Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Lo.Lee.Ta στις 25/10/14, 02:07
-
Πότε θα πάψεις να μιλάς
σκέψεις που χρόνια κουβαλάς
αιώνες τώρα ξεπουλά η ιστορία
Πότε θα πάψεις να σκορπάς
χιλιάδες λέξεις που αγαπάς
τροφή είναι άνοστη για τ' άγρια θηρία
Όπου βρεθείς, όπου κι αν πας
ο ίδιος πάντα σαματάς
γιατί η γωνία είναι δυο φορές αμβλεία
Μαγκιά, νταηλίκι, τσαμπουκάς
κάλπικος καψουρονταλκάς
απαντημένα στα αρχαιότερα βιβλία
Όσο στα μάτια κι αν κοιτάς
πως από πίσω θα την φας
τη μαχαιριά, το ξέρεις, μεσ΄τη φασαρία
Πάντα θα μένεις να ρωτάς
πως στράβωσε έτσι ο ντουνιάς
σταυρό στους ώμους να σηκώνει η απορία
Αν το αντέχεις να πονάς
να αιμορραγείς, να ξεπερνάς
ίδια αρχή, ίδια συνέχεια, ίδια ουσία
Ένας ακόμη φουκαράς
που όσο ζεις θα μαρτυράς
στη μυρωδιά είναι μονάχα η πεμπτουσία