Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Παρωδίες τραγουδιών

« στις: 02/04/07, 18:03 »

Παραλληλοι δρόμοι

Μες τον καθρέφτη σάλπαρε απόψε ένα καράβι
δελφίνι στην πρυμάτσα του κι ολόλευκο πανί
στο πιο ψηλό κατάρτι του πατούσανε οι γλάροι
αυτοί που το ταξίδεψαν καλούνται τυχεροί.

Πίσω απ' το τζάμι έτρεχαν ποτάμια οι σταγόνες
που ύστερα θα γύριζαν ψηλά στον ουρανό
αυτοί που αιώνες περπατούν τη γη με τους θαμώνες
δεν μάθαν απ' τα λάθη τους δεκάρα στο σωστό.

Εσύ κοιτάς περίφανα παλιές φωτογραφίες
καμάρι σου η δόξα σου που οπλέον δεν βαστάς
τα λόγια δεν αξίζουνε φορτώνουνε ευθύνες
απέδειξε με πράξεις σου πως ξέρεις να νικάς.

απόψε μέσα στ' όνειρο με είδα να πετάω
κι εσύ μου χαμογέλασες χωρίς να μου μιλήσεις
δεν μπήκα στο καράβι σου μα δίπλα κολυμπάω
καρδιά που σε αγάπησε ποτέ μη λησμονήσεις. 

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δεν είσαι δω

« στις: 22/08/06, 10:54 »

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ‘ΔΩ

 

Χιλιάδες φώτα ανάβει η πόλη

 δεν βλέπω άστρα όταν βραδιάσει

καπνός και σκόνη ζωή μου όλη

αυτή η πόλη μ’ έχει κουράσει

 

 Μες τους χιλιάδες πώς να σε βρω;

γιατί υπάρχω αν μόνος ζω;

μ’ είχες πλανήσει στα παραμύθια

 πικρή η αλήθεια δεν είσαι ‘δω

 

Στάζουν οι στέγες  βροχή με λάσπη

  ομπρέλες μαύρες όλοι κρατάνε

 στους δρόμους τσούρμο κυνηγημένοι

 χαρτιά και χρήμα όλοι ζητάνε

 

Σε θέλω φως μου , εσένα μόνο

το όνειρό μου πώς να ξεχάσω;

τον εαυτό μου δεν κοροϊδεύω

αν δεν σε βρω…θα με χάσω

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αντίο άγγελέ μου

« στις: 26/07/06, 11:58 »

ΑΝΤΙΟ ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ

 

Ο ήλιος  στα χρυσά  μαλλιά σου

σαν χιόνι λιώνω στην αγκαλιά σου

το φως μου είσαι μόνο εσύ

οδηγός  μου στη ζωή

 

Όταν με κρατάς  παγώνει ο χρόνος

πάρε με μαζί στον ουρανό

όπου πετούσες πάντα μόνος

πριν πέσεις κάτω και σε βρω

 

Μη μου δείχνεις από ποιο

αστέρι έπεσες στη γη

πες μου ένα σ’ αγαπώ

ας πετάξουμε μαζί

 

Μη μου δείχνεις από ποιο

τραγούδι  ήρθες στη ζωή

άγγελε σ’ ευχαριστώ

για όσα ζήσαμε μαζί

 

Όταν δακρύζεις κλαίει ο ουρανός

όταν χαμογελάς λάμπεις από φως

 χαμογελώ κι εγώ ήλιος που βασιλεύει

το κάλος σου κι ο έρωτας ζηλεύει

 

Όταν λείπεις σαν έρημος διψώ

να πιω απ’ τ’ αγιασμένο σου νερό

πάρε με μαζί μάθε με να πετώ

ό,τι κι αν  φέρει η ζωή εγώ σ’ ακολουθώ

 

Μη μου δείχνεις από ποιο

αστέρι έπεσες στη γη

πες μου ένα σ’ αγαπώ

ας πετάξουμε μαζί

 

Μη μου δείχνεις από ποιο

λουλούδι ήρθες στη ζωή

άγγελε σ’ ευχαριστώ

για όσα ζήσαμε μαζί

 

Το πρώτο τραγουδάκι που έγραψα για ‘σένα

τώρα για αντίο σου το τραγουδώ

οι άγγελοι γυρίζουν στα μέρη που ανήκουν

καλό ταξίδι αγάπη μου  σε ευχαριστώ

 

Μη μου δείχνεις από ποιο

αστέρι έπεσες στη γη

είν’ αργά , θα κοιμηθώ

για να πετάξουμε μαζί

 

Μη μου δείχνεις τώρα ποιο

μονοπάτι θα διαβείς

ειν’ αργά να σ’ αγαπώ

αντίο, με χαρά να ζεις
 
 

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το πιο βαρύ ζειμπεκικο

« στις: 26/07/06, 11:56 »

ΤΟ ΠΙΟ ΒΑΡΥ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟ

 

Με πλήγωσες  αγάπη μου να ζω μ’ άφησες μόνο

το πιο βαρύ ζεϊμπέκικο σου το αφιερώνω

Κερασμένα τα ποτά  κερασμένη κι η ζωή

η άρνησή σου ήτανε μαχαίρι στη πληγή

 

 Απόψε θέλω ν’ αφεθώ χωρίς ντροπή να κλάψω

να χορέψω ζειμπεκιά και όλα να τα κάψω

απόψε θέλω ν’ αφεθώ στον ουρανό να φτάσω

να πω στις νότες προσευχή για να σε ξεπεράσω

 

Το πιο βαρύ ζεϊμπέκικο εσένα μου θυμίζει

 το ‘χω για παρηγοριά μα πίσω με γυρίζει

Τις φλόγες που μου άναψες με το ποτό θα σβήσω

θα χορέψω μια στροφή βρε μπας και σε λησμονήσω

 

Απόψε θέλω ν’ αφεθώ χωρίς ντροπή να κλάψω

να χορέψω ζειμπεκιά και όλα να τα κάψω

απόψε θέλω ν’ αφεθώ στον ουρανό να φτάσω

να πω στις νότες προσευχή για να σε ξεπεράσω