Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: MACMISIAS στις 16/03/14, 00:58
-
Ήτανε όνειρο, ήτανε όραμα δεν ξέρω,
αυτό που εχθες μου τυραννούσε το μυαλό.
Ήμουνα λέει λίγο πριν από το τέλος
Σας φώναξα λιγάκι να σας δω.
Εσείς οι τέσσερις που ήσασταν για μένα
Ότι πολύτιμο μου ‘χει μείνει στη ψυχή
Η κάθε μια σας, ιστορία απ’τα περασμένα
Η κάθε μια σας, τόσο διαφορετική
Η πρώτη μ’εκανε να νοιώσω για εκείνη,
πρώτη φορά, ο έρωτας τι θα πει
Σαν να’ταν πόλεμος μα και μαζί ειρήνη,
όταν την έχασα δεν ήμουν πια παιδί.
Η δεύτερη μου έδειξε το πάθος,
που καίει το σώμα, τη καρδιά μα και το νου.
Τι κρίμα όμως που παρ’όλο κατά βάθος,
με αγαπούσε , τώρα είναι αλλουνού.
Της τρίτης, της χρωστάω ευγνωμοσύνη,
γιατί μου φρόντισε όλες τις πληγές.
Δεν ξέρω τι θα ήμουν αν δεν ήτανε εκείνη,
το φιλαράκι μου σε όλες τις κακοτοπιές.
Κι η τέταρτη είναι η ζωή μου,
αυτή που τα’χει όλα αυτά μαζί.
Μία γυναίκα ,όμορφη , ζεστή.
Που η ιστορία μου θα τελειώσει με αυτή.
Κι έτσι όπως ήρθατε, για ν’αποχωριστούμε,
τη τελευταία μου ημέρα εδώ στη γη.
Γλυκές γριούλες μου το όνειρο που ζούμε,
άραγε λετε να έπαναληφθεί;
Ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου,
που ήσασταν όλες έμπνευση, πνοή
Κάποτε ίσως αν ξανασυναντηθούμε
Λέτε να κάνουμε τα ίδια απ’την αρχή;
Ή δεν θα ήθελε καμμιά σας, να με ξαναδεί;
-
Τετρακάψουρος κι αφιέρωση : ΖΑΓΟΡΑΙΟΣ - ΟΛΕΣ ΕΙΣΑΣΤΕ ΙΔΙΕΣ (LIVE ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ) (http://www.youtube.com/watch?v=wAHLtHKKLbM#)