Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 23/01/16, 10:38
-
Ο θερμαστής το πέλαγο, έβλεπε να φουσκώνει
και σβήνανε με χάχανα , του γέλιου του οι αρμοί
έβλεπε παροράματα….από την άσπρη σκόνη
και της μιγάδας…..την Αυγή…..έπαιρνε το κορμί
Του Πόρτο-Αλέγκρε πέρναγαν τα δυνατά θολάμια
δυό λαμαρίνες σπάσανε στης πλώρης τη μεριά
κι ενώ το κύμα χτύπαγε σαν λυσσασμένη λάμια
δυό τζούρες άχαρη ζωή, χάριζε η….Παναγιά!!!!
Κόπασε ο Γραίγος….κι έπεσε θανάτου ανεμοδούρα
σφαγμένος βρέθει ο «δεύτερος»….στη πλώρη μας νεκρός
ο νέγρος Τζακ τον έσφαξε…..στου όπιου τη θολούρα
είχε μπαρκάρει ο άμοιρος, στο πλοίο από μικρός……..
Στο λιμανάκι έφτασε, με τη ….σωρό….το φέρυ
με ψου-ψου-ψου…..διαδόθηκε στη Χώρα το κακό
μιά χήρα μάνα δέχτηκε κατάστηθα μαχαίρι
και μία κόρη έχασε, τον αγαπητικό!!!!
Ο θερμαστής που κράταγε….την θράκα αναμμένη
ξέμπαρκος πια βαρέθηκε, να μένει στο νησί
του ‘πε η τροτέζα στο…..Μπουσάν….πως θα τον περιμένει
να πιούνε δυό μερόνυχτα, του έρωτα κρασί!!!!!
22/01/2016
-
Πολύ καλό, πραγματικά! Πάντα καταφέρνουν να συγκινούν τα ωραία θαλασσινά ποιήματα...