Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Clapton στις 03/02/04, 23:29
-
Πρωτα απ' ολα συγχαρητηρια για το topic!
Θελω να θεσω ενα θεμα για σχολιασμο.
Οσοι γραφουμε στιχους-μελοποιησεις ξερουμε οτι πολλες φορες εντονα συναισθηματα απο καταστασεις φερνουν δυνατες εμπνευσεις.
Ομως,
Αποτελεσμα προχειρης ερευνας που εκανα (φανταζομαι και εσεις το εχετε διαπιστωσει) ειναι οτι η ελληνικη σκηνη ειναι γεματη απο "μαυριλα" (βλεπε πονεμενοι ερωτες, θλιψη, ατιμε κενωνια κλπ).
Συμπεριλαμβανω και τον εαυτο μου στην παραγωγη πολλων τετοιων τραγουδιων, αλλα τελευταια αναρωτηθηκα τα παραπανω και ο λογος ηταν η προσωπικη επαφη με κουλτουρες αλλων λαων. Θα εξηγησω αργοτερα τι εννοω αφου ακουσω πρωτα τα σχολια σας.
Τι συμβαινει τελικα βρε παιδια?
Ειμαστε λαος που ποναει περισσοτερο παρα χαιρεται?
Ειμαστε ο φτωχος νοτος της ευρωπης οποτε επαναλαμβανεται η ιστορια των blues?
Ειμαστε γκρινιαρηδες με το παραμικρο και το εκφραζουμε?
Θα ηθελα τα σχολια σας πανω στο θεμα.
CU...Clapton
-
Δεν νομίζω ότι είναι αυτά που περιγράφεις....
Όπως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν την τραγωδία ως την ύψιστη μορφή ψυχαγωγίας
( δεν νομίζω ότι ήταν θλιμμένοι και αυτοκαταστροφικοί ) έτσι πιστέυω ότι τα "μαύρα" τραγούδια σου βγάζουν κάτι από την ψυχούλα σου και σου την ξαλαφρώνουν.
Δεν είναι κακό , δεν έχει να κάνει σχέση με την ζωή σου , δεν έχει να κάνει σχέση με το πως την έχεις πάρει ή πως την αντικρίζεις...
-
Ο Σωκρατης Μαλαμας σε μια εκπομπη αφιερωμα στον Αλκη Αλκαιου ειχε απαντησει στα σχολια καποιων οτι οι στιχοι του Αλκη ειναι "μαυροι"
"Μαυροι; Αληθεια ποιο να 'ναι αραγε το δικος τους φως; Δεν ξερω...ουτε και με νοιαζει.."
Πεστα Σωκρατη..
-
νομιζω ειναι οι ριζες των ρυθμων
πχ τα λατινοαμερικανικα που ακουγονται
ευθυμα και ανοιγουν την ψυχη στο απειρο
ειναι γεματα πονο λυπη και δυστυχια
μαλλον η μαυριλα ειναι ο αντιποδας της ασπριλας
διοτι καλη η ασπριλα αλλα σε τυφλωνει
-
Αποτελεσμα προχειρης ερευνας που εκανα (φανταζομαι και εσεις το εχετε διαπιστωσει) ειναι οτι η ελληνικη σκηνη ειναι γεματη απο "μαυριλα" (βλεπε πονεμενοι ερωτες, θλιψη, ατιμε κενωνια κλπ).
Συμπεριλαμβανω και τον εαυτο μου στην παραγωγη πολλων τετοιων τραγουδιων, αλλα τελευταια αναρωτηθηκα τα παραπανω και ο λογος ηταν η προσωπικη επαφη με κουλτουρες αλλων λαων.
Συμφωνώ... Νομίζω γίνεται επειδή οι έλληνες συνέχεια γκρινιάζουν για τα πάντα, με τίποτα δεν είναι ικανοποιημένοι. Αυτό μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα μια μόνιμη μιζέρια, ή να είναι κίνητρο για πρόοδο και βελτίωση των πραγμάτων (ανάλογα πως θα το δει ο καθένας). Αλλά θα πρέπει να δούμε το πως εξελίχθηκε το ύφος των στίχων και της μουσικής ανά τους αιώνες. Μήπως όταν ζούσαμε μια απλή ζωή στα χωριά με τα ζωντανά μας η μουσική μας ήταν πιο εύθυμη; Μήπως τώρα που έχουμε ένα σωρό υλικά αγαθά και μένουμε σε μεγάλες πόλεις γίναμε πιο δυστυχισμένοι και κλεισμένοι στον εαυτό μας;
Όσον αφορά άλλους λαούς, μπορώ να μιλήσω με βεβαιότητα μόνο για τους βραζιλιάνους. Παρά τα μύρια προβλήματά τους (πείνα, ανεργία, εγκληματικότητα, κλπ) παραμένουν πρόσχαροι και η μουσική τους είναι κεφάτη με στίχους από χαρούμενους έως χαζοχαρούμενους. Επίσης, μπορεί κάποιοι στίχοι να είναι λυπημένοι αλλά η ενορχήστρωσή τους έχει έντονο ρυθμό. Και στη περίπτωση της Βραζιλίας πάντως, μπορούμε να δούμε τη σχέση τους με τη μουσική από δυο πλευρές: Είτε είναι ικανοποιημένοι από τα λίγα που έχουν τη ζωή τους και ζουν χαρούμενοι, είτε η μουσική λειτουργεί σαν "όπιο" για να χορεύουν και να ξεχνάνε τα προβλήματα τους και να αδιαφορούν για αυτά.
-
Εγώ νομίζω οτι απλώς υπάρχουν περισσότερα πράγματα να πεις για τη δυστυχία ... Και περισσότεροι λόγοι για να τα πεις.
-
Γιατί η μελανχωλία είναι μόδα και πουλάει..
-
Συμφωνώ με τον parpen και τον bluechild!!!!!!! ;)
-
Φίλοι μου,
Ας μην αφορίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις και προπαντός ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. Δεν θα συμφωνήσω.Καμία μελαγχολία δεν είναι της μόδας γιατί:
1) Δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε οτι ένα συναίσθημα 'πουλάει' παραπάνω απο κάποιο άλλο! δεν ειναι καρπουζια, ειναι συναισθηματα, και προσωπικα είναι η πρώτη φορά που συναντώ κάποον που τα θεωρεί αναλώσιμα.
2)Ακόμη και αν δεχτούμε οτι θα μπορούσε να αποτελέσει μόδα,,
καταλήγουμε σε άτοπο διότι απο τη μια η μόδα συνεχώς αλλάζει κάνοντας κύκλους, και απο την άλλη τέτοιου είδους εκφράσεις τέχνης υφίστανται αδιάκοπα και η αρχή τους χάνεται στην εμφάνιση της γραφής.
Απαντώντας στον φίλο που έθεσε το αρχικό ερώτημα θα 'ηθελα να τονισω:
Όπως και να το κάνουμε σε μία κοινωνία δεν είναι κάθε μορφή τέχνης προσβάσιμη σε κάθε κοινωνικό στρώμα (άτομα ίδιου μορφωτικού επιπέδου). Αυτό δεν είναι κάτι κακό. Είναι φυσικό επακόλουθο της ποικιλομορφίας της κοινωνίας μας. Προφανές νομίζω πως είναι,πως τα κατώτερα κοινωνικά της στρώματα,θες λόγω του μόχθου για την επιβίωση,ή λόγω άλλων παραγόντων δεν συμμετέχουν τοσο εύκολα σε μορφές τέχνης που ''τραγουδούν'' την ομορφιά του κόσμου μας,όσο εύκολα συμμετέχουν σε εκδηλώσεις πόνου, δυσαρέσκειας, κτλ.
Αντίστοιχα συμβαίνει και με τα ανώτερα μορφωτικά στρώματα απο τα οποία πηγάζουν μορφές τέχνης στις οποίες εκδηλώνεται λιγότερος πόνος (σαφώς και το μορφωτικό επίπεδο δεν έχει άπόλυτη σχέση με την ευτυχία κάποιου για αυτο τα όρια σε αυτη την περιπτωση ειναι πιο ρευστα.)
ΕΤΣΙ εχουμε ένα ρεύμα τραγουδιού που συναντάται σε όλον τον κόσμο υπο διαφορετικές μορφές και είναι το λαικό, το πιό δημοφιλές, το παραδοσιακό, καθώς είναι και το πιό προσβάσιμο στον πιο πολύ κόσμο που ανήκει σε χαμηλά μορφωτικά επίπεδα.
ΣΑΦΩΣ και υπάρχουν δείγματα διαφορετικά αλλα σας προσκαλώ να δείτε απο πού και πότε πήγασαν και πηγάζουν.
ΥΓ. ΜΗΝ τολμησει κανένας και γράψει καμιά παπ*ριά για γονίδια του Έλληνα γιατι θα τον πάρει και θα τον σηκώσει.
-
Γιατί όταν είσαι καλά, είσαι έξω και το διασκεδάζεις. Όταν έχεις τις μαύρες σου, κάθεσαι μέσα και γράφεις. Εγώ τουλάχιστον. Που δεν έχω να πουλήσω σε κανέναν τίποτα.
-
Τι εννοει ο καθενας "μαυριλα"?
Αν "μαυριλα" ειναι αυτο που περιεγραψε ο Clapton ("βλεπε πονεμενοι ερωτες, θλιψη, ατιμε κενωνια κλπ") κοινως "κλαιω την μοιρα μου" και κλαψομουνισμος, τοτε πολυ απλα θα πω πως ειναι τραγικα πιο ευκολο να γραφουν τετοιοι στιχοι... (οχι οτι τα χαρουμενα δλδ ειναι το real nuts..καμια σχεση, δεν το λεω ετσι..)
Και μην μου πει κανενας οτι κανω λαθος ...τραγικο παραδειγμα το 99% των ελληνικων κομματιων....Για τα λαικα απλα ΔΕΝ υπαρχει αλλη θεματολογια και απο τα υπολοιπα ειδη (rock????) εχουν σχεδον ολοι μεσα τους το μικροβιο της κακομοιριας και του "με παρατισε η/ο γκομενα/ος..." κλπ. (ολα περιστρεφονται γυρω απο τις/τους γκομενες/γκομενους)
Για μενα αποτελει τον νουμερο ενα λογο που απεχθανομαι αυτα τα μουσικα ειδη...
Αδυνατω να καταλαβω την θεση σου Modmor...τι σχεση ακριβως εχουν οι κοινωνικες ταξεις με την μουσικη?
-
Φίλε dracumel,
Δεν στέκουν οι παρατηρήσεις σου σχετικά με την Rock μουσική και τα λαικά τραγούδια. Είναι ΤΕ ΛΕΙ ΩΣ ατοπες.
ΤΟΣΟ άτοπες που σίγουρα δεν έχεις ακούσει τα συγκεκριμένα είδη, εκτος και αν εσύ εννοείς λαικό την κοκκίνου και ροκ τις δυτικές συνοικίες, οπότε διαφωνούμε και σε πολλά άλλα πραγματα....
Δεν μιλάω για το άν σου αρέσουν, αλλά για το περιεχόμενο που πιστεύεις οτι έχουν. Ασε που δεν καταλαβαίνω πως κάποιος μπορεί να απεχθάνεται ένα ειδος μουσικής... μπορεί απλά να μην το προτιμά.
Όσο για την προηγούμενη τοποθέτηση μου,
αρκεί 1) να δεις την μουσική σαν μια εκφραση τέχνης
2)να παραδεχτείς οτι σε μία κοινωνία οι καλλιτέχνες δεν είναι ''υπεράνθρωποι'' αλλά μέρη αυτής.
και θα καταλάβεις οτι η δομή της κοινωνίας έχει άμεση σχέση με την τέχνη άρα συνεπως και με την μουσική.
μετά ξαναδιάβασε το προηγούμενο κείμενο.
-
Φίλοι μου,
Ας μην αφορίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις και προπαντός ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. Δεν θα συμφωνήσω.Καμία μελαγχολία δεν είναι της μόδας γιατί:
1) Δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε οτι ένα συναίσθημα 'πουλάει' παραπάνω απο κάποιο άλλο! δεν ειναι καρπουζια, ειναι συναισθηματα, και προσωπικα είναι η πρώτη φορά που συναντώ κάποον που τα θεωρεί αναλώσιμα.
2)Ακόμη και αν δεχτούμε οτι θα μπορούσε να αποτελέσει μόδα,,
καταλήγουμε σε άτοπο διότι απο τη μια η μόδα συνεχώς αλλάζει κάνοντας κύκλους, και απο την άλλη τέτοιου είδους εκφράσεις τέχνης υφίστανται αδιάκοπα και η αρχή τους χάνεται στην εμφάνιση της γραφής.
Ξανασκέψου το λίγο αυτό.. πες ένα ελαφρολαϊκό/σκυλάδικο/pop τραγούδι που να μην μιλάει για την αγάπη... Μετά μου λες ότι δεν εκμεταλεύονται συναισθήματα? Μα ο κόσμος ακολουθεί σαν κοπάδι από γύδια.. Οποιοδήποτε κομμάτι που παίζετε έξω να πάρεις, να αλλάξεις τον στίχο, να μιλήσει για την μάστιγα (ναρκωτικά) θα περάσει αδιάφορο.
Έχουν βαλθεί να μας περάσουν ότι κάθε πέρυσι και καλύτερα, να σε κάνουν να λυσμωνείς εποχές.. γιατί δεν περνάς καλά τώρα? Πάρε ένα τσουβάλι μπάντες όπως ΠΥΞ ΛΑΞ, ΟΝΑΡ, ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ και πάει λέγοντας.. τι παίζουν? Όλοι αντιπροσωπεύουν το ίδιο πράγμα.. Ίδια μουσική, ίδιος στίχος.. Να μελανχωλείς που δεν έχεις γκόμενο τον Μπάμπη ή η Τζέσικα σε άφησε χωρίς αιτία...
Ουστ!
-
Παιδια , να πω κι εγω την γνωμη μου...
Θα συνφωνησω οτι τα "καψουροτραγουδα" υπαρχουν σε ολα τα ειδη της μουσικης και οντως , απασχολουν την μεριδα του λεοντος των οπαδων/ακροατων του εκαστοτε μουσικου κινηματος.
Ειδικα στην Ελλαδα , που και λογω μουσικης παιδειας (δυστυχως) εχει καθιερωθει ενα τετοιο στυλ , θα ελεγα βαθια μεσα στον μεσο Ελληνα, που δωστου καψουρα και αδικια στη ζωη και παρτου την ψυχη ...
Οταν ομως λεμε "μελαγχολια" και γενικοτερα "μαυριλα" , δεν ειναι απαραιτητο να συνδεουμε αυτα τα συναισθηματα με γκομενες/γκομενους και "χυλοπιτες" , "κενωνικες αδικιες" και "περασμενα μεγαλεια".
Προσωπικα επειδη κι εγω γραφω στιχους (ασχετα αν δεν τους δημοσιευω) , το περιεχομενο τους ειναι "καταμαυρο" , αλλα δεν εχει να κανει με "καψουρες", με "ατιμο ντουνια και παλιοκενωνια" και αλλα θεματα τετοιου τυπου.
Κυριως γραφω στιχους, οποτε το νοιωθω και το χρειαζομαι (και γι αυτο ειναι σαν να βγαινουν απο μεσα μου και να γραφονται μονοι τους) και εκφραζουν την ψυχολογικη μου κατασταση τη στιγμη που γραφω. Απλως , οταν ειμαι χαρουμενος για κατι , δεν νοιωθω την αναγκη να γραψω κατι , αλλα κυριως να κανω πραγματα: να βγω εξω , να γελασω , να ειμαι με παρεα κτλ...
Αντιθετα , οταν ειμαι μελαγχολικος κτλ , ειναι οι ωρες που καθομαι μονος μου , σκεφτομαι και αφουγκραζομαι τον εαυτο μου, τον κρινω και τον κατακρινω, τον καταδικαζω και τον λυτρωνω ... ή οχι ...
Κατα καποιο τροπο, οπως ειπε κι ενας αλλος φιλος πιο πανω , ειναι σαν την αρχαια τραγωδια ... Φτιαχνω το "εργο" για να κρινω , να κριθω και στο τελος να "λυτρωσω" και να "λυτρωθω" αν γινεται ... Ειναι σαν να κανεις ψυχαναλυση του εαυτου σου και των συναισθηματων σου.
Γι αυτο τον λογο λεω οτι δεν ειναι ολοι οι "μαυροι" στιχοι αποτελεσμα "χυλοπιτας" ή "γκομενοκαψουρας" και εκφραση απογνωσης για την "αδικια της κενονιας"...
Συμφωνω απολυτα οτι στην εποχη μας και ειδικα στην Ελλαδα ,εχει γινει της μοδας αυτη η κυριως "ερωτικη" μελαγχολια και φυσικα αντικειμενο οικονομικης και οχι μονο , εκμεταλευσης απο μερικους σε καθε χωρο της μουσικης σκηνης.
Και δεν χρειαζεται να αναφερουμε μονο "Δυτικες συνοικιες" και αλλα τετοια "αυγα" αλλα και υποτιθεμενα πολυ σοβαρα συγκροτηματα που στηριξανε σχεδον ολη τους την υπαρξη σε αυτο τον τροπο γραφης μουσικης και στιχων , ασχετα αν χρησιμοποιησαν πολυ πιο "ψαγμενο" στιχο και μουσικη για να το πετυχουν αυτο. Κλασικο παραδειγμα κατα την γνωμη μου ειναι τα Διαφανα Κρινα. Ωραια μουσικη , καλες συνθεσεις και "ψαγμενος" στιχος... Ομως ολα οσα γραφουν μου φαινονται προκατ. Σαν να ακολουθουν τα τυπακια μια συνταγη μαγειρικης : "αναβουμε την κονσολα , ριχνουμε λιγο αγριεμενη κιθαρα, προσθετουμε και-καλα-λυρικα φωνητικα, ανακατευουμε, προσθετουμε μια γεναια ποσοτητα απο "ψαγμενο" στιχο με θεμα για χαμενες ή/και καταδικασμενες αγαπες με μια υποψια "θανατου" και το αφηνουμε στο ADAT να βρασει για κανα 3ωρο. Μετα προσθετουμε τα απαραιτητα λοιπα οργανα που θα προσθεσουν μια επιπλεον δοση απαραιτητης μελαγχολιας και το αφηνουμε να κρυωσει. Κατοπιν κανουμε ενα καλο mastering και το σερβιρουμε με ενα παλι μελαγχολικο, "ψαγμενο" , "αρτιστικο" , χαμενο-αγαπηστικο , artwork στο εξωφυλλο. Για να πετυχει πληρως το τραπεζι , ολοκληρωνουμε με εμφανισεις Live αναλογου στυλ".
Δεν λεω οτι ΟΛΑ τα κομματια τους ειναι ετσι , αλλα η πλειοοψηφια τους και αυτα που εγιναν πραγματικα hits ειναι ...
Το ιδιο εχουν κανει πολλοι και σημαντικοι ,ισως οχι στον ιδιο βαθμο, ας μην αρχισουμε να αναφερουμε ... απο Παπακωνσταντινου (που τον λατρευω) μεχρι Πυξ Λαξ κτλ.
Απλως πρεπει να ξεχωριζουμε σε αυτες τις κατηγοριες τραγουδιων και στιχων , το αυθεντικο απο το "εργολαβικο" οπως το λεω εγω ...
Και ρε παιδια στην τελικη , τι περιμενετε να ειναι της μοδας στην Ελλαδα (κυριως) , οταν το 70% του πλυθησμου τρεχει στα μπουζουκια ειτε για να κουνησει τον κωλο του (ακομα και αντρες) με τα αναλογα τσιφτετελοτραγουδα , για να επιδηξει τα σωματικα του προσοντα και την αμφιλεγομενη σεξουαλικοτητα του, ειτε για να "αναστεναξει" για την/τον/τις/τους γκομενα/γκομενο που τον αφησε ή που δεν του καθησε/καθεται ...
-
Διαφωνώ σχετικά με ότι ανάφερες για Διάφανα Κρίνα και Παπακωνσταντίνου.. Αν και ο δεύτερος δεν μου αρέσει οφείλω να παραδεχτώ ότι έχει τραγουδίσει για περισσότερο σημαντικά θέματα από την αγάπη...
Τα Κρίνα έχουν εντελώς άλλη φιλοσοφία στην μουσική τους... Περνάνε μια μελανχωλία, είναι περισσότερο ποιητηκή, μιλάνε ελάχιστα για αγάπη. Δεν ξερω αλλά προσωπικά σε μένα όταν τους ακούω δεν σκέφτομαι γυναίκα..
-
Βασικα η αδερφη μου εχει τα παντα (το εννοω) απο αυτους και εχω ακουσει (αναγκαστικα) σχεδον τα παντα ... Η πλειοψηφια των τραγουδιων τους καταληγουν στο ιδιο ... Χαμενες, λησμονημενες και καταδικασμενες αγαπες , ολα τυλιγμενα με μαι δοση θανατου και "ματαιοτητας" ...
Δεν διαφωνω οτι το κανουν με τροπο "ποιητικο" και καλλιτεχνικο... αυτο το διευκρινιζω εξαλλου και στο post μου ...
Και δεν ανεφερα πουθενα οτι τα τραγουδια τους μιλανε για γυναικες... Για χαμενους ερωτες και αγαπες μιλανε , οχι για "γκομενες" ...
Παντως το θεμα ολου του post μου ΣΙΓΟΥΡΑ δεν ηταν τα Διαφανα κρινα ... απλα τα ανεφερα ως χαρακτηριστικο (κατα την γνωμη μου) παραδειγμα ... τωρα για το αν σε καποιους αρεσουν ή οχι , αυτο ειναι αλλου παπα ευαγγελιο και δεν εχει καμια σχεση με το θεμα που θιχτηκε σε αυτο το Post ...
Οσο για τον Παπακωνσταντινου , απλα ανεφερα το ονομα του γι ανα δειξω οτι και αυτος (οπως σχεδον ολοι του χωρου) εχει υποπεσει σε τετοια τραγουδια αρκετες φορες , ομως τα δικα του ειναι θα ελεγα πιο "αυθεντικα" και οχι τοσο προκατ, οσο καποια αλλα ... (τουλαχιστον γι ατα δικα μου γουστα)
-
Είπα ότι διαφωνώ με ότι είπες για τα Διάφανα Κρίνα και τον Παπακωνσταντίνου, εννοώντας ότι συμφωνώ με τα υπόλοιπα...
Όταν ανάφερα γυναίκα εννούσα και εγώ χαμένους έρωτες.. Δλδ έρωτας χωρίς γυναίκα γίνετε? Για μένα που είμαι άντρας, εννοείτε το αντίθετο φίλο σκέφτεται το ανάποδο.. Δεν εννόεισα γκόμενες ή γκόμενους, αν και στην ουσία το ίδιο πράγμα είναι, η λέξη αλλάζει.
-
Απλα κατα την γνωμη μου ειναι διαφορετικο να μιλας για τον ερωτα και διαφορετικα για την γκομενα που σε παρατησε ή που δε σου καθεται (βλεπε σκυλαδικα).
Αυτο εννοουσα ...
-
Ρε παιδιά, ο άλλος θα γράψει στίχους όταν είναι συναισθηματικά φορτισμένος. Γράφει αυτό που νιώθει.
-
Γιατί όταν είσαι καλά, είσαι έξω και το διασκεδάζεις. Όταν έχεις τις μαύρες σου, κάθεσαι μέσα και γράφεις. Εγώ τουλάχιστον. Που δεν έχω να πουλήσω σε κανέναν τίποτα.
Κυριως γραφω στιχους, οποτε το νοιωθω και το χρειαζομαι (και γι αυτο ειναι σαν να βγαινουν απο μεσα μου και να γραφονται μονοι τους) και εκφραζουν την ψυχολογικη μου κατασταση τη στιγμη που γραφω. Απλως , οταν ειμαι χαρουμενος για κατι , δεν νοιωθω την αναγκη να γραψω κατι , αλλα κυριως να κανω πραγματα: να βγω εξω , να γελασω , να ειμαι με παρεα κτλ...
Αντιθετα , οταν ειμαι μελαγχολικος κτλ , ειναι οι ωρες που καθομαι μονος μου , σκεφτομαι και αφουγκραζομαι τον εαυτο μου, τον κρινω και τον κατακρινω, τον καταδικαζω και τον λυτρωνω ... ή οχι ...
Συμφωνώ!!! Προσωπικά γράφω σε στιγμές που είμαι έντονα συναισθηματικά φορτισμένος, αυτό δεν κάνει τους στίχους αναλώσιμους και σίγουρα δεν το κάνω για να είμαι στη μόδα!!
Τη χαρά μου μπορώ να την μοιραστώ με τους φίλους μου, την οικογένεια μου.. Τον πόνο που μπορεί να μου προκαλέσει ένας χαμένος έρωτας με κανένα..
Μόνο στο χαρτί ξέρω πως μπορώ να γράφω χωρίς να με σχολιάσει ή να με κρίνει κανένας.. Το γράψιμο λειτουργεί για όλους (πιστεύω) σαν ένα μέσο εκτόνωσης.. Γράφεις αυτά που δεν μπορείς να πεις.. Κι αυτά μόνο αγάπη, πόνο και πίκρα βγάζουν τις περισσότερες φορές.. :(
-
Φίλε Καρχαρία,
Εάν γράψουνε ένα τραγούδι που λέει:
''Ελα Τζεσικα , φάε το γλειγιτζούρι''
θα γίνει πάταγος. Αυτό όμως δεν είναι τέχνη, είναι ένας εύκολος τρόπος να βγάζεις λεφτά. για αυτόν τον λόγο δεν θα συμπεριλάβω στον τροπό που αντιμετωπίζω την μουσική τέτοια κατασκευάσματα.
επειδή σε βλέπω απογοητευμένο, λέγοντας:
''
Έχουν βαλθεί να μας περάσουν ότι κάθε πέρυσι και καλύτερα, να σε κάνουν να λυσμωνείς εποχές.. γιατί δεν περνάς καλά τώρα? Πάρε ένα τσουβάλι μπάντες όπως ΠΥΞ ΛΑΞ, ΟΝΑΡ, ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ και πάει λέγοντας.. τι παίζουν? Όλοι αντιπροσωπεύουν το ίδιο πράγμα.. Ίδια μουσική, ίδιος στίχος.. Να μελανχωλείς που δεν έχεις γκόμενο τον Μπάμπη ή η Τζέσικα σε άφησε χωρίς αιτία...''
νομίζω οτι η μουσική είναι τόσο πλατειά που καμία δισκογραφική επινόηση δεν πρόκειται να την σκοτώσει, αρκέι ο καθένας μας να αντιμετωπίζει κριτικά οτι του προσφέρουν στο πιάτο και φυσικά να μην πετάει τα λεφτά του σε σκουπίδια. επίσης, σημασία δεν έχει τι παίζουν τα ραδιίφωνα, σημασία έχει τι τραγουδάμε εμείς.
-
Φίλε great τάδε,
Γράφεις:
..σοβαρα συγκροτηματα που στηριξανε σχεδον ολη τους την υπαρξη σε αυτο τον τροπο γραφης μουσικης και στιχων , ασχετα αν χρησιμοποιησαν πολυ πιο "ψαγμενο" στιχο και μουσικη για να το πετυχουν αυτο. Κλασικο παραδειγμα κατα την γνωμη μου ειναι τα Διαφανα Κρινα. Ωραια μουσικη , καλες συνθεσεις και "ψαγμενος" στιχος... Ομως ολα οσα γραφουν μου φαινονται προκατ. Σαν να ακολουθουν τα τυπακια μια συνταγη μαγειρικης : "αναβουμε την κονσολα , ριχνουμε λιγο αγριεμενη κιθαρα, προσθετουμε και-καλα-λυρικα φωνητικα, ανακατευουμε, προσθετουμε μια γεναια ποσοτητα απο "ψαγμενο" στιχο με θεμα για χαμενες ή/και καταδικασμενες αγαπες με μια υποψια "θανατου" και το αφηνουμε στο ADAT να βρασει για κανα 3ωρο. Μετα προσθετουμε τα απαραιτητα λοιπα οργανα που θα προσθεσουν μια επιπλεον δοση απαραιτητης μελαγχολιας και το αφηνουμε να κρυωσει. Κατοπιν κανουμε ενα καλο mastering και το σερβιρουμε με ενα παλι μελαγχολικο, "ψαγμενο" , "αρτιστικο" , χαμενο-αγαπηστικο , artwork στο εξωφυλλο. Για να πετυχει πληρως το τραπεζι , ολοκληρωνουμε με εμφανισεις Live αναλογου στυλ".
Δεν λεω οτι ΟΛΑ τα κομματια τους ειναι ετσι , αλλα η πλειοοψηφια τους και αυτα που εγιναν πραγματικα hits ειναι ...
ΦΥΣΙΚΑ, δεν έχεις υπόψιν σου ότι,
στη ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στη Γαλλία αρχικά, γύρω στα 1830
δημιουργήθηκε ένα ρεύμα ποίησης των λεγόμενων σκοταδιστών.
Σημαντικότατες φυσιογνωμίες αυτού του ρεύματος ήταν οι
Edgar Alan Poe (Το Κοράκι,Μυθιστόρημα, Ποιήματα κτλ), Charles Beaudelair (Τα άνθη του κακού,Αποφθλεγματα παρηγορίας για τον έρωτα κτλ) και μετά σαφώς συνέχισαν άλλοι.
Ρεύμα το οποίο εμφανίστηκε και στην Ελλάδα απο τον Κώστα Ουράνη γύρω στα 1910, που ειδικά στα πρώτα ποιήματα του ήταν πολύ έντονο. Ένα απο τα ποιήματα αυτά ήταν το ''Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι'' που μελοποίησαν τα Διάφανα Κρινα. Προσωπικά, θεωρώ οτι η μπάντα είναι πολύ επειρεασμένη απο τους προαναφερθείσαντες, και πως μουσικά, ενορχηστρωτικά, και φωνητικά, υποστηρίζει με τον καλυτερο τρόπο τους στίχους της.
Αν έιναι δυνατόν να πετάμε 100 και πλέον χρόνια δημιουργίας που αντεχουν στον χρόνο ήδη σχεδόν 180 χρόνια.....
ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ
-
Διαφωνώ σχετικά με ότι ανάφερες για Διάφανα Κρίνα και Παπακωνσταντίνου.. Αν και ο δεύτερος δεν μου αρέσει οφείλω να παραδεχτώ ότι έχει τραγουδίσει για περισσότερο σημαντικά θέματα από την αγάπη...
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει σημαντικότερο θέμα από την αγάπη (προσοχή, δεν εννοώ την καψούρα). Δε θεωρώ τυχαίο πως του προσέδωσε κι ο ίδιος ο Παπαδημητρίου στις τελετές τον πρωτεύοντα ρόλο.
-
Γιατί,συνήθως,εκείνες οι δύσκολες ''μαύρες'' στιγμές,είναι που σου δίνουν το ερέθισμα να πάρεις μια κόλλα χαρτί και να κάτσεις να γράψεις τον πόνο σου.
Και όχι απαραίτητα μόνο το δικό σου πόνο...το πόνο αγαπημένων σου προσώπων,φίλων,γνωστών...ακόμα και αγνώστων,γιατί όπως λές και εσύ...άτιμη η κοινωνία ;) !!!!
-
Υπάρχουν διάφορες μαυρίλες.
Ένα είδος είναι η εύπεπτη. Αυτή είναι είτε ευρέως καταναλώσιμη, είτε εναλλακτικά καταναλώσιμη. Οι πρώτοι καταναλωτές είναι οι πολλοί και οι δεύτεροι είναι εκείνοι που πασχίζουν να αποδείξουν ότι δεν ανήκουν στους πρώτους ακολουθώντας 'ιδιαίτερες' σέκτες.
Υπάρχει και μαυρίλα που εκφράζει αναζητήσεις και την ματαιότητα που αυτές εμπεριέχουν. Που πιο συχνά τροφοδοτείτε από την μελαγχολία ιδιαίτερων ανθρώπων. Άλλωστε η μελαγχολία είναι σύμφυτη της διάνοιας.
Η μαυρίλα δε βλάπτει κανέναν.
Βοηθά τους επαγγελματίες να πλουτίζουν.
Τους καταναλωτές να τα πίνουν διασκεδάζοντας.
Τους ερωτοχτυπημένους καταναλωτές να ξεσπούν φαλτσάροντας με πάθος στιχάκια.
Τους τραγουδιστές να ερμηνεύουν.
Τους συνθέτες-στιχουργούς να δημιουργούν.
Τους καλλιτέχνες να επικοινωνήσουν με το σύμπαν την περίσσεια μηνυμάτων που τους πνίγει.
Στο κάτω-κάτω:
Γιατί η αισιοδοξία ή η αρετή πρέπει να έχουν λευκό χρώμα;
Ένας συμπυκνωτικός λόγος σχετικά με την ηγεμονία της μαυρίλας είναι ότι συνήθως αυτή είναι αρκετή ώστε να δικαιολογεί την ύπαρξη δημιουργημάτων ή τερατουργημάτων.
Γιατί την έχουμε τιμήσει τόσο ως λαός; Γιατί την κάνουμε περισσότερο κέφι...
-
Φίλε great τάδε
ΦΥΣΙΚΑ, δεν έχεις υπόψιν σου ότι,
στη ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στη Γαλλία αρχικά, γύρω στα 1830
δημιουργήθηκε ένα ρεύμα ποίησης των λεγόμενων σκοταδιστών.
Σημαντικότατες φυσιογνωμίες αυτού του ρεύματος ήταν οι
Edgar Alan Poe (Το Κοράκι,Μυθιστόρημα, Ποιήματα κτλ), Charles Beaudelair (Τα άνθη του κακού,Αποφθλεγματα παρηγορίας για τον έρωτα κτλ) και μετά σαφώς συνέχισαν άλλοι.
Ρεύμα το οποίο εμφανίστηκε και στην Ελλάδα απο τον Κώστα Ουράνη γύρω στα 1910, που ειδικά στα πρώτα ποιήματα του ήταν πολύ έντονο. Ένα απο τα ποιήματα αυτά ήταν το ''Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι'' που μελοποίησαν τα Διάφανα Κρινα. Προσωπικά, θεωρώ οτι η μπάντα είναι πολύ επειρεασμένη απο τους προαναφερθείσαντες, και πως μουσικά, ενορχηστρωτικά, και φωνητικά, υποστηρίζει με τον καλυτερο τρόπο τους στίχους της.
Αν έιναι δυνατόν να πετάμε 100 και πλέον χρόνια δημιουργίας που αντεχουν στον χρόνο ήδη σχεδόν 180 χρόνια.....
ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ
Καταρχην , φιλε μου , δεν εχεις την παραμικρη ιδεα για το αν "εχω υποψην μου" οτιδηποτε ή οχι. Σε πληροφορω πως μεταξυ αλλων εχω σπουδασει και ιστορια της τεχνης και της μουσικης, οποτε 5 πραγματα τα ξερω .... Χωρια που εχω διαβασει αρκετα πραγματα απο αυτα που αναφερεις ...
Προφανως τα "πηρες" επειδη εισαι οπαδος του χωρου , αλλα εμενα αυτη ειναι η γνωμη μου ... Δεν μπορω να καταλαβω ομως , πως λεγοντας την γνωμη μου για ενα συγκροτημα ενος χωρου (που ειναι και ασημο παγκοσμιως εκτος απο την Ελλαδα) "πεταω στα σκουπιδια ιστορια 100-180 χρονων" ... Τι κι αν τα ΔΦ μελοποιησανε ποιημα(τα) του χωρου ; Σιγα τα αυγα , σχεδον καθε συγκροτημα εχει μελοποιησει ή διασκευασει ποιηματα του χωρου του... Αυτο δεν τους δινει αλλοθι για να γινονται σεφ ... Γενικα, ασε με (και οποιονδηποτε) να εχω την γνωμη μου και εχε εσυ την δικη σου. Δεν χρειαζεται να προσβαλεις κανενα , ουε να επιτιθεσαι και να κανεις εκτιμησεις για τις γνωσεις των αλλων (ειδικα αν δεν τους ξερεις). Αν εχεις καποια σοβαρα επιχειρηματα , παρουσιαζε τα και μεχρι εκει, αλλιως πες απλα την γνωμη σου, χωρις να επιτιθεσαι ...
Οσο για την τελευταια σου ατακα , εγω ειμαι πολυ σοβαρος... επειδη ομως χρησιμοποιησες το -ουμε , αν εννοεις και εσενα , τι να σου πω; Κανε το ... :D
-
Καλά τα όσα κοινωνιολογικά λέτε για τον τόπο μας, και το γιατί οι έλληνες σκέφτονται και γράφουν έτσι, κλπ κλπ. αλλά ποιός θα μας πει το γιατί άλλοι λαοί με μεγαλύτερα προβλήματα, ίδια ή διαφορετικά, βλέπουν τη ζωή με άλλο μάτι μέσα από τη μουσική τους; Γιατί να είναι ρυθμική και να σε προδιαθέτει για χορό και διασκέδαση; γιατί να μιλάει με αισιοδοξία και να εξυμνεί την αγάπη, τη ζωή, τη φύση, τον θεό, τα πνεύματα;
Αλλά, ας πούμε μόνο για τη σύγχρονη εποχή, γιατί αν κοιτάξουμε πίσω στην ιστορία (ελλήνων και άλλων), θα μπλεχτούμε.
-
Βασιλη , πιστευω οτι και η Ελληνικη μουσικη το ιδιο ειναι ...
Απλα οταν ακους ξενη μουσικη (πχ Βραζιλιανικη) ακους περισσοτερο τα δικα τους παραδοσιακα και οχι τα αναλογα "Βισσης" της Βραζιλιας ... Ετσι μας φαινονται οτι ειναι εντελως διαφορετικα απο τα δικα μας. Κι ομως , η Ελληνικη παραδοσιακη μουσικη ειναι τοσο πλουσια (απο τις πιοπλουσιες παγκοσμιως) που περιεχει παρα πολλα ειδη μουσικης και χορου απο καθε γωνια της Ελλαδας , ακομα κι αν η Ελλαδα ειναι πολυ μικρη γεωγραφικα και πλυθησμιακα σε σχεση με την Βραζιλια πχ.
Εχουμε απο τα πιο λυπητερα μοιρολογια μεχρι τραγουδια της ταυλας !!! Απο τραγουδια του γαμου και της χαρας μεχρι "πειραχτικα" τραγουδια και απο ερωτικα μεχρι επικα !!! Για να μην μηλισουμε για τους χορους και την ποικιλια τους ή ακομα και για την ενδυμασια καθε περιοχης. Οτι και να πει κανεις για την Ελληνικη παραδοσιακη μουσικη και τεχνη ειναι λιγο ...
Το προβλημα εντοπιζεται αλλου κατα την γνωμη μου... Στο γιατι υπαρζει αυτη η στροφη (εγω δεν θα το ελεγα μαυριλα, το στυλ των τραγουδιων , οπως ο τιτλος του Post , αλλα ενα ειδος νεο που θα το βαφτιζα καψουροχωριζογκομενοτραγουδα στην λαϊκη και pop εκδοση και χαμενοαγαποθανατοτραγουδα στην πιο Ροκ εκδοση). Οτι σχεδον ειδος μουσικης και να ακουσεις αυτη τη στιγμη (και ειδικα τα πιο εμπορικα ποπ , ροκ και "λαίκα" σημερα) εχουν αυτο τα χαρακτηριστικο ... Απο Ρεμο μεχρι Πλουταρχο , κι απο Παριο μεχρι ... Δυτικες συνοικιες (δεν αναφερω αλλους για να μην ξεκινησω παλι καυγαδες)... Υπαρχουν βεβαια και οι εξαιρεσεις αλλα ειναι λιγες...
Τραγουδια με θεμα γενικοτερα την κοινωνικη αδικια κτλ παντα υπηρχαν και θα υπαρχουν σε ολες τις χωρες και ειναι λογικο να υπαρχουν (και απαραιτητο)... Ας μην ξεχναμε εξαλλου οτι πριν δεκαετιες μολις ,η μιση Ελλαδα εφευγε μεταναστης στο εξωτερικο και η πικρα του λαου ηταν τετοια που αντικατοπτριζοταν οπως ειναι φυσικα και στα τραγουδια του ... Πριν απο την μεγαλη μεταναστευση , υπηρχε κατοχη , ΜΑ καταστροφη , πιο πριν σκλαβια 400 χρονων και ισως η πιο ταραχωδες ιστορια εθνους παγκοσμιως... ειναι φυσικο αυτα ολα να εχουν μπει στην ψυχη του Ελληνα ... να του εχει μεινει ενα "Αχ" ...
Το ιδιο εχουν και πολλοι αλλοι λαοι , πχ Ιρλανδοι, Αφρικανοι και δεν συμμαζευεται ... Απλα ειναι και το θεμα της δυσκολιας κατανοησης και της γλωσσας πολλες φορες που μας κανουν να μην καταλαβαινουμε για τι μιλανε τα τραγουδια ... Εδω η ρεγκε , που ειναι ακουστικα απο τις πιο "χαρουμενες" μουσικες , αρχικα ηταν μια μουσικη που μιλουσε καθαρα για τα προβληματα , την φτωχια και την καταπιεση των σκλαβων (Αφρικανων) ... Τωρα εχει περισσοτερο εξελιχτει σε μουσικη (και στιχουργικα κυριως) "τουριστικη", "γλεντιου" , σεξ και ¨παραλιας" ... Δεν λεω οτι δεν υπαρχουν ακομα αυθεντικα ρεγκε γκρουπ και μουσικες , προς θεου... Αλλα οι περισσοτεροι μη-ειδικευμενοι με τον χωρο της , θα ακουσουν περισσοτερα τα πιο εμπορικα τραγουδια που εχουν την πιο πανω θεματολογια , παρα τα πολιτικοποιημενα τραγουδια κτλ της ρεγκε... Αντε να ακουσουν και τον συγχωρεμενο τον Marley που ειχε πολλα πολιτικοποιημενα και κοινωνικου περιεχομενου τραγουδια...
Το ιδιο συμβαινει και με τα Blues , για σκεψου πως ξεκινησαν και πως εχουν γινει τωρα ... ή τα αντιστοιχα δικα μας blues, τα ρεμπετικα ...
Νομιζω οτι η εμπορευματοποιηση της μουσικης τελικα , ειναι αυτο που την μεταλλασει και της παιρνει την αυθεντικοτητα της και την ποιοτητα της τελικα... Δες το και απο τα συνηθισμενα rock γκρυπακια .... ΤΑ περισσοτερα απο αυτα , μεχρι να βγαλουν τρελα φραγκα , βγαζουν καλα δισκακια ... Μετα ...
Η το αντιθετο , διαφοροι "καλλιτεχνες" , βγαζουν τραγουδια και δισκους τυπου "Φοιβου" και οταν τα κονομησουνε , μετα το γυρνανε σε "ποιοτητα" και καλα (αφου δεν εχουν αναγκη πια)...
Τελικα , πιστευω οτι το θεμα δεν ειναι ουτε ταξικο , ουτε φυλετικο ,ουτε οτιδηποτε ... Ειναι κατα την γνωμη μου καθαρα εμπορικο και οτι ειναι της μοδας καθε στιγμη , αυτο θα προσφερεται για καταναλωση ... Πχ , δεκαετια του 60 -70 , τα παιδια των λουλουδιων και σεξουαλικη επανασταση ... δωσε στο λαο χρωμα και "χαρουμενη" χιππι μουσικη. Δεκαετια του 80, εποχη εντονης αμφισβητησης, αρχη οικολογικης συνειδητοποιησης ,αλλαγες ισσοροπιων παγκοσμιως , φοβος για πολεμους (ψυχρος πολεμος) , δωσε στο λαο θυμο και αποξενωση και αντισταση στην κοινωνια (punk) , δεκαετια του 90, δωσε στο λαο μια δοση ματαιοτητας και αντι-κονφορμισμου με ενα στυλ "χυμα" (grunge) ... Ολα για να πουληθει καθε φορα , μαζι με την εκαστοτε μουσικη και το αναλογο lifestyle που κουβαλαγε μαζι της ... Ολα για το χρημα ... Οπως τωρα , που στο χωρο του ροκ γενικοτερα, ειναι της μοδας το Gothic (πες το οπως θες) και μαζι του και το αναλογο lifestyle... Αναλογα και το ειδος της καθε μουσικης, υπαρχει και αυτη η τακτικη ... Ολα για το χρημα γινονται ... Απλα αφουγκραζονται το ρευμα της εποχης και το προωθουν εμπορικα... τιποτα παραπανω ...
Φυσικα ολα αυτα ειναι η προσωπικη μου γνωμη , η οποια μπορει να ειναι εντελως λαθος ... ;)
Sorry για το μεγαααλο post !
-
..."Βισσης" της Βραζιλιας ... τα πιο λυπητερα μοιρολογια μεχρι τραγουδια της τάβλας ... χορους ... ενδυμασια καθε περιοχης...καψουροχωριζογκομενοτραγουδα ...χαμενοαγαποθανατοτραγουδα ...υπηρχε κατοχη , ΜΑ καταστροφη , πιο πριν σκλαβια 400 χρονων ... Ιρλανδοι, Αφρικανοι ...Εδω η ρεγκε , ... ή τα αντιστοιχα δικα μας blues, τα ρεμπετικα ...
...Δες το και απο τα συνηθισμενα rock γκρυπακια .... βγαζουν τραγουδια και δισκους τυπου "Φοιβου" ...Πχ , δεκαετια του 60 -70 , τα παιδια των λουλουδιων και σεξουαλικη επανασταση ... δωσε στο λαο θυμο και αποξενωση και αντισταση στην κοινωνια (punk) ,...με ενα στυλ "χυμα" (grunge) ... ειναι της μοδας το Gothic (πες το οπως θες)...
Απλα αφουγκραζονται το ρευμα της εποχης και το προωθουν εμπορικα... τιποτα παραπανω ...
Φυσικα ολα αυτα ειναι η προσωπικη μου γνωμη , η οποια μπορει να ειναι εντελως λαθος ... ;) ...
Μήπως όμως φίλτατε Great Cornholio το παρα-άνοιξες το θέμα ? ??? :-\
Σε πολλά σημεία έχω αντιρρήσεις, σε άλλα σημεία συμφωνώ, αλλά με τέτοιο εύρος δε μπορεί να γίνει ουσιαστικός διάλογος ...
/nEwBiE 8)
-
Γιατί όταν είσαι καλά, είσαι έξω και το διασκεδάζεις. Όταν έχεις τις μαύρες σου, κάθεσαι μέσα και γράφεις. Εγώ τουλάχιστον. Που δεν έχω να πουλήσω σε κανέναν τίποτα.
Κυριως γραφω στιχους, οποτε το νοιωθω και το χρειαζομαι (και γι αυτο ειναι σαν να βγαινουν απο μεσα μου και να γραφονται μονοι τους) και εκφραζουν την ψυχολογικη μου κατασταση τη στιγμη που γραφω. Απλως , οταν ειμαι χαρουμενος για κατι , δεν νοιωθω την αναγκη να γραψω κατι , αλλα κυριως να κανω πραγματα: να βγω εξω , να γελασω , να ειμαι με παρεα κτλ...
Αντιθετα , οταν ειμαι μελαγχολικος κτλ , ειναι οι ωρες που καθομαι μονος μου , σκεφτομαι και αφουγκραζομαι τον εαυτο μου, τον κρινω και τον κατακρινω, τον καταδικαζω και τον λυτρωνω ... ή οχι ...
Απλουστατα. Ειναι ο μονος τροπος να αυτοψυχαναλυθεις. Τραγουδια για γ**μ και χαρες, γραφτηκαν για γ**μ και χαρες. Σημερα που εχουν ισοπεδωθει καπως τα πραγματα, στις χαρες επαναλαμβανουμε τα παλια καλα και ελαχιστα νεα <και ακομη πιο λιγα αξιολογα>κομματια, ενω απο μελαγχολικα εχουμε , να φαν κι οι κοτες. ...ειδικα στην ελληνικα εντεχνη και ελαφρο ροκ σκηνη, σπανια θα βρεις κατι χαρουμενο. Αυτοι οι ανθρωποι εχουν μαθει να κανουν τη λυπη τους και τη μοναξια τους τραγουδι. Ακομη κι ενας νεος ερωτας, που μπορει να φαινεται "θετικο" , μπορει να παρει το πιο μαυρο χρωμα οταν ειναι μονοπλευρος ή οταν πληγωνεται για καποια αλλη αιτια.Ετσι το μονο θετικο, ειναι το οτι ειναι...δημιουργικος!
εγω προσωπικα δεν εχω γραψει πολυ χαρουμενα πραγματα, αλλα οι μελοποιησεις ειναι αλλου μειζονες κι αλλου ελασσονες.
-
..."Βισσης" της Βραζιλιας ... τα πιο λυπητερα μοιρολογια μεχρι τραγουδια της τάβλας ... χορους ... ενδυμασια καθε περιοχης...καψουροχωριζογκομενοτραγουδα ...χαμενοαγαποθανατοτραγουδα ...υπηρχε κατοχη , ΜΑ καταστροφη , πιο πριν σκλαβια 400 χρονων ... Ιρλανδοι, Αφρικανοι ...Εδω η ρεγκε , ... ή τα αντιστοιχα δικα μας blues, τα ρεμπετικα ...
...Δες το και απο τα συνηθισμενα rock γκρυπακια .... βγαζουν τραγουδια και δισκους τυπου "Φοιβου" ...Πχ , δεκαετια του 60 -70 , τα παιδια των λουλουδιων και σεξουαλικη επανασταση ... δωσε στο λαο θυμο και αποξενωση και αντισταση στην κοινωνια (punk) ,...με ενα στυλ "χυμα" (grunge) ... ειναι της μοδας το Gothic (πες το οπως θες)...
Απλα αφουγκραζονται το ρευμα της εποχης και το προωθουν εμπορικα... τιποτα παραπανω ...
Φυσικα ολα αυτα ειναι η προσωπικη μου γνωμη , η οποια μπορει να ειναι εντελως λαθος ... ;) ...
Μήπως όμως φίλτατε Great Cornholio το παρα-άνοιξες το θέμα ? ??? :-\
Σε πολλά σημεία έχω αντιρρήσεις, σε άλλα σημεία συμφωνώ, αλλά με τέτοιο εύρος δε μπορεί να γίνει ουσιαστικός διάλογος ...
/nEwBiE 8)
Γεια χαρα φιλε μου !
Οχι δεν το νομιζω οτι ανοιξ ατο ευρος οπως λες. Το υπερανελυσα ισως ναι , ισως ειναι κουραστικο να το διαβασει καποιος και το καταλαβαινω ...
Η κεντρικη ομως ιδεα μου , περα απο την αναλυση που εκανα, ειναι οτι η εμπορευματοποιηση της μουσικης (και συνεπως του lifestyle) ειναι ο φταιχτης ... Αυτη ειναι η βασικη μου ιδεα ...
-
Great Cornholio, μ'αρεσε η αναλυση σου.... Πραγματι το εμποριο ειναι ενας ισχυρος παραγοντας προωθησης και διαμορφωσης της μουσικης στη συγχρονη εποχη. Βεβαια, οι εμποροι πουλανε οτι εχει ζητηση, φανταζομαι οτι η "μοδα" θα αλλαξει και παλι και θα'μαστε παλι εδω θα τη συζηταμε.
Τελικα μαλλον θα πρεπει να πουμε για την παραδοσιακη μουσικη που ειναι αυθεντικη, αλλα αυτο νομιζω οτι ξεφευγει απο το παρον θεμα.
-
Οντως ...
-
Γκρέητ κορνχόλιο
Γράφεις:
Kαταρχην , φιλε μου , δεν εχεις την παραμικρη ιδεα για το αν "εχω υποψην μου" οτιδηποτε ή οχι. Σε πληροφορω πως μεταξυ αλλων εχω σπουδασει και ιστορια της τεχνης και της μουσικης, οποτε 5 πραγματα τα ξερω .... Χωρια που εχω διαβασει αρκετα πραγματα απο αυτα που αναφερεις ...
Προφανως τα "πηρες" επειδη εισαι οπαδος του χωρου , αλλα εμενα αυτη ειναι η γνωμη μου ... Δεν μπορω να καταλαβω ομως , πως λεγοντας την γνωμη μου για ενα συγκροτημα ενος χωρου (που ειναι και ασημο παγκοσμιως εκτος απο την Ελλαδα) "πεταω στα σκουπιδια ιστορια 100-180 χρονων" ... Τι κι αν τα ΔΦ μελοποιησανε ποιημα(τα) του χωρου ; Σιγα τα αυγα , σχεδον καθε συγκροτημα εχει μελοποιησει ή διασκευασει ποιηματα του χωρου του... Αυτο δεν τους δινει αλλοθι για να γινονται σεφ ... Γενικα, ασε με (και οποιονδηποτε) να εχω την γνωμη μου και εχε εσυ την δικη σου. Δεν χρειαζεται να προσβαλεις κανενα , ουε να επιτιθεσαι και να κανεις εκτιμησεις για τις γνωσεις των αλλων (ειδικα αν δεν τους ξερεις). Αν εχεις καποια σοβαρα επιχειρηματα , παρουσιαζε τα και μεχρι εκει, αλλιως πες απλα την γνωμη σου, χωρις να επιτιθεσαι ...
Οσο για την τελευταια σου ατακα , εγω ειμαι πολυ σοβαρος... επειδη ομως χρησιμοποιησες το -ουμε , αν εννοεις και εσενα , τι να σου πω; Κανε το ...
ωραία λοιπόν
ας κάνω πρώτος το βήμα να μιλήσω σοβαρα.
1. το οτι σπουδάζεις ιστορία της τέχνης ή της μουσικής, δεν προσδίδει κανένα κύρος στην απάντηση σου, ίσα ίσα θα έπρεπε να σε καθιστά πιο προσεκτικό στις τοποθετησεις σου, αν θες αυτές να λαμβάνονται στα σοβαρά.
2. Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου στο οτι σε αφήνω να έχεις την γνώμη σου, όπως έχω και εγώ το δικαίωμα να προσπαθώ να στην αλλάξω λέγοντας την δική μου, κατι που στο χωριό μου το λένε διάλογο. Φυσικά να φανταστώ οτι στο δικό σου χωριο είστε ακόμα σε θεωρητικά επίπεδα για την διεξαγωγή συζητήσεων και για το πως πρέπει αυτές να γίνονται, όμως σου γνωστοποιώ πως εγώ δεν χρειάζομαι τέτοιου τύπου σεμινάρια.
3. Όσον αφορά τα Διάφανα Κρίνα, σαφώς και τα γούστα μας διαφέρουν αλλά αυτό έχει μικρή σημασία.απλά, Η διαδικασία μαγειρέματος τραγουδιών που περιέγραψες υποβαθμίζει τη μουσική σκέψη σου και την κριτική σου ικανότητα, καθώς αφορίζεις πολύ απόλυτα ΟΛΑ τα στοιχεία της μουσικής τους. Τέτοιου είδους προσεγγίσεις παραπέμπουν μόνο σε προσπάθεια εντυπωσιασμού των αναγνωστών, ή αλλιώς ΑΓΝΟΙΑ.
και για να προλάβω μια πιθανή απάντησή σου, σου θυμίζω οτι
ΚΑΙ οι ΚΡΙΤΕΣ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
-
Λοιπον , αυτη ας ειναι η τελευταια φορα που ασχολουμαι ... Δεν εχει νοημα εξαλλου ...
1oν Οι τοποθετησεις μου ηταν πολυ προσεκτικες , αλλο αν εσενα δεν σου αρεσαν και αν θιχτηκες χωρις λογο απο αυτες. Ηταν ξεκαθαρα δικες μου αποψεις και δεν ζητησα απο κανενα να τις ενστερνιστει ... Το οτι σπουδασα κατι σαφως και δεν προσδιδει κυρος στις αποψεις μου, αλλα και το οτι εσυ ακολουθεις (ή σου αρεσει και ασχολεισαι με) καποια ιδεολογια (πες το οπως θες) , επισης δεν δινει κανενα απολυτως κυρος στις δικες σου αποψεις ... Τελος εξακολουθω να πιστευω οτι οσα εγραψα τα εγραψα τελειως σοβαρα και αν καποιος δεν τα παιρνει σοβαρα , τοτε φταιει αυτος και οχι εγω ....
2ον Το να προσπαθεις να αλλαξεις την γνωμη του αλλου , δεν λεγεται διαλογος κατα την γνωμη μου. Λεγεται προσπαθεια επιβολης γνωμης πανω στον αλλο. Διαλογος λεγεται οταν λεμε και οι δυο τις αποψεις μας και αν συμφωνησουμε καπου εχει καλως. Αν οχι , παλι εχει καλως. Γνωμες ειναι αυτες... Τωρα αν εσυ ονομαζεις διαλογο την προσπαθεια σου να μου αλλαξεις γνωμη (και μαλιστα χωρις καν επιχειρηματα), τοτε μαλλον στο χωριο σου (οπως λες) δεν ξερουν καν τι σημαινει διαλογος. Οσο για μενα , δεν ειμαι απο χωριο και ισως οντως να μην ξερω τελικα τι θα πει διαλογος (τουλαχιστον οχι με βαση τα δικα σου κριτηρια)... Εγω παντως δεν προσπαθησα να αλλαξω την γνωμη κανενος, (και ειδικα την δικη σου , αφου δεν με ενδιαφερει κατι τετοιο) , απλα εκφραζω τις αποψεις μου. Εσυ απεναντιας , προσπαθεις να αλλαξεις την γνωμη μου για κατι και μαλιστα με επιθετικο τροπο ,αν και τσαμπα προσπαθεις ...
3ον Απο που ακριβως εσυ εβγαλες το συμπερασμα οτι αφοριζω τα ΔΚ; (που και παλι δικαιωμα μου θα ηταν, αφου μιλαω μονο για μενα και τα γουστα μου). Σε καμια περιπτωση δεν αφοριζω ολα τα στοιχεια της μουσικης των ΔΚ και αυτο το διευκρινιζω εξαλλου στο 1ο μου post. Γραφω ξεκαθαρα οτι εχουν ωραια μουσικη , "ψαγμενους" (τα εισαγωγικα δεν προσδιδουν ειρωνια απο μερους μου) στιχους και καλες συνθεσεις. Αν θες πηγαινε πισω και ξαναδιαβασε ... Απλα γραφω οτι ΕΠΙΣΗΣ στα δικα μου αυτια , μοιαζουν μετα απο οσα εχω ακουσει , να ακολουθουν μια "συνταγη" , και το παραδειγμα που ανεφερα , το ανεφερα σαν να ηταν συνταγη μαγειρικης , για να γινω ξεκαθαρος σε αυτα που λεω ... Τα ιδια εχω πει σε καποιο αλλο post για αλλα γκρουπ , αλλου χωρου , που τυχαινει να ειναι και απο τα αγαπημενα μου. Ομως ξερω να τα κρινω , παροτι μου αρεσουν ... Αλλα σε αυτο το post μιλαγαμε για κατι που εχει σχεση με τον χωρο στον οποιο κινουνται μουσικα και τα ΔΚ και εγω τους χρησιμοποιησα σαν αντιπροσωπευτικο παραδειγμα , γιατι για μενα ειναι ...
Εγω απ' ολα αυτα βγαζω το συμπερασμα , οτι μαλλον εισαι φανατικος οπαδος του γκρουπ και της "ιδεολογιας" γενικοτερα και καποια απο αυτα που ειπα σου εθιξαν τον εγωισμο. (Αν και ειλικρινα αυτο μου θυμιζει 16αρηδες...)
Λυπαμαι αν κατι τετοιο εγινε και γενικα αν κατι σε πειραξε , αλλα οσα εγραψα, δεν τα εγραψα ουτε για να επιτεθω στα ΔΚ (ενα απλο παραδειγμα ηταν , κατα την γνωμη μου και τα αυτια μου χτυπητο) , ουτε σε σενα φυσικα , (αφου ουτε σε ξερω , ουτε εχω τιποτα μαζι σου) και φυσικα ουτε για να εντυπωσιασω κανενα ::) ... δεν εχω τετοια αναγκη ... Ουτε γκομενα , ουτε φιλους προσπαθω να πιασω εδω μεσα, ουτε "οπαδους" , ουτε "πιστους" να αποκτησω ... ειμαι καλυμενος απο τα δυο πρωτα (γυναικα , φιλους) και απο τα υπολοιπα οχι μονο δεν τα χρειαζομαι αλλα και τα απεχθανομαι οπου τα βλεπω ... Δεν ειμαι σε αυτον τον τομεα ανασφαλης για να θελω κατι τετοιο ... Οποτε ποιον (ποιους) να θελω να εντυπωσιασω εδω μεσα; Τωρα γιατι εσυ τα αναφερεις... Ισως γιατι βρισκονται μονο στο δικο σου το μυαλο τετοιες "πονηρες" σκεψεις...
Οσο για αυτο που λες περι αγνοιας , ασε με εμενα στην αγνοια μου και εσυ πορευσου εν ειρηνη στον δρομο της γνωσης ...
Τελος παντων, οτι ειχα να πω το ειπα ... Δεν νομιζω οτι χρειαζεται να συνεχισουμε αυτο τον "διαλογο" μιας και δεν βγαζει πουθενα και πολυτιμο χωρο πιανει σε αυτο το post και ψιλοασχετος ειναι στην τελικη ...
Μου αρεσει παντως που απο ολα οσα εγραψα εσυ επιασες τα ΔΚ ... τα οποια ηταν απλα ενα παραδειγμα ...
Γεια χαρα ! 8)
-
Γιατί,συνήθως,εκείνες οι δύσκολες ''μαύρες'' στιγμές
Και τότε γιατί δεν παίρνεις και μια και δυο και τρεις κόλλες χαρτί και να γράψεις ?
Να μας γράψεις κάτι από τα τόσα όμορφα που ξέρεις . Γράψε ό,τι θέλεις τελικά .
Γράψε για ... "όχι απαραίτητα μόνο τον δικό σου πόνο..." αλλά...
"...ακόμα και αγνώστων..." "...γιατί όπως λές και εσύ..." "άτιμη η κοινωνία" .
Άντε λοιπόν , πέρασε ήδη αρκετός καιρός , δε νομίζεις πως πράγματι πέρασε ?
Εξάλλου τ' αστέρια σου μιλάνε και λένε πως ήρθαν κιόλας για σένα νέα ξεκινήματα ,
άνοιξαν νέες λεωφόροι . Και γνωρίζεις πως ξέρω τι λέω .
Άντε να σε δούμε να χαρούμε
-
Δυστυχώς αναγκαζομαι να επαναλάβω κάποια πράγματα. Δυστυχως.
Είναι σαφές το οτι να μιλάμε περι γούστου δεν οδηγεί πουθενά, και θα ήταν μια καθαρά εγκυκλοπαιδική συζύτηση.
εγωισμός, είναι να λές οτι μάταια προσπαθώ να σου αλλάξω τη γνώμη, αφού κάτι τέτοιο λες δεν γινεται! Και επαναλαμβάνω, δεν έχω ανάγκη απο σεμινάρια στον διάλογο.
Όσο και εάν δεν θες να το πιστέψεις, δεν είμαι απο τους φανατικούς οπαδούς των ΔΚ ούτε και της προσκείμενης ιδεολογίας. Αλλά ναι, ενοχλούμαι όταν γίνεται κριτική με τέτοιο τρόπο σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης, γιατί χάνεται ο σεβασμός προς τον καλλιτέχνη, το έργο του και τον ακροατή του. ανεξαρτήτως αν η κριτική είναι καλή ή κακή. μου φαίνεται οτι προκάλεσες... οχι μόνο τους οπαδούς των ΔΚ αλλά και οποιονδήποτε αντιμετωπίζει την μουσική ανεξαρτήτως είδους - όταν λέγεται μουσική... - πάνω απ' όλα με σεβασμό.
αυτά.
ΥΓ. το ξέρω είμαι εύθικτος, αλλά μου είναι αδύνατον να μήν εξεγείρομαι σε τέτοιες περιπτώσεις.
-
Λοιπον, καταρχην δεν σου εκανα σεμιναριο για διαλογο (αντιθετα με εσενα , που μου εκανες ξανα υποδειξεις περι διαλογου και μαλιστα με πολυ επιθετικο τροπο για αλλη μια φορα) και ουτε ειχα τετοια προθεση. Ισως ομως τωρα που εισαι πιο ηρεμος , αν πας πισω και δεις τα posts , θα δεις οτι ησουν αρκετα επιθετικος και σε προσωπικο επιπεδο. Αυτο με πειραξε και οχι η αποψη σου (αλοιμονο !!!)
Το οτι λεω οτι δεν μπορεις να μου αλλαξεις γνωμη για καποια πραγματα, δεν ειναι θεμα εγωισμου ... Ειναι οτι εχω καταληξει σε αυτα τα συμπερασματα μετα απο ακροαση (αφου μιλαμε για μουσικη), κριτικη και σκεψη (και φυσικα τα προσωπικα μου γουστα) και ειμαι αρκετα ωριμος για να μην αμφιταλαντευομαι σε τετοια πραγματα ... Γι αυτο σου ειπα οτι δεν προκειται να μου αλλαξεις γνωμη για τα ΔΚ. Για το κινημα που με κατηγορησες οτι την ιστορια του πεταω στα σκουπιδια , ελπιζω τωρα να καταλαβες οτι ηταν λαθος αυτο που ειπες και ψιλοασχετο ... Επειδη δεν μου αρεσουν τα ΔΚ , δεν σημαινει οτι κατακρινω ολο το κινημα και την ιστορια του !!!
Ειναι σαν να λεμε οτι επειδη δεν μου αρεσουν πχ οι Pantera , αποριπτω ολο το metal !!! Ειναι τρελο να υποστηριζεις κατι τετοιο !!!
Απο κει και περα, δεν εχω κανενα λογο να μην πιστευω ολα οσα λες. Αν λες οτι δεν εισαι οπαδος των ΔΚ κτλ σε πιστευω ... απλα κι εσυ καταλαβε , οτι τα ΔΚ ηταν απλως ενα παραδειγμα , (χαρακτηριστικο για τα δικα μου αυτια και γουστα) και τιποτα παραπανω. Υπαρχουν παααρα πολλοι καλλιτεχνες που κανουν το ιδιο πραγμα που περιεγραψα για τα ΔΚ, και σε ολους τους χωρους της μουσικης ... Απλα , επειδη μιλαγαμε για τον συγκεκριμενο χωρο , αναφερθηκα στα ΔΚ , επειδη πιστευω οτι ειναι χαρακτηριστικοι εκπροσωποι του μουσικου αυτου ειδους (πες το Ελληνικο Gothic , ή οπως θες, δεν εχει σημασια).
Δεν πιστευω οτι προκαλεσα κανεναν ... Ο μονος που τα πηρε ησουν εσυ , μαλλον γιατι το πηρες προσωπικα , ενω δεν επρεπε ...
Μπορουσες απλα να πεις οτι διαφωνουσες με το συγκεκριμενο παραδειγμα ... η γνωμη σου θα ηταν απολυτα σεβαστη ...
Στο κατω κατω δεν το "εθαψα" το γκρουπ (αν και παλι δικαιωμα μου θα ηταν), αντιθετα ανεφερα οτι ειναι πολυ ποιοτικο γκρουπ με καλη μουσικη και στιχους. Ομως ανεφερα και κατι που στα δικα μου αυτια ακουγεται πλεον σαν να ακολουθουν μια συνταγη ... Αυτο δεν σημαινει οτι προσβαλω τον/τους δημιουργους ... Στο κατω κατω ολοι οσοι αγοραζουν κατι , ακουν κατι κτλ , εχουν δικαιωμα σχολιων , αρνητικων ή θετικων ...
Εγω για τα ΔΚ εχω αναμεικτα συναισθηματα ... Γενικα δεν μου αρεσει το στυλ που παιζουν, αλλα πιστευω οτι εχουν πολυ καλες συνθεσεις και μερικους πολυ καλους στιχους.
Ομως επισης πιστευω οτι (με βαση τα δικα μου αυτια και γουστα) εχουν και απαραδεκτα φωνητικα ... (γουστα ειναι αυτα)
Οποτε , απλως δεν αγοραζω δισκους τους και αυτο ειναι ολο...
Ομως αυτο δεν σημαινει οτι δεν μπορω να πω την γνωμη μου για αυτους , ειδικα αφου και τους εχω ακουσει (παραπανω απο οσο θα ηθελα) και επειδη παιζουν μουσικη που εντασσεται στο γενικοτερο πλαισιο της μουσικης που μου αρεσει και ασχολουμαι 16 χρονια τωρα ...
Εξαλλου επαναλαμβανω , πως οτι ανεφερα ηταν ξεκαθαρα δικη μου αποψη και βεβαια οχι του στυλ "αυτοι ειναι χαλια" ... Αντιθετα εγω ειπα "αυτοι για τα δικα μου αυτια κανουν αυτο και γι αυτο δεν μου αρεσουν"...
Δεν μπορω να καταλαβω , που ειναι το προκλητικο σε αυτο ...
Και δεν νομιζω οτι ειναι προκλητικο ...
Τελος, πιστευω οτι ναι , οντως εισαι ευθικτος και θα πρεπει να το "πολεμησεις" λιγο αυτο ... αλλα αυτο ειναι δικο σου θεμα ...
Οτι παντως και να εχεις να πεις , δεν ειναι αναγκη να επιτιθεσαι , ουτε να κανεις προσωπικα σχολια και υποδειξεις , ειδικα σε ατομα που δεν γνωριζεις και ακομα πιο πολυ , αν δεν σου εχει κανει ο αλλος κατι αντιστοιχο ... ;)
Παντως τσαμπα και βερεσε τσαντιζεσαι με τις γνωμες των αλλων ..... Οι γνωμες ειναι σαν τις κ***τρυπιδες ... ολοι εχουν απο μια ... Αν κατσεις και τσαντιζεσαι και αρπαζεσαι με την γνωμη καθενος , επειδη δεν συμφωνεις μαζι του , θα μπλεκεις συνεχεια ασχετα και χωρις λογο ... Live and let live με λιγα λογια ... ;)
Peace !!!
Τα λεμε ... 8)
-
Γιατί τόση "μαυρίλα";
Γιατί τις καλές μας στιγμές τις ζούμε, τις κακές τις τραγουδούμε... Απλό...
-
γραφω στιχους και οι περισοτεροι με εχουν κατηγορησει για μιζερια. ομως αυτο δεν εχει να κανει με τον χαραχτηρα μου.εχει να κανει οτι την χαρα δεν χρειαζετε να την αναλυσω,απλα τη ζω , αντιθετα την μελαγχολια θελω να την καταλαβω να την βαλω μπροστα μου και να την δω να βρω τις αιτιες και τις διεξοδους της και το φως της γιατι εχει φως
-
Ντάξει, το θέμα είναι παμπάλαιο, αλλά μου θύμισε ένα πολύ ωραίο κείμενο του Πετρόπουλου για τα ρεμπέτικα. Γιατί, το να πεις "ελληνική μουσική" είναι από μόνο του βίαιη κατηγοριοποίηση, αλλά δε θα πω περισσότερα, απλά παραθέτω το κείμενο που τα λέει ωραία για ένα είδος μουσικής που λόγω παράδοσης, το χαρακτηρίζει έντονα η ελληνικότητά του, λόγω συνέχειας παράδοσης.
http://www.mikrosapoplous.gr/extracts/petr_epikhdeios.html (http://www.mikrosapoplous.gr/extracts/petr_epikhdeios.html)
Ενώ μιλώντας για κρίνα, που όποιος διαβάζει την υπογραφή μου αντιλαμβάνεται ότι τα αγαπάω, οι αισθητικές τους επιρροές μάλλον κοιτάνε πιο πολύ προς γαλλία του 19ου, ελληνική ποίηση αρχές 20ου και βρετανικά ρεύματα μουσικής-αισθητικής τέλη 20ου
-
Εξαιρετικό το κείμενο Profsokin! Καλοτυχία μου που το παρέθεσες! κι όμως, τόσο εύκολο να παρεξηγηθεί, τόσο εύκολο να εξεφτελιστεί το είδωλό του, όπως και ο τίτλος του παρόντος θέματος. Μιλώ για τη "Μαυρίλα" και τη Μαυρίλα.
Να συμπληρώσω με το " Όλα είναι ένα ψέμα, μιαν ανάσα μια πνοή, σα λουλούδι κάποιο χέρι, θα μας κόψει μιαν αυγή." της Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου.
Ας πειράξει όποιος θέλει το Contrast και το Brightness, να το φέρει στα μέτρα του.
-
Ο γεννηθείς στην Αιολική Κύμη της Μικράς Ασίας Ησίοδος αναφέρει στην κοσμογονία του πρώτο το Χάος μετά την Γαία και μετά τον 'Ερωτα.Αυτογεννηθέντα και τα τρία.
Δεν θα μπορούσε να υπάρχει φως χωρίς το σκοτάδι..
Χαρά χωρίς την λύπη.
Μέσα στον Έρωτα υπάρχουν όλα τα συναισθήματα..οπως και του αξίζει να τα κατέχει.
Μίσος, λύτρωση, φυγή, πόνος, αγάπη, ελευθερία, θλίψη, χαρά......
Μόνο όμως όταν τον ζείς μπορέις να πετύχεις την μετουσίωση του πόνου σου σε ελευθέρωση και να φτάσεις κοντά στην ύπαρξη σου.
Να βιώσεις την γνώση της ψυχής σου.
Θέωση και καταστροφή να τρέφονται η μια μέσα απο την άλλη..