Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Χρήστοςφλ στις 23/01/20, 12:40
-
Πέρασα από τις Συμπληγάδες
ατσάκιστος μα άφησα πίσω
άλλους να πνίγονται χιλιάδες
και πώς να μου το συγχωρήσω;
Είδα παιδιά σκελετωμένα
βιάστηκα κι άλλαξα κανάλι
είναι μακριά, είπα, από μένα
ας τα νοιαστούνε κάποιοι άλλοι
γι αυτό κι ένα σταυρό σηκώνω
για κάθε που έστρεψα το βλέμμα
από τον θάνατο ή τον πόνο
για κάθε «τι με μέλει εμένα;»
Έγινα πέτρα να μη σπάσω
μα πλήρωσα το τίμημά μου
δωσ’ μου τα μάτια σου να κλάψω
δεν έχουν δάκρυα τα δικά μου...
-
Εν μέσω της επιστημολογικής καταιγίδας πέρασε απαρατήρητο.
Μου άρεσε. Αφοπλιστικά ειλικρινές και απολογητικό.
...
;D
Επαυξάνω ... :)
Υπέροχο ... ;)
/Πέτροc 8)
-
Άμα μου έρθει κανένα ακόρντο, μπορώ;
Φυσικά και μπορείς!!