτριο, κατώτερο άλλων ποιημάτων σου που έχω διαβάσει και μ'άρεσαν αρκετά.
Θα μπορούσες πάντως το συγκεκριμένο να το προορίσεις για ένα "χαλαρό" τραγούδι.
-
Βραζίλη,μη μου ''ζητάς'' να σηκώσω φορτία άνω των δυνάμεών μου...