Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: FSL στις 17/06/04, 00:25
-
Ήρθες σαν καταιγίδα σε ξάστερο ουρανό
τη μοναξιά απ τα μάτια μου να ξεπλύνεις
και γω φοβήθηκα και κρύφτηκα
την αλήθεια της αγάπης σου αρνήθηκα
Κλεισμένη μες στα τείχη που ύψωσα
άκουσα τις στάλες της βροχής σου
σειρήνες που γλυκά με καλούσαν
έξω να βγω στην καρδιά σου να μπω
Δειλά δειλά την πόρτα άνοιξα
και μια ηλιαχτίδα άγγιξα
που πήρε τη μορφή σου
και να μαι τώρα εδώ ν αναζητάω την αφή σου
Μα μόλις το χέρι μου απλώσω να σ αγγίξω
αγέρας γίνεσαι και μ αγκαλιάζεις
να σε νιώσω μόνο με αφήνεις
σκέψη ανεξίτηλη στο μυαλό μου να μείνεις
-
efxaristw!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ;D
proti fora mou afieronoun tragoudi :P
-
ποιητης εκ του προχειρου....εχει την μορφη???????? :- :o λεντατο!!!!!!!
-
πολυ ομορφο και μελωδικο στην αναγνωση :)
-
ποιητης εκ του προχειρου....εχει την μορφη???????? :- :o λεντατο!!!!!!!
επ αυτος ειναι δικος μου τιτλος >:( ;D
εκ του ονειρου ισως :D
-
Όλα τα λεφτά είναι το τραγούδι..... Απ'τα λίγα που έχουν νόημα και πλοκή!!! Δεν είναι όπως πολλά αφελή τραγούδια που απλά εντυπωσιάζουν με λέξεις.... Φοβερό!!! Το μόνο που λείπει για να μελοποιηθεί είναι το μέτρο (I think)!!!
-
πολυ ομορφο και μελωδικο στην αναγνωση :)
Και μια φορά που εκφράστηκες σωστά. ( :P)
Όλα τα λεφτά είναι το τραγούδι..... Απ'τα λίγα που έχουν νόημα και πλοκή!!! Δεν είναι όπως πολλά αφελή τραγούδια που απλά εντυπωσιάζουν με λέξεις.... Φοβερό!!! Το μόνο που λείπει για να μελοποιηθεί είναι το μέτρο (I think)!!!
Το μέτρο ψάξτο μέσα Ιπποκράτη. Εκεί θα το βρεις.