Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 24/09/15, 22:24

Τίτλος: Μονομάχοι
Αποστολή από: ivikos στις 24/09/15, 22:24

 
Ώσπου να περισσέψουνε βροχές από τον Νότο
 ώσπου να πουν οι Άγγελοι βραχνά τα Ωσσανά
 θα πέφτει η γη σε βάραθρο….θ’ ακούσουμε τον κρότο
 κι η κιβωτός θα δίνεται σε αρχαίο ταρσανά

 Κι αν της βροχής το ανέσπερο αράξει στο λιμάνι
 αν αντικαταστήσουνε με ροζ το… θαλασσί
 η αγάπη θ’ αποτυπωθεί στης νύχτας το φιρμάνι
 και θα καρπίσει ο έρωτας στης Κίρκης το νησί

 Μονάχα το ανυπόφορο ταξίδι ως την…Αία
 κι η λεμονιά η δίφορη που κλάδεψες με οργή
 ματώσανε καρδούλα μου τα κρόσσια στη σημαία
 και στο νησί σταμάτησε να φέγγει η Αυγή….

Ώσπου να μπούνε στο άβατο οι δύο μονομάχοι
 βρίζουν τους δεσμοφύλακες, στη γλώσσα τους….σπαστά.
Θυμώνει ο αυτοκράτορας, ματαίωσε τη μάχη
 κι οι Αυλικοί τους κρέμασαν στ’ ανάκτορα….μπροστά!!!!!!!!!!

 

Τίτλος: Απ: Μονομάχοι
Αποστολή από: Βραζίλης στις 25/09/15, 08:25

Δεν έπιασα όλο το νόημα, ίσως γιατί είναι πρωί και νυστάζω, αλλά (και αυτό) το ποίημα σου είναι ευφάναστο.

Να υποθέσω ότι εμπνεύστηκες από τις πρόσφατες νεροποντές και καταστροφές στην Σίκινο και αλλού;... Αυτό μου ήρθε στο μυαλό στην αρχή, και μετά χάθηκα.

Τίτλος: Απ: Μονομάχοι
Αποστολή από: ivikos στις 25/09/15, 11:33

Βρε φίλε Βραζίλη
Αν έπιανα εγώ το νόημα αυτών που γράφω θα ήμουνα ο πιο ευτυχής!!!!!!!!!!

Καλά να είσαι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!