Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 22/02/18, 13:48
-
Νωρίτερα ή αργότερα
του έρωτα τα κότερα
στου πέλαγου τη δίνη,
μου μοιάζει να ‘χουν κουραστεί,
κι αυτή φιλί στη κουπαστή
σε κάποιον άλλον δίνει
Πρέπει η αγάπη να σωθεί παρεπιπτόντως,
ξέχασε μάτια μου της ζήλιας τη σκηνή,
είσαι η αγάπη μου, στο λέω επειγόντως
μη το τραβάς καρδιά μου άλλο το σκοινί
Σαν πήγε ο ήλιος να φανεί
του έρωτα η μηχανή
βαθιά αγκομαχούσε,
η αγάπη πέρασε αστραπή
οι ράγες είχανε κοπεί
κι αυτή δεν μ’ αγαπούσε
Πρέπει η αγάπη να σωθεί παρεπιπτόντως,
ξέχασε μάτια μου της ζήλιας τη σκηνή,
είσαι η αγάπη μου, στο λέω επειγόντως
μη το τραβάς καρδιά μου άλλο το σκοινί
Θα είπες πως σ’ απάλλαξα,
μα του έρωτα η άμαξα
κατέφτασε στην πόρτα,
μας πήρε και τους δυό μαζί
γιατί η αγάπη ακόμα ακόμα ζει
και φύγαμε όπως πρώτα
Πρέπει η αγάπη να σωθεί παρεπιπτόντως
ξέχασε μάτια μου της ζήλιας τη σκηνή,
είσαι η αγάπη μου, στο λέω επειγόντως
μη το τραβάς καρδιά μου άλλο το σκοινί