Εμφάνιση μηνυμάτων
1
Κιθάρα - Μάρκες και τύποι / Απ: Steinberger headless guitars??????
« στις: 23/09/10, 23:42 »
Μια και το ξαναθυμηθήκαμε το θέμα να κάνω ένα review από τη δικιά μου,που είναι ένα pre-Gibson GR4 μοντελάκι(δηλαδή maple σώμα και όχι mahogany που έβαλε η Gibson στις πιο νέες εκδόσεις του),το φθηνότερο της παραγωγής της Steinberger τότε.
Το μπράτσο βασικά είναι αυτό που σου μένει από το όργανο.
24 τάστα medium ύψος,με κάτι λιγότερο απο medium πλάτος,με zero fret,το πίσω μέρος από γραφίτη,η ταστιέρα απο phenolic,δηλαδή όλο συνθετικό.Κλίμακα 25,5 ίντσες.Το radius είναι περίπου Gibson ή και λίγο πιο flat,αλλά για κάποιον παράξενο λόγο δεν ενοχλεί ακόμα και όσους παίζουν με πιό "στρογγυλές" ταστιέρες μάλλον γιατί ενώ to μπράτσο είναι περίπου μεσαίου πάχους,είναι U shaped και γεμίζει το χέρι ικανοποιητικά.Για όσους έχει τύχει να δοκιμάσουν θα έλεγα πως μοιάζει με γεμάτο μπράτσο της Musicman(δηλαδή πιο παχύ απο της Petrucci).Η έλειψη headstock και το zero fret προκαλούν ελαφρά εγκεφαλικά επεισόδια για καμιά βδομάδα με αποτέλεσμα να ξεφεύγεις κανα ημιτόνιο
. Δέν υπάρχει βέργα για την τάση του μπράτσου και δε θα χρειαχτεί ποτέ.Δέ ρυθμίζεται η τάση γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος αφού το μπράτσο πάντα θα είναι τουφέκι ότι και να κάνετε(εκτός αν το βάλετε στο φούρνο στους 180 βαθμούς για 1 ώρα)
Το τρέμολο είναι το gr της Steinberger,το πιό απλό της από τα 3 που έβγαζε (gr trem,s trem και trans trem)και έδωσε και το όνομα στη κιθάρα.Απλό,λειτουργικό,δεν ξεκουρδίζει καθόλου εύκολα,λίγο σκληρό στο χέρι,με αρκετό dive για να πλαδαρώσουν εντελώς οι 4 μπάσες χορδές και ανάποδα όχι όσο ένα Floyd,αλλά περίπου 2 τόνους στη σολ.Άν ρυθμιστεί κατάλληλα έχει ένα κλιπάκι που κλειδώνει και το lockάρει σαν να είναι blocked ώστε και με σπασμένη χορδή να είσαι κουρδισμένος.
Το σώμα όπως προείπα ειναι maple,αρκετά βαρύ για το μέγεθός του και το σχήμα του είναι strat-like αλλά αρκετά πιο μικρό και με το απαραίτητο κενό στην πίσω πλευρά για να τοποθετηθεί η γέφυρα.Η σειρές GR και Μ δεν είχαν το μαζεμένο σε στυλ κουπί σχήμα.
Ήχος και εντυπώσεις:
Κατ'αρχήν άν είχατε ποτέ κιθάρα με dead spots ξεχάστε την ύπαρξή τους.Όλες οι νότες ακούγονται ισόπαχες και στην ίδια ένταση σε όλα τα μήκη και πλάτη του μπράτσου.
Οι μαγνήτες από τη μαμά είναι:
bridge seymour duncan custom custom(SH11),middle hotrails(neck model SHR1N),neck hotrails(ίδιος με τον μεσαίο).Ά οι μαγνήτες είναι όλοι της Maricella για ότι αυτό μερικοί λένε πως σημαίνει.
Σε όλες τις θέσεις οι νότες έχουν χροιά που τονίζει τη βασική νότα με όχι τεράστιο πλήθος αρμονικών αλλά που πάντα θα ακούγονται στο mix της μπάντας,χωρίς εξάρσεις σε καμιά συχνότητα.
Ο συνδιασμός ξύλων/hardware/μαγνητών κάνει το όργανο να φαντάζει λίγο compressed χωρίς να είναι στην πραγματικότητα,αυτό που συμβαίνει είναι πως η χροιά του δεν αλλάζει τόσο πολύ αναλόγως των δυναμικών του παιξίματος.Φανταστείτε κάτι μεταξύ Strat και LesPaul Custom σε αναλογία δυναμικής περιοχής και αλλαγής χροιάς αντίστοιχα.
Δεν ακούγεται ΗιFi όπως πολλοί ίσως φαντάζονται,σκεφτείτε έναν πολύ balanced ήχο,με αρκετά μεγάλη δυναμική περιοχή αλλα μέτριες αντιδράσεις και εξάρσεις προσωπικότητας από το όργανο.Θα έλεγα πως πάντα είναι ηχητικά προβλέψιμη αλλά και ποτέ δε θα πει όχι σε ότι της ζητήσεις.
Με την κιθάρα έπαιζα για 3 χρόνια αποκλειστικά,κάποια στιγμή άλλαξα τον middle με ένα 80's fender μονό για καλύτερα καθαρά στις θέσεις 2,3 και 4 του 5θέσιου επιλογέα.Μετά από 20 περίπου χρόνια που την έχω,έχει αποσυρθεί με σκοπό να της αλλάξω τάστα,bridge μαγνήτη ίσως και neck και ένα καλό ρύθμισμα με 9άρες χορδές πάνω της(είχε 10άρες)
Ήμουν όσο γίνεται άχρωμος όσον αφορά προσοπικές απόψεις προκειμένου να δώσω την εικόνα του οργάνου.
Και τώρα προσωπικές σκέψεις:
Το όργανο σπέρνει άν δεχτείς πως δεν είναι fender ούτε gibson αλλά αυτό που είναι.
Είναι εργάτης,υπομονετικός,αποδοτικός,ξεχνάς τί είναι setup,παίζει παντού ικανοποιητικά,τα ποτενσιόμετρα (1 volume 1 tone)μετα από 20 χρόνια δουλεύουν άψογα(ά και την είχα πάρει μεταχειρισμένη το'90 ή '91) και για τέλος:
Mέσα από όλες τις κιθάρες που είχα/έχω και όσες έχω παίξει δέν έχω ερωτευτεί κανένα μπράτσο,αλλά πάντα της Stein θα έρχεται στο μυαλό μου σαν το πιό κοντινό στο τέλειο.
Τόσα χρόνια Βαρελάς(αναφέρεται στις διαστάσεις μου και όχι στο επάγελμα),τέτοιο μπράτσο δέ ξανάδα.Την αγαπάω τελικά.
Ότι καταλάβατε,καταλάβατε.
Το μπράτσο βασικά είναι αυτό που σου μένει από το όργανο.
24 τάστα medium ύψος,με κάτι λιγότερο απο medium πλάτος,με zero fret,το πίσω μέρος από γραφίτη,η ταστιέρα απο phenolic,δηλαδή όλο συνθετικό.Κλίμακα 25,5 ίντσες.Το radius είναι περίπου Gibson ή και λίγο πιο flat,αλλά για κάποιον παράξενο λόγο δεν ενοχλεί ακόμα και όσους παίζουν με πιό "στρογγυλές" ταστιέρες μάλλον γιατί ενώ to μπράτσο είναι περίπου μεσαίου πάχους,είναι U shaped και γεμίζει το χέρι ικανοποιητικά.Για όσους έχει τύχει να δοκιμάσουν θα έλεγα πως μοιάζει με γεμάτο μπράτσο της Musicman(δηλαδή πιο παχύ απο της Petrucci).Η έλειψη headstock και το zero fret προκαλούν ελαφρά εγκεφαλικά επεισόδια για καμιά βδομάδα με αποτέλεσμα να ξεφεύγεις κανα ημιτόνιο
. Δέν υπάρχει βέργα για την τάση του μπράτσου και δε θα χρειαχτεί ποτέ.Δέ ρυθμίζεται η τάση γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος αφού το μπράτσο πάντα θα είναι τουφέκι ότι και να κάνετε(εκτός αν το βάλετε στο φούρνο στους 180 βαθμούς για 1 ώρα)Το τρέμολο είναι το gr της Steinberger,το πιό απλό της από τα 3 που έβγαζε (gr trem,s trem και trans trem)και έδωσε και το όνομα στη κιθάρα.Απλό,λειτουργικό,δεν ξεκουρδίζει καθόλου εύκολα,λίγο σκληρό στο χέρι,με αρκετό dive για να πλαδαρώσουν εντελώς οι 4 μπάσες χορδές και ανάποδα όχι όσο ένα Floyd,αλλά περίπου 2 τόνους στη σολ.Άν ρυθμιστεί κατάλληλα έχει ένα κλιπάκι που κλειδώνει και το lockάρει σαν να είναι blocked ώστε και με σπασμένη χορδή να είσαι κουρδισμένος.
Το σώμα όπως προείπα ειναι maple,αρκετά βαρύ για το μέγεθός του και το σχήμα του είναι strat-like αλλά αρκετά πιο μικρό και με το απαραίτητο κενό στην πίσω πλευρά για να τοποθετηθεί η γέφυρα.Η σειρές GR και Μ δεν είχαν το μαζεμένο σε στυλ κουπί σχήμα.
Ήχος και εντυπώσεις:
Κατ'αρχήν άν είχατε ποτέ κιθάρα με dead spots ξεχάστε την ύπαρξή τους.Όλες οι νότες ακούγονται ισόπαχες και στην ίδια ένταση σε όλα τα μήκη και πλάτη του μπράτσου.
Οι μαγνήτες από τη μαμά είναι:
bridge seymour duncan custom custom(SH11),middle hotrails(neck model SHR1N),neck hotrails(ίδιος με τον μεσαίο).Ά οι μαγνήτες είναι όλοι της Maricella για ότι αυτό μερικοί λένε πως σημαίνει.
Σε όλες τις θέσεις οι νότες έχουν χροιά που τονίζει τη βασική νότα με όχι τεράστιο πλήθος αρμονικών αλλά που πάντα θα ακούγονται στο mix της μπάντας,χωρίς εξάρσεις σε καμιά συχνότητα.
Ο συνδιασμός ξύλων/hardware/μαγνητών κάνει το όργανο να φαντάζει λίγο compressed χωρίς να είναι στην πραγματικότητα,αυτό που συμβαίνει είναι πως η χροιά του δεν αλλάζει τόσο πολύ αναλόγως των δυναμικών του παιξίματος.Φανταστείτε κάτι μεταξύ Strat και LesPaul Custom σε αναλογία δυναμικής περιοχής και αλλαγής χροιάς αντίστοιχα.
Δεν ακούγεται ΗιFi όπως πολλοί ίσως φαντάζονται,σκεφτείτε έναν πολύ balanced ήχο,με αρκετά μεγάλη δυναμική περιοχή αλλα μέτριες αντιδράσεις και εξάρσεις προσωπικότητας από το όργανο.Θα έλεγα πως πάντα είναι ηχητικά προβλέψιμη αλλά και ποτέ δε θα πει όχι σε ότι της ζητήσεις.
Με την κιθάρα έπαιζα για 3 χρόνια αποκλειστικά,κάποια στιγμή άλλαξα τον middle με ένα 80's fender μονό για καλύτερα καθαρά στις θέσεις 2,3 και 4 του 5θέσιου επιλογέα.Μετά από 20 περίπου χρόνια που την έχω,έχει αποσυρθεί με σκοπό να της αλλάξω τάστα,bridge μαγνήτη ίσως και neck και ένα καλό ρύθμισμα με 9άρες χορδές πάνω της(είχε 10άρες)
Ήμουν όσο γίνεται άχρωμος όσον αφορά προσοπικές απόψεις προκειμένου να δώσω την εικόνα του οργάνου.
Και τώρα προσωπικές σκέψεις:
Το όργανο σπέρνει άν δεχτείς πως δεν είναι fender ούτε gibson αλλά αυτό που είναι.
Είναι εργάτης,υπομονετικός,αποδοτικός,ξεχνάς τί είναι setup,παίζει παντού ικανοποιητικά,τα ποτενσιόμετρα (1 volume 1 tone)μετα από 20 χρόνια δουλεύουν άψογα(ά και την είχα πάρει μεταχειρισμένη το'90 ή '91) και για τέλος:
Mέσα από όλες τις κιθάρες που είχα/έχω και όσες έχω παίξει δέν έχω ερωτευτεί κανένα μπράτσο,αλλά πάντα της Stein θα έρχεται στο μυαλό μου σαν το πιό κοντινό στο τέλειο.
Τόσα χρόνια Βαρελάς(αναφέρεται στις διαστάσεις μου και όχι στο επάγελμα),τέτοιο μπράτσο δέ ξανάδα.Την αγαπάω τελικά.
Ότι καταλάβατε,καταλάβατε.
Και αυτο ΔΕΝ εχει να κανει μονο με τη διαρκεια του παλμου αλλα και με τα χαρακτηριστικα του.Με αλλα λογια αυτο που λεμε εδω και 5000 χρονια ΧΡΟΙΑ.Γιατι η χροια κα8οριζεται απο το πληθος των αρμονικων και την ενταση της καθεμιας ξεχωριστα σε ολα τα Φυσικα οργανα.Ολες οι κιθαρες ανηκουν σε αυτα.Αν θελετε να περιορισετε τον ηχο σε ημιτονοειδεις και οτι αλλο κυματομορφες χρησιμοποιειστε καμια γεννητρια σε κανα synthακι.Τα εγχορδα παραγουν ΣΥΝΘΕΤΟΥΣ ΗΧΟΥΣ.Οταν τραγουδησεις μπροστα απο ενα καθρεφτη δε θα ακουσεις την ιδια χροια που 8α ακουσεις μπροστα απο ενα τοιχο με τουβλα.Ουτε οι φωνητικες χορδες σου αλλαζουν ουτε τα αυτια σου.Αλλαζει αυτο που λαμβανεις.Τα φαινομενα της Κυματικης (διαθλαση,αποροφηση,ανακλαση,μεταδοση απο ενα υλικο σε αλλο διαφορετικης δομης κλπ)ειναι φαινομενα που επηρεαζουν και τη τελικη μορφη του παλμου μιας χορδης σε ΟΛΑ τα εγχορδα οργανα ακομα και στην ηλεκτρικη.Δηλαδη τη χροια 
.Μετα απο αυτα αναλαμβανουν τα οποια πιεζοηλεκτρικα η ηλεκτρομαγνητικα συστηματα μεταφρασης της παλμου=ΧΡΟΙΑΣ .Εγω ακουω τις διαφορες των ξυλων στην ηλεκτρικη κιθαρα και νασαι σιγουρος πως με τις σωστες συνθηκες μπορεις κι εσυ.Απλα δωσε λιγη σημασια στο τι ακους.Ελπιζω να μην παρεξηγηθω απο καποιους ΒΤW δεν ειμαι ουτε Φυσικος ουτε Ηλεκτρονικος και προσπαθω να παιζω μουσικη