Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΠΟΙΟΣ στις 03/06/16, 16:46
-
Παρασκευή, 3 Ιουνίου 2016 Ενα μικρο χρυσοψαρο
Και τωρα που εσπασε το βαζο
και το νερο χυθηκε στο χαλί
και τωρα που ο πανικος εχει καταλαγιασει
πρεπει να ψαξω ενα πελαγο,μια θαλασσα
που να μην εχει αρπακτικα
που να μπορει να ζησει ενα μικρο πορτοκαλί χρυσοψαρο
Μα δεν υπαρχουν θαλασσες χωρις αρπαχτικα
και πελάγη χωρις κινδύνους
Ο φοβος μου λεει να ψαξω γρηγορα για μια νεα γυάλα
για ενα νεο αφεντικο
που θα μου αλλαζει το νερο και θα μου φερνει τροφη παντα στην ωρα μου
παντα πριν πεθανω
Και εγω θα κανω κυκλους,θα κανω κυκλους,κυκλους,κυκλους
και να θυμαμαι πως τα χρυσοψαρα δεν εχουν μνημη
πως κανενας κυκλος δεν ειναι ο ιδιος και ας μοιαζουν τοσο μεταξυ τους
Ας βρισκοταν καποιος να παμε στο πελαγο μαζι....
καποιος που δεν θα μου γυριζε την πλατη οταν θα .ρχόταν οι καρχαριες
Καποιος που θα εμενε δίπλα μου οταν θα ανοιγαν τα σαγονια τους
Κοιτα να δεις....εφεραν καινουργιο βαζο...
Ας συρθω καπου για να με βλεπουν,για μενα ψαχνουν
Α.Π.