1
Βιβλίο Εντυπώσεων / Απ: Από πού μάθατε για το kithara.gr;
« στις: 24/11/05, 04:51 »
Όμοια με τον προηγούμενο!!
Εμφάνιση μηνυμάτων
Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
Σελίδες: [1]
2
Άνθρωπος και ζωή / Απ: Ποίηση
« στις: 04/11/05, 17:47 »
Ήρθε
Η αγάπη ήρθε αργοπορημένη, μα το πήρε απόφαση πια να μείνει.
Και Δε θα φορέσει τα καλά της, αλλά εκείνη την κουρελού και το ψάθινο καπέλο με την κόκκινη κορδέλα…
Ήρθε. Και είναι ζωηρή, τρεμοπαίζει σαν τη φλόγα. Και με τα ξεσυμαζεμένα παιχνίδια της ζεσταίνει την παγωμένη θέληση μου.
Ήρθε. Με το γέλιο φορεμένο στο κεφάλι κι ένα μπουκέτο κρίνους αγκαλιά. Με βάδισμα πεταλούδας σε πολύχρωμες πατημασιές και μια λευκή σημαία υψωμένη.
Ήρθε. Και ντράπηκε ο ήλιος που είναι εκεί ψηλά. Ντράπηκε γιατί το δικό της φως και η ζεστασιά δίνουν ζωή στα μάτια μου.
Ήρθε. Με τα μικρά παιδικά της βήματα, διστακτικά με πλησιάζει κι εγώ γελώ… γελώ και δεν κρατιέμαι…
Ήρθε. Στολισμένη με αλήθειες και πείσματα. Ξυπόλητη και ανθρώπινη καλπάζει σε δρόμους χωμάτινους για να έρθει να μ’ ανταμώσει. Και ‘γω την καρτερώ με το ‘να φυλλοκάρδι μισάνοιχτο…
Κι ερωτώμαι: “Γιατί τη φοβάμαι; Γιατί κρατώ ακόμα τις αλυσίδες της πίκρας και του πόνου; Γιατί άφησα κλειδωμένο ο, τι προσπαθούσα να διατηρήσω ελεύθερο;”
Ήρθε. Φιγούρα ντυμένη μες τη φλόγα. Ψυχή δίχως περίγραμμα. Έτσι μα έμαθε να τη ζωγραφίζω. Και ‘γω της έδειχνα πώς να φτιάχνει μεγάλα χάρτινα πουλιά για να ταξιδεύει πάνω από τη θάλασσα…
Ήρθε. Και οι παλμοί της καρδιάς μου στάζουν μελωδία…
-Μα μη με φοβάσαι, άφησέ με να σ’ αγκαλιάσω…
-Μη! Θα γεμίσεις το πέπλο μου αγκάθια!
-Μα εγώ δε θέλω να σου κάνω κακό, σε χρειάζομαι…
-Μας τα είπαν κι άλλοι αυτά! Θέλω αποδείξεις.
Ήρθε. Και μου ‘κανε δύσκολο το βίος. Ήταν σκληρή αγάπη, επιφυλακτική, καχύποπτη…
Και ‘μένα Δε με φτάσανε τα χρόνια…
Αχ, αγάπη μου δυσεύρετη… που σαν σε βρήκα τελικά στο λεξικό της καρδιάς μου, η ανάγκη μου δεν ήταν αρκετή για να σε χαρώ…
Κι όλη σου η ανασφάλεια έγινε ο χειρότερος εχθρός μου… Γιατί;
Γιατί δε με κέρασες λίγη από τη δροσιά σου; Γιατί με άφησες να προσπαθώ ενώ εσύ με είχες ήδη εγκαταλείψει;
Έφυγε. Πιο νωρίς απ’ ο, τι νόμιζα. Ήθελα να ‘μαι φρόνιμος, να μην την τρομάξω. Ήθελα να της χαρίσω όλα μου τα όμορφα χρόνια τυλιγμένα σ’ ένα μαγικό χαλί…
Μα εκείνη, ξέκλεψε το περιτύλιγμα πριν από μένα κι έφυγε. Πήγε με το πλοίο που σάλπαρε για ξένα λιμάνια και πήρε την πνοή μου…
Αγάπη μου πλανεύτρα, αγάπη ξελογιάστρα…
Σ’ ευχαριστώ που έκανες την καρδιά μου να χτυπήσει δυνατότερα λίγο πριν το τέλος…
Κι ας ήρθες σαν άνεμος κι ας έφυγες σα φουρτούνα…
Σ’ ευχαριστώ.
Απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας... Χέρι που γράφει καθοδηγούμενο από άλλες δυνάμεις.. Το δικό μου το καθοδήγησε η αναζήτηση της αγάπης.. Το μεγαλείο της..
Ίσως και να εκφράζει μερικούς...
Αφροδίτη
Η αγάπη ήρθε αργοπορημένη, μα το πήρε απόφαση πια να μείνει.
Και Δε θα φορέσει τα καλά της, αλλά εκείνη την κουρελού και το ψάθινο καπέλο με την κόκκινη κορδέλα…
Ήρθε. Και είναι ζωηρή, τρεμοπαίζει σαν τη φλόγα. Και με τα ξεσυμαζεμένα παιχνίδια της ζεσταίνει την παγωμένη θέληση μου.
Ήρθε. Με το γέλιο φορεμένο στο κεφάλι κι ένα μπουκέτο κρίνους αγκαλιά. Με βάδισμα πεταλούδας σε πολύχρωμες πατημασιές και μια λευκή σημαία υψωμένη.
Ήρθε. Και ντράπηκε ο ήλιος που είναι εκεί ψηλά. Ντράπηκε γιατί το δικό της φως και η ζεστασιά δίνουν ζωή στα μάτια μου.
Ήρθε. Με τα μικρά παιδικά της βήματα, διστακτικά με πλησιάζει κι εγώ γελώ… γελώ και δεν κρατιέμαι…
Ήρθε. Στολισμένη με αλήθειες και πείσματα. Ξυπόλητη και ανθρώπινη καλπάζει σε δρόμους χωμάτινους για να έρθει να μ’ ανταμώσει. Και ‘γω την καρτερώ με το ‘να φυλλοκάρδι μισάνοιχτο…
Κι ερωτώμαι: “Γιατί τη φοβάμαι; Γιατί κρατώ ακόμα τις αλυσίδες της πίκρας και του πόνου; Γιατί άφησα κλειδωμένο ο, τι προσπαθούσα να διατηρήσω ελεύθερο;”
Ήρθε. Φιγούρα ντυμένη μες τη φλόγα. Ψυχή δίχως περίγραμμα. Έτσι μα έμαθε να τη ζωγραφίζω. Και ‘γω της έδειχνα πώς να φτιάχνει μεγάλα χάρτινα πουλιά για να ταξιδεύει πάνω από τη θάλασσα…
Ήρθε. Και οι παλμοί της καρδιάς μου στάζουν μελωδία…
-Μα μη με φοβάσαι, άφησέ με να σ’ αγκαλιάσω…
-Μη! Θα γεμίσεις το πέπλο μου αγκάθια!
-Μα εγώ δε θέλω να σου κάνω κακό, σε χρειάζομαι…
-Μας τα είπαν κι άλλοι αυτά! Θέλω αποδείξεις.
Ήρθε. Και μου ‘κανε δύσκολο το βίος. Ήταν σκληρή αγάπη, επιφυλακτική, καχύποπτη…
Και ‘μένα Δε με φτάσανε τα χρόνια…
Αχ, αγάπη μου δυσεύρετη… που σαν σε βρήκα τελικά στο λεξικό της καρδιάς μου, η ανάγκη μου δεν ήταν αρκετή για να σε χαρώ…
Κι όλη σου η ανασφάλεια έγινε ο χειρότερος εχθρός μου… Γιατί;
Γιατί δε με κέρασες λίγη από τη δροσιά σου; Γιατί με άφησες να προσπαθώ ενώ εσύ με είχες ήδη εγκαταλείψει;
Έφυγε. Πιο νωρίς απ’ ο, τι νόμιζα. Ήθελα να ‘μαι φρόνιμος, να μην την τρομάξω. Ήθελα να της χαρίσω όλα μου τα όμορφα χρόνια τυλιγμένα σ’ ένα μαγικό χαλί…
Μα εκείνη, ξέκλεψε το περιτύλιγμα πριν από μένα κι έφυγε. Πήγε με το πλοίο που σάλπαρε για ξένα λιμάνια και πήρε την πνοή μου…
Αγάπη μου πλανεύτρα, αγάπη ξελογιάστρα…
Σ’ ευχαριστώ που έκανες την καρδιά μου να χτυπήσει δυνατότερα λίγο πριν το τέλος…
Κι ας ήρθες σαν άνεμος κι ας έφυγες σα φουρτούνα…
Σ’ ευχαριστώ.
Απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας... Χέρι που γράφει καθοδηγούμενο από άλλες δυνάμεις.. Το δικό μου το καθοδήγησε η αναζήτηση της αγάπης.. Το μεγαλείο της..
Ίσως και να εκφράζει μερικούς...
Αφροδίτη
3
Άνθρωπος και ζωή / Απ: Θάνατος
« στις: 04/11/05, 17:05 »
Πριν λίγο καιρό συνέβη το εξής...
Τρίτη πρωί. Μια κοπέλα 24 χρονών, σε πολύ καλή περίοδο της ζωής της, σηκώθηκε πήγε στη δουλειά της, σχόλασε, πήγε σπίτι της, έφαγε, ξεκουράστηκε, συνάντησε το αγόρι της κι έκλεισε τη μέρα της στην αγκαλιά του Μορφέα...
Τετάρτη πρωί. Η ίδια κοπέλα, σηκώνεται, ετοιμάζεται, πάει στη δουλειά της..όλα βαίνουν καλά και στις 3 το μεσημέρι απεβίωσε.. έτσι ξαφνικά..Φονιάς ένα μικρόβιο που κατέστρεψε τα πάντα μέσα της μέσα σε ένα 24ωρο...
...Απόδειξη του πόσο αναλώσιμοι -και αναντικατάστατοι- είμαστε...Και πως ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου χτυπήσει την πόρτα.. όπως και η αγάπη (δυο έννοιες τόσο αντίθετες από φύσην!).
Ενστερνίζομαι τις απορίες του swel (2 post πιο κάτω)...ποιό το νόημα να παλεύουμε τόσο στη ζωή?
Δεν παύει όμως και ο αντίλογος: Πως αλλιώς να ζήσουμε? Δίχως σκοπό δε βρίσκουμε νόημα.. χάνουμε την ουσία και πέφτουμε σε αδράνεια... έτσι το πνεύμα ατροφεί και πεθαίνει... και όπως έχει ειπωθεί παλιότερα, καλύτερα ένα σώμα νεκρό παρά ένα ακρωτηριασμένο και νεκρό πνεύμα...
Όσο για τις μεταθανάτιες εμπειρίες ή ενδείξεις..έχω το εξής να πω:
Διδαχθήκαμε πως ο ανθρωπος έρχεται στη ζωή σαν tabula rasa (αγραφη πλάκα), δίχως γνώσεις, εμπειρίες...
Πως εξηγείται όμως το φαινόμενο του ενστίκτου? Πως γνωρίζουμε μέσα μας τι ειναι αυτό που πρέπει να κάνουμε ή οχι? Πως κάποια πράγματα μας είναι ήδη γνώριμα? Πως ξέρουμε τη χαρά και τη λύπη? Και γενικότερα, πως ΞΕΡΟΥΜΕ??
Τρίτη πρωί. Μια κοπέλα 24 χρονών, σε πολύ καλή περίοδο της ζωής της, σηκώθηκε πήγε στη δουλειά της, σχόλασε, πήγε σπίτι της, έφαγε, ξεκουράστηκε, συνάντησε το αγόρι της κι έκλεισε τη μέρα της στην αγκαλιά του Μορφέα...
Τετάρτη πρωί. Η ίδια κοπέλα, σηκώνεται, ετοιμάζεται, πάει στη δουλειά της..όλα βαίνουν καλά και στις 3 το μεσημέρι απεβίωσε.. έτσι ξαφνικά..Φονιάς ένα μικρόβιο που κατέστρεψε τα πάντα μέσα της μέσα σε ένα 24ωρο...
...Απόδειξη του πόσο αναλώσιμοι -και αναντικατάστατοι- είμαστε...Και πως ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου χτυπήσει την πόρτα.. όπως και η αγάπη (δυο έννοιες τόσο αντίθετες από φύσην!).
Ενστερνίζομαι τις απορίες του swel (2 post πιο κάτω)...ποιό το νόημα να παλεύουμε τόσο στη ζωή?
Δεν παύει όμως και ο αντίλογος: Πως αλλιώς να ζήσουμε? Δίχως σκοπό δε βρίσκουμε νόημα.. χάνουμε την ουσία και πέφτουμε σε αδράνεια... έτσι το πνεύμα ατροφεί και πεθαίνει... και όπως έχει ειπωθεί παλιότερα, καλύτερα ένα σώμα νεκρό παρά ένα ακρωτηριασμένο και νεκρό πνεύμα...
Όσο για τις μεταθανάτιες εμπειρίες ή ενδείξεις..έχω το εξής να πω:
Διδαχθήκαμε πως ο ανθρωπος έρχεται στη ζωή σαν tabula rasa (αγραφη πλάκα), δίχως γνώσεις, εμπειρίες...
Πως εξηγείται όμως το φαινόμενο του ενστίκτου? Πως γνωρίζουμε μέσα μας τι ειναι αυτό που πρέπει να κάνουμε ή οχι? Πως κάποια πράγματα μας είναι ήδη γνώριμα? Πως ξέρουμε τη χαρά και τη λύπη? Και γενικότερα, πως ΞΕΡΟΥΜΕ??
4
Άνθρωπος και ζωή / Απ: Το χειρότερο....
« στις: 03/11/05, 21:17 »
Προφανώς όλοι πάτε και πέφτετε στις πιο παράξενες.. τι να πω βρε παιδιά!
Μιλάτε για αθυροστομία, για φίλες που μπαίνουν στη μέση, για σαβούρα και ό,τι άλλο.
Ούσσα γυναίκα μεν, αυτό που έχω να πω ειναι πως το χειρότερο σε μια γυναίκα και φυσικά ΚΑΙ στον ανδρα είναι η κοροϊδία -σε πόσα ταμπλώ το παίζεις κι έτσι- και όλα τα συναφή του προηγουμένου.
Για να απαντήσω όμως και στην ερώτηση -μια και δεν είμαι φανατική φεμινίστρια- το χειρότερο είναι το να τα θέλει όλα, να τα απαιτεί όλα και να έχει τον άλλο να τρέχει ενώ αυτή βάφει τα νυχάκια της και απολαμβάνει την ηρεμία της!
Ας μιλάει ασχημα, ας μην είναι η πιο όμορφη του κόσμου, ας έχει και φίλες ζηλιάρες... Αν η γυναίκα δεν έχει προσωπικότητα και δεν εκτιμά τίποτα αλλά μόνο ζητάει και απαιτεί τότε είναι για πολλές σφαλιάρες...
Αλλο που τέτοιοι χαρακτήρες έχουν καβατζωμένα τα καλύτερα παιδιά...
Μιλάτε για αθυροστομία, για φίλες που μπαίνουν στη μέση, για σαβούρα και ό,τι άλλο.
Ούσσα γυναίκα μεν, αυτό που έχω να πω ειναι πως το χειρότερο σε μια γυναίκα και φυσικά ΚΑΙ στον ανδρα είναι η κοροϊδία -σε πόσα ταμπλώ το παίζεις κι έτσι- και όλα τα συναφή του προηγουμένου.
Για να απαντήσω όμως και στην ερώτηση -μια και δεν είμαι φανατική φεμινίστρια- το χειρότερο είναι το να τα θέλει όλα, να τα απαιτεί όλα και να έχει τον άλλο να τρέχει ενώ αυτή βάφει τα νυχάκια της και απολαμβάνει την ηρεμία της!
Ας μιλάει ασχημα, ας μην είναι η πιο όμορφη του κόσμου, ας έχει και φίλες ζηλιάρες... Αν η γυναίκα δεν έχει προσωπικότητα και δεν εκτιμά τίποτα αλλά μόνο ζητάει και απαιτεί τότε είναι για πολλές σφαλιάρες...
Αλλο που τέτοιοι χαρακτήρες έχουν καβατζωμένα τα καλύτερα παιδιά...
5
Άνθρωπος και ζωή / Απ: Δικαιώματα του Πολίτη
« στις: 27/09/05, 04:22 »Ξερει κανενας καπια link που να λενε για τα δικαιωματα των μαθητων,φοιτητων,το πως πρεπει να μας συμπεριφερονται οι μπατσοι κτλ?
Με μια γρήγορη αναζήτηση που έκανα (λόγω και του πολύ περασμένου της ώρας...
) βρήκα αυτά αν θέλεις να τα κοιτάξεις:http://www.synigoros.gr/0-18/children/rights.html
http://www.serresbiz.com/242a/el/regulation/rights.htm
http://www.greektechforum.com/forums/showthread.php?s=6b96513a0de683c3dda853ca68dc31fe&t=969 (σε αυτό το site θα βρείς πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, αυτό είναι ενδεικτικό)
Βασικά για τα δικαιώματα του φοιτητή, κάθε τμήμα τα γράφει στον οδηγό σπουδών που έχει...
θα επανέλθω με άλλες διευθύνσεις...
καλό ξημέρωμα σε όλους...
7
Άνθρωπος και ζωή / Απ: Τι σπουδες εχετε κανει ή κανετε??
« στις: 27/09/05, 03:38 »
Είμαι παλιά πλέον (μπαίνω 5ο έτος τώρα 
) στο τμήμα Διδακτική της Τεχνολογίας και Ψηφιακών Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Με κατεύθυνση στα Συστήματα Επικοινωνιών και Δικτύων.
) στο τμήμα Διδακτική της Τεχνολογίας και Ψηφιακών Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Με κατεύθυνση στα Συστήματα Επικοινωνιών και Δικτύων. ΔΕΝ ΞΕΝΕΡΩΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ...
8
Άνθρωπος και ζωή / Απ: Η ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ!
« στις: 24/09/05, 02:16 »
Ευτυχισμένη στιγμή.. η μικρή στιγμή που πίστεψα πως επιτέλους βρήκα τον ανθρωπό μου.
Κρίμα που ήταν τόσο μικρή...
Κρίμα που ήταν τόσο μικρή...
Σελίδες: [1]