Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΠΟΙΟΣ στις 26/05/17, 18:44
-
Παρασκευή, 26 Μαΐου 2017 ΕΚΕΙ ΕΙΜΑΙ
Δεν ειμαι ο γλαρος που πετά πανω απ'τα κυματα
ουτε κλειστο ειμαι οστρακο μες στη σχισμη στο βραχο
ουτε ναυάγιου θρυμμα στης ξερας τα ξεπλυματα
ουτε το φως που αναψε στο φαρο τον μονάχο
μα οπου αφησε η σουπια μελανι
εκει που κρυφτηκε και'ο οχτρος την χανει
εκει ειμαι καυκαλο γριας χελωνας
που το εσμιλεψε μισος αιωνας
Δεν ημουν ο αγριος ανεμος που λυσομαναγε
ουτε η αστραπη που εκοψε στα δυό το βραδι
ουτε ο βοριάς που σφυριζε και τις ψυχες κοπαναγε
ουτε η σκια που γυριζε μες στην βροχη ρημαδι
μα εκει που εχει δαχτυλιες στο τζαμι
εκει που αφησε ιχνη η παλαμη
θα μ'ευρεις να κυλαω μικρη σταγονα
που να ξεφυγει θελει απ'το Χειμωνα
Α.Π.
-
Καλο.Αν και τελευταια δεν σε "επιανα" (και οχι,δεν φταις εσυ) αυτο το αρεσα.
Βεβαια,για μενα,το καλυτερο σου ειναι "Οδυσσεα κανενα" με εκεινο επαθα.ΕΠΑΘΑ.Ε-Π-Α-Θ-Α
-
και μενα ρε φιλε ειναι το αγαπημενο μου
-
πολύ καλό!
δημήτρη διάβασέ το μονοκοπανιά αλλά όχι γρήγορα και θα το πιάσεις το νόημα!