Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: stihoplokos στις 18/10/20, 14:40
-
Κάποτε ήμουνα γλεντζές,
ο πιό καλός του κόσμου,
μα ήρθε ένας φερετζές
και μου 'κρυψε το φως μου.
Κάποιοι τον είπαν χαρδαλιά,
άλοι τον είπαν τσιόδρα
και τώρα ζέχνω σκορδαλιά,
δίχως να φάω σκόρδα.
Σαν το ληστή κυκλοφορώ,
με καλυμένη φάτσα,
γιατί μου λέν' οπλοφορώ.
Το όπλο; Μιά χλαπάτσα.
Απέτυχαν να επιβληθούν,
με Δ(ο)Ν(η)Τ(ή) και κρίση
κι όρθιο τώρα με πηδούν,
με έναν (γ)ιό σε στύση.