Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 28/06/23, 10:52
-
Παλιά ανεμοσκορπίσματα, τρικάταρτα σπασμένα
πορτρέτα με πειρατικά δεμένα σε μαρίνες
τα’χε ένας γέρος ναυτικός όλα ζωγραφισμένα
κι ήταν σε φόντο κόκινο, με πράσινες καρίνες
Ήταν η καπετάνισσα φυτεύοντας τον κρίνο
κι έκλαιγε για τον κύρη της που δεν πατούσε χώμα.
Μες στον βυθό κοιτάζοντας, ναυάγια διακρίνω
με αμφορείς του παλατιού….βαμμένους με άσπρο χρώμα
Έναν κουρσάρο Αλγερινό,με το μονόκλ το μαύρο
είδα στην πλώρη να περνά μ’ ένα μεγάλο σάλτο
και σε παζάρια σαν τρελός εσένανε να ψάχνω
να κάνω στην καρδούλα σου….καρδούλα μου ρεσάλτο
Παλιά ανεμοσκορπίσματα οι φουσκοθαλασσιές σου…
σε πούλησαν πανάκριβα κουρσάροι μου κολλήγοι
Αχ! οι ματιές σου ανάσα μου, αυτές οι θαλασσιές σου
στον νου μου ανεξίτηλες…μείναν , κι ας είχες φύγει!!!!!!!!!!!!
-
Εξαιρετικό Ivike !
Μπράβο ! ;D
/Πέτροc 8)
Βρε παιδί μου εκείνα τα αποσιωπητικά γιατί τα χρησιμοποιείς ; ::)
Δεν δίνουν τίποτα (μα τίποτα όμως) στα ποιήματά σου !
(και κουράζουν στο τέλος)
Άσε τον αναγνώστη να τονίσει, να αλλοιώσει, να το διαβάσει όπως θέλει
Μην προσπαθείς να τον "κατευθύνεις", τις καταλαβαίνει τις λέξεις σου ;)
Αυτό !
(Με αγάπη πάντα)
/Π. 8)