Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: nomina nuda στις 06/01/17, 18:46
-
Από την πρώτη γουλιά, το πολύπλοκο κοκτέιλ αποκάλυψε στον έμπειρο ουρανίσκο του όλα τα μυστικά της μοναδικής σύνθεσής του. Είδε τα δεμένα βύσσινα να καίγονται με την καστανή ζάχαρη, να εκχυλίζονται στο αφρώδες κρασί, να φιλτράρονται μέσα από το τριμμένο μήλο, αφήνοντας το γευστικό σιρόπι ενωθεί με το παλαιωμένο ουίσκι.Ακολούθησε την τυρβώδη ροή του παγιδευμένου στο μέταλλο υγρού, τον χείμαρρο που σχημάτιζε καθώς μεταγγιζόταν από δοχείο σε δοχείο, μέχρι να συναντήσει το αψέντι στο τελικό κρυστάλλινο ευρύστομο ποτήρι.Σχημάτισε την εικόνα των ελλειπτικών κινήσεων των χεριών και των ώμων της σ’ όλες εκείνες τις βίαιες ανακινήσεις και στις απαλές αναδεύσεις, που είχαν μετουσιώσει την έμπνευση σε δημιουργία.Γεύτηκε ακόμα την αλμύρα από τις δυο σταγόνες ιδρώτα που είχαν απρόσεκτα στάξει από τον κρόταφό της, καρυκευμένες από τις βασικές νότες βάλσαμου, κέδρου και βανίλιας του αρώματός της. Άφησε τον πάγο να εισχωρήσει μέχρι τα πρώτα δέκατα του χιλιοστού της επιδερμίδας από το πάνω χείλος και τη γλώσσα του, αφήνοντας τα γευστικά του κύτταρα ελεύθερα να νιώσουν κάθε μόριο του ποτού ξεχωριστά.Από την πρώτη γουλιά, ήξερε ότι είναι νεκρός. Έγειρε αναπαυτικά στη δερμάτινη πολυθρόνα, έκλεισε τα μάτια και βυθίστηκε σιγά σιγά στη γευστική πανδαισία και στο σκοτάδι.Φυσικά ήταν αδύνατον να τον ξεγελάσουν με το αρσενικό. Ήξεραν όμως ότι δεν θα μπορούσε να αντισταθεί σ’ ένα ποτό που θα άξιζε να απολαύσει μέχρι το τέλος...
-
Απολαυστικώς απολαυστικός!