Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΠΟΙΟΣ στις 08/10/16, 23:49
-
Σάββατο, 8 Οκτωβρίου 2016 Το παλιο το τζιν
Σαν πιστο σκυλι μενεις εκει και με περιμενεις
Αφου στο ειπα πως δεν θα γυρισω.
Εχω βολευτει μεσα στο χειμωνα μου και δεν με νοιαζει αν εξω απ τα καγκελα του κελιου μου με παρακαλας να σου ανοιξω για να χαρουμε το καλοκαιρι
Στο κατω κατω θα επρεπε να εχεις γερασει πια
Οχι πως δεν μου λειπεις.
Μα αν γυρισω σε σενα θα πρεπει να ξαναβαδισω τον ιδιο δρομο. Και ειμαι τοσο κουρασμενος...
Και δεν θα εχω καμια δικαιολογια πια
Γιατι στις ιδιες παγιδες θα πεσω παλι,το ιδιο λαθος θα αγαπησω.και ποναει ρε γαμοτο
Και θα αναγκαστω ξανα να σε αφησω
Γιατι εσυ δεν μεγαλωνεις.....και εγω γεραζω γρηγορα...
Μα αν θες ελα στο ονειρο μου αποψε να ξαναφορεσεις εκεινο το τζιν.
Πως σου πηγαινε το ρημαδι.
Πεθαινω να σε δω να το φορας
-
Ποιέ, σε καταλαβαίνω... κάτι με τράβηξε στο κείμενο σου και είπα να του αλλάξω τα φώτα, δηλαδή απλά να σβήσω. Γιατί? Έτσι!! Γεια.
Σαν πιστο σκυλι μενεις εκει και με περιμενεις.
Αφου στο ειπα πως δεν θα γυρισω.
Εχω βολευτει και στο κατω κατω θα επρεπε να εχεις γερασει.
Οχι πως δεν μου λειπεις.
Μα αν γυρισω δεν θα εχω καμια δικαιολογια πια.
Εκεινο το τζιν.
Πεθαινω να σε δω να το φορας.
-
εδω κολαει το....ε??? χαχαχα ευχαριστω που ασχοληθηκες φιλε μου