Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΠΟΙΟΣ στις 09/09/17, 16:04
-
ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΜΟΥ[/size]Οι δαιμονες μου στην αγκαλια μου μεσα κουρνιαζουνκαι ιστοριες κρυφες κι'ανειπωτες μου αραδιαζουνλενε για τοτε που απ'τον παραδεισο φεραν το μηλοκαι που μου συστησανε το φιδι το ατιμο καλο τους φιλολενε για τοτε που μου κρατουσανε τσιλιες πιο περατη νυχτα εκεινη που ο ποθος κι'η ντροπη φορεσαν βεραπνιγμενη ανασα καυτα ποταμια πανω στο σωμαποσα θα ελεγε μιλιά αν ειχε κεινο το στρωμαΟι δαιμονες μου διπλα μου καθονται πιστα σκυλιακαι τωρα με υπακουν σε οτι τους ζητω χωρις μιλιάκρατουν τα μυστικα μου ακομη κι'απο με λες κι'ειμαι αλλοςκαι που ειναι μυστικα και οχι φανερα καιμος μεγαλοςΟι δαιμονες μου τον δρομο μου εδειχναν για το ταξιδιμα την Ιθακη μεσα στο σωμα μου την ειχα ηδητραγουδι ομορφο την νυχτα ακουγα απ τις Σειρηνεςσε ενα καταρτι λιτος κρατιομουνα μερες και μηνεςΟι δαιμονες μουστις εμμονές μουμεσα κρυμμενοιδεν χασαν μαχημα ειναι μονάχοικαι νικημενοιΑ.Π.[/color]