Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 16/10/14, 15:54
-
Μ’ ένα μολύβι και χαρτί, των ποιητών η κάστα
στίχους χαρίζει γύρω της να γραντζουνάνε τάστα
κι εσύ που πας για ψάρεμα σε όρμο Παραδεισένιο
στο αγκίστρι βάζεις δόλωμα κορμάκι φιλντισένιο
Η μέρα….μάνα δίκαιη….τα πάθη πάει να σβήσει
η Αυγή της αντρειεύεται….αντίκρυ της η Δύση,
κι εγώ….που μήνες με χτυπούν, της μοναξιάς οι οίστροι
ψάχνω να βρω το δόλωμα….μα χάνω και το αγκίστρι….
Σ’ ένανε κόσμο παλιατζή….που η βροχή λερώνει
που άρχοντας είναι ο φονιάς….κι ο κλέφτης καμαρώνει,
εσύ δεν χαραμίζεσαι, μα ούτε μένεις μόνη
με προσπερνάς ακάθεκτη….με άλλον στο τιμόνι!!!!!
Μ’ ένα μολύβι και χαρτί, των ποιητών η κλίκα
πλάθει έναν κόσμο όμορφο….με γέλιο, και με γλύκα,
κι εσύ που ψάρεψες παιδιά, και τα ‘χεις στην απόχη
με σπρώχνεις μες στα τάρταρα, με το σκληρό σου τ’ όχι….
-
Πολυ ενδιαφερον... Απο τη μια η δημιουργια και απο την αλλη η καταστροφη...
-
Φουρτουνιασμένη Ψαρόβαρκα σε απόσταση ασφαλείας από τα Cayman Islands.
-
Χεχεχεχχεχε ... ;D
Πολύ συμπαθητικό ...
Θα μπορούσε να διαπρέψει σε Λαϊκούς δρόμους ... ;)
Σα να τ΄ακούω σε Ουσάκ ; ;D
/Πέτροc 8)
-
Δημιουργία και καταστροφή βαδίζουν πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί.........
Χόλι...καλή παρομοίωση
Πέτρο, ουσάκ....κουρντί..... δεν το ξέρω...οι μουσικοί δρόμοι μου είναι άγνωστοι!!!!!!!!!