Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας αυτοσχεδιασμοί και διασκευές => Μήνυμα ξεκίνησε από: Yiannis Papadopoulos στις 06/06/21, 17:04
-
Γειά σας, στο link θα βρείτε ένα πρόσφατο international Guitar Jam που οργανώσαμε σε συνεγασία με τους με τους απίστευτους Oni Hasan (Bangladesh), Jack Gardiner (U.K), Luis Kalil (Brazil) και Yo Onityan (Japan). Ελπίζω να σας αρέσει! Θα χαρώ να ακούσω ποιο σόλο ήταν πιο κοντά στα γούστα σας και ποιους κιθαρίστες θα θέλατε να δείτε στο επόμενο Jam!
https://www.youtube.com/watch?v=rOjTBARwnKw (https://www.youtube.com/watch?v=rOjTBARwnKw)
-
Ο γιαπωνέζος για μένα, γενικά. Και ειδικά +1 πόντος γιατι έπαιζε με ασετάριστη κιθάρα αν κρίνω απο το καρτελάκι... μηχανημα ο τύπος, kawasaki...
-
Όλοι πολύ καλοί, μπράβο για την επιλογή σου Γιάννη. Άκουσα το τζαμ με ευχαρίστηση.
Νομίζω ότι μου άρεσε περισσότερο το άκουσμα το δικό σου και του Μπαγκλαντεσιανού. Δεν ενθουσιάστηκα με τον ήχο του Άγγλου, ούτε με το παίξιμο του βραζιλιάνου, και ο Ιάπωνας είναι ταχύτατος τεχνίτης αλλά ίσως θα έπρεπε να κόψει λίγη "φλυαρία".
-
Πισω στην 10 ετία του 70 όταν ο κοσμάκης άκουσε VAN HALEN πέταξε τις κιθάρες, τουλάχιστον αυτοί που κατανοούσαν το φαινόμενο, και δεν πίστευαν σε μαγικά.
Αρχες 80ς και έρχεται το 2ο και δριμύτερο σκαμπίλι απο Yngwie Malmsteen, εδω τώρα δεν υπήρχαν κόλπα και εφε, παρά μόνο ένας marshal και μια strat του 70... εδώ ΟΛΟΙ πέταξαν τις κιθάρες τους, δεν ετίθετο θέμα κατανόησης.
Σήμερα??? 40 χρόνια μετά... στην κάθε γειτονιά υπάρχει ένας πιτσιρικάς (ή και 30-40-50άρης) που (πλέον) παίζει τόσο καλά.... κάνέναν δεν ενδιαφέρει (το ροκ πέθανε) κανένας δεν εντυπωσιάζεται, κανένας δεν γουστάρει κανένας δεν πορώνεται ..
-
Ο γιαπωνέζος για μένα, γενικά. Και ειδικά +1 πόντος γιατι έπαιζε με ασετάριστη κιθάρα αν κρίνω απο το καρτελάκι... μηχανημα ο τύπος, kawasaki...
O Υο εέχει πραγματικά αξιοζήλευτη τεχνική :)
Όλοι πολύ καλοί, μπράβο για την επιλογή σου Γιάννη. Άκουσα το τζαμ με ευχαρίστηση.
Νομίζω ότι μου άρεσε περισσότερο το άκουσμα το δικό σου και του Μπαγκλαντεσιανού. Δεν ενθουσιάστηκα με τον ήχο του Άγγλου, ούτε με το παίξιμο του βραζιλιάνου, και ο Ιάπωνας είναι ταχύτατος τεχνίτης αλλά ίσως θα έπρεπε να κόψει λίγη "φλυαρία".
Χαίρομαι που σου έρεσε το Jam φίλε! Προσωπικά μου άρεσε ο Oni, o ήχος του Jack μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρων, ειδικά επειδή ήταν τόσο διαφορετικός σε σχέση με τους υπόλοιπους!
Πισω στην 10 ετία του 70 όταν ο κοσμάκης άκουσε VAN HALEN πέταξε τις κιθάρες, τουλάχιστον αυτοί που κατανοούσαν το φαινόμενο, και δεν πίστευαν σε μαγικά.
Αρχες 80ς και έρχεται το 2ο και δριμύτερο σκαμπίλι απο Yngwie Malmsteen, εδω τώρα δεν υπήρχαν κόλπα και εφε, παρά μόνο ένας marshal και μια strat του 70... εδώ ΟΛΟΙ πέταξαν τις κιθάρες τους, δεν ετίθετο θέμα κατανόησης.
Σήμερα??? 40 χρόνια μετά... στην κάθε γειτονιά υπάρχει ένας πιτσιρικάς (ή και 30-40-50άρης) που (πλέον) παίζει τόσο καλά.... κάνέναν δεν ενδιαφέρει (το ροκ πέθανε) κανένας δεν εντυπωσιάζεται, κανένας δεν γουστάρει κανένας δεν πορώνεται ..
Μεγάλη/σημαντική κουβέντα ανοίγεις φίλε. :) Δεν ξέρω αν το ροκ πέθανε, σίγουρα έχει χάσει κάτι από τη λάμψη του. Για τα κιθαριστικά συμφωνώ μαζί σου, δεν ξέρω αν φταίει όμως το κοινό που δεν πορώνεται ή ότι οι κιθαρίστες ανακυκλώνουν τους ίδιους ηχους licks και παιξίματα? Προσωπικά βλέπω μία έλλειψη πειραματισμού και καινοτομίας γενικότερα στον χώρο σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. ΠΧ αστέρι με artistic διάθεση για πειραματισμό και με αστείρευτες ιδέες είναι ο plini που μπορεί να μην μην έχει την "φωτιά" του malmsteen αλλά η μουσικότητα και ο τρόπος έκφρασης του σίγουρα με αγγίζει..
-
Πισω στην 10 ετία του 70 όταν ο κοσμάκης άκουσε VAN HALEN πέταξε τις κιθάρες, τουλάχιστον αυτοί που κατανοούσαν το φαινόμενο, και δεν πίστευαν σε μαγικά.
Αρχες 80ς και έρχεται το 2ο και δριμύτερο σκαμπίλι απο Yngwie Malmsteen, εδω τώρα δεν υπήρχαν κόλπα και εφε, παρά μόνο ένας marshal και μια strat του 70... εδώ ΟΛΟΙ πέταξαν τις κιθάρες τους, δεν ετίθετο θέμα κατανόησης.
Σήμερα??? 40 χρόνια μετά... στην κάθε γειτονιά υπάρχει ένας πιτσιρικάς (ή και 30-40-50άρης) που (πλέον) παίζει τόσο καλά.... κάνέναν δεν ενδιαφέρει (το ροκ πέθανε) κανένας δεν εντυπωσιάζεται, κανένας δεν γουστάρει κανένας δεν πορώνεται ..
Μεγάλη/σημαντική κουβέντα ανοίγεις φίλε. :) Δεν ξέρω αν το ροκ πέθανε, σίγουρα έχει χάσει κάτι από τη λάμψη του. Για τα κιθαριστικά συμφωνώ μαζί σου, δεν ξέρω αν φταίει όμως το κοινό που δεν πορώνεται ή ότι οι κιθαρίστες ανακυκλώνουν τους ίδιους ηχους licks και παιξίματα? Προσωπικά βλέπω μία έλλειψη πειραματισμού και καινοτομίας γενικότερα στον χώρο σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. ΠΧ αστέρι με artistic διάθεση για πειραματισμό και με αστείρευτες ιδέες είναι ο plini που μπορεί να μην μην έχει την "φωτιά" του malmsteen αλλά η μουσικότητα και ο τρόπος έκφρασης του σίγουρα με αγγίζει..
Μήπως τελικά τα έχουμε ακούσει όλα, ή σχεδόν όλα; ...σε ότι αφορά τις τεχνικές παιξίματος και συνθέσεις ροκ. Όλο και πιο λίγα πράγματα μας κάνουν εντύπωση πια. Και, βομβαρδιζόμαστε από αμέτρητα είδη μουσικής, ροκ και άλλα, που δεν υπήρχαν παλιότερα. Είναι άμεσα προσβάσιμα ή/και μας τα σερβίρουν/προωθούν. Πόση πληροφορία να αντέξει ένα μυαλό;
-
Μήπως τελικά τα έχουμε ακούσει όλα, ή σχεδόν όλα; ...σε ότι αφορά τις τεχνικές παιξίματος και συνθέσεις ροκ. Όλο και πιο λίγα πράγματα μας κάνουν εντύπωση πια. Και, βομβαρδιζόμαστε από αμέτρητα είδη μουσικής, ροκ και άλλα, που δεν υπήρχαν παλιότερα. Είναι άμεσα προσβάσιμα ή/και μας τα σερβίρουν/προωθούν. Πόση πληροφορία να αντέξει ένα μυαλό;
Τα έχουμε σίγουρα ακούσει όλα μέχρι να 'ερθει το επόμενο νέο ρεύμα ή τάση. Πχ όταν ξεκίνησε ο Asato ξαφνικά όλη (ή η μισή) γη άρχισε να παίζει με παρόμοιο στυλ (γλυστρήματα/ ήχο/ "στολίδα" κτλ).. Προσωπικά εκτιμώ ότι όσα τα χρόνια περνούν, όντως υπάρχει κορεσμός και είναι δύσκολο να βγεί κάτι αυθεντικά καλό/καινούριο.. Έως τότε μπορούμε ακόμη να ακούμε τους "πατέρες" και να ταξιδεύουμε.. :)