Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: stihoplokos στις 30/04/14, 02:05
-
Βλέμμα θολό
και λίγο λάγνο.
Χρώμα λευκό
ή μήπως μαύρο;
Σιωπή που σπάει
σημάδι αφήνει,
δρόμος που πάει
μόνο σε εκείνη.
Το χρώμα αλλάζει
γίνεται γκρίζο,
πρόσωπο μοιάζει
που το γνωρίζω.
Υπερβολή
σαν την αλήθεια,
σαν την ουλή
σε άγρια στήθια.
Το χρώμα αλλάζει,
σαν να ροδίζει.
Αίμα που στάζει.
Ζωή χαρίζει.
Χάνεται ο νους
στην απουσία,
σε ουρανούς
όλο ουσία.
Σαν δεν μπορώ
να τους ανοίξω,
με τρικ παλιό
θα τους αγγίξω.
Μπουκέτο φτιάχνω
με άνθη από γλάστρα,
παιδί μονάχο,
μετράω τ' άστρα...
Συνημμένα και άλλες επιλογές (http://forum.kithara.gr/index.php?action=post;board=52.0#)[/font]