Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: stihoplokos στις 28/11/14, 14:33
-
Κανόνες τηρούσα,
αρνί που βοσκούσα,
κοιμήσου μου λέγαν
και όλο μ' αρμέγαν.
Χαρούμενος τρέχω
αφού όλα τα έχω
και νιάτα και χάρη
και φρέσκο χορτάρι.
Πηδώ μασουλώντας
χορεύω γελώντας
στους πλάγιους ήχους,
στους όρθιους τοίχους,
που κάποιοι σηκώσαν,
που κάποιους σκλαβώσαν.
Δεν ψάχνω για ταίρι,
ψημένο το χέρι,
χαλάσαν το σπέρμα,
τι θέλουν τα έρμα;
Κρεβάτι και ύπνο,
το δίκτυο για δείπνο
κι ο νούς τους χορταίνει,
η γλώσσα σωπαίνει.
Κεφάλι σκυμμένο,
παιχνίδι στημένο
κι εγώ να ποντάρω,
πως κάτι θα πάρω.
Μιά πόρτα θ' ανοίξει,
αέρας θ' αγγίξει
τα μαύρα μαλλιά μου,
να πέσει η προβιά μου.
Ο αδύναμος κρίκος,
να! γίνομαι ο λύκος,
που όμηρο πιάνει
τον δόλιο τσοπάνη.
Με μάτια αναμμένα,
με δόντια ασπρισμένα,
ξεσκίζω τη σάρκα,
'ξοπλίζω μιά βάρκα,
σε πέλαγα πλέω,
μα, κοίτα με!!! Κλαίω!!!
Ποιά θάναι η ζωή μου,
χωρίς το μαντρί μου;...
-
Φίλε στιχοπλόκε, έχει μια ωραία απλότητα και ροή. To έχεις χειριστεί έξυπνα. Λίγο το "ψημένο χέρι και το χαλάσαν το σπέρμα" δεν κατάλαβα και τα αντικατέστησα νοητικά με καμμένο από χέρι και χαμενό το σπέρμα. Παρεμφερές νομίζω, αλλά ίσως εννοείς κάτι άλλο.
Σου προτείνω να δεις την ταινία "Maze Runner" 2014 που από ότι έμαθα προέρχεται από κάποιο βιβλίο το σενάριό της.
Απαντάει σε μεγάλο ποσοστό....αλλα όλη η ουσία της βρίσκεται στα τελευταία λεπτά. Να δεις με ποιο τρόπο ο λύκος ΔΕΝ ΚΛΑΙΕΙ στο τέλος. (;;;;;; ;)
Καλημέρα.
-
Αγαπητέ χοληδόχε, σ΄ευχαριστώ για το σχόλιο. Να παρατηρήσω μόνον ότι δεν αναφέρομαι στον λύκο, αλλά στο πρόβατο που νόμισε πως έγινε λύκος. Καλημέρα και καλή χρονιά (αν και πιστεύω πως θα παραμείνει απλά μια ευχή και μόνο).
-
δεν εχει νοιμα να εξηγεις τους στιχους, γιαυτο τους γραφεις,γιατι ο πεζος λογος δεν σε εκφραζει για να πεις αυτο που θες να πεις ...εμενα μου αρεσε πολυ μια κλιμακωση που εχει σαν να ανοιγεις την ενταση σιγα σιγα στο ραδιο μεχρι στο τερμα και αποτομα να την κλεινεις
-
Συγχαρίκια κι από μένα!
-
Δεν ψάχνω για ταίρι,
ψημένο το χέρι,
χαλάσαν το σπέρμα,
τι θέλουν τα έρμα;
..και γω εδω χαθηκα ???
Κρεβάτι και ύπνο,
το δίκτυο για δείπνο
κι ο νούς τους χορταίνει,
η γλώσσα σωπαίνει.
κι ο νούς μου χορταίνει,
μα η γλώσσα σωπαίνει.
-Μηπως εδω ηθελε κατι τετοιο? :-\
Πάντως γενικα το βρίσκω κορυφαιο!!!
-
δεν εχει νοιμα να εξηγεις τους στιχους, γιαυτο τους γραφεις,γιατι ο πεζος λογος δεν σε εκφραζει για να πεις αυτο που θες να πεις ...εμενα μου αρεσε πολυ μια κλιμακωση που εχει σαν να ανοιγεις την ενταση σιγα σιγα στο ραδιο μεχρι στο τερμα και αποτομα να την κλεινεις
Πιστεύω πως, κάποιες φορές, χρειάζεται να φωτίζεις το μονοπάτι...
-
Κανόνες τηρούσα,
αρνί που βοσκούσα,
κοιμήσου μου λέγαν
και όλο μ' αρμέγαν.
Χαρούμενος τρέχω
αφού όλα τα έχω
και νιάτα και χάρη
και φρέσκο χορτάρι.
Πηδώ μασουλώντας
χορεύω γελώντας
στους πλάγιους ήχους,
στους όρθιους τοίχους,
που κάποιοι σηκώσαν,
που κάποιους σκλαβώσαν.
Δεν ψάχνω για ταίρι
στα άγονα μέρη,
χαλάσαν το σπέρμα,
τι θέλουν τα έρμα;
Κρεβάτι και ύπνο,
το δίκτυο για δείπνο
κι ο νούς τους χορταίνει,
η γλώσσα σωπαίνει.
Κεφάλι σκυμμένο,
παιχνίδι στημένο
κι εγώ να ποντάρω,
πως κάτι θα πάρω.
Μιά πόρτα θ' ανοίξει,
αέρας θ' αγγίξει
τα μαύρα μαλλιά μου,
να πέσει η προβιά μου.
Ο αδύναμος κρίκος,
να! γίνομαι ο λύκος,
που όμηρο πιάνει
τον δόλιο τσοπάνη.
Με μάτια αναμμένα,
με δόντια ασπρισμένα,
ξεσκίζω τη σάρκα,
'ξοπλίζω μιά βάρκα,
σε πέλαγα πλέω,
μα, κοίτα με!!! Κλαίω!!!
Ποιά θάναι η ζωή μου,
χωρίς το μαντρί μου;...